Ik heb lang in een omgeving gewerkt waarin mensen fashion erg serieus namen. Daar leerde ik iets heel belangrijks, namelijk: moeders en dochters die dezelfde outfit dragen - dat kan écht niet. Dat is raar, dat is triest, het is absoluut niet de bedoeling dat je dat doet. Ik benadruk: dat was de mening van Zeer Fashionable Mensen. En aangezien Zeer Fashionable Mensen verstand hebben van mode, en ik zeer zeker niet, nam ik dat gewoon voor waarheid aan.
En toen kreeg ik een dochter.
Lees ook: Wendy is een tikkiemoeder: Niet iedere ouder heeft zin en tijd om overal aan mee te helpen
En wat blijkt: ik vind niets leuker dan kleding voor haar kopen die aanschurkt tegen dat wat ik zelf draag. Ik was immens gelukkig toen ik voor haar een wide leg jeans met panterprint scoorde. Ik hoefde er niet lang over na te denken voor ik ook voor haar een denim jumpsuit bestelde. En net als ik heeft ze een comfortabele roze sweaterjurk in haar kast hangen, die ze draagt met een zwarte maillot en Nike's.
En ik durf het bijna niet te zeggen, maar weet je wat ik ook leuk vind? Als we die kleding af en toe gelijktijdig aan hebben ...
De modepolitie zou er van gruwelen. Want twinnen met je kind, matchy-matchy door het leven gaan, dat is een moderne no-go. Ik weet nog steeds niet helemaal waarom. Ik denk dat het iets te maken heeft met de gedachte dat je eigen identiteit los moet staan van die van je kind. Dat je jouw kind niet jouw smaak moet opdringen door hetzelfde te dragen. Dat je geen tweeling bent met je kind, of vriendinnen, en je dus ook niet zo moet kleden. Het is zogenaamd niet schattig om je kind hetzelfde aan te trekken, maar obsessief.
Lees ook: Lauren heeft een nieuwe oppas: 'Een onbekend 088-nummer belt. Of ik de moeder van Louis ben'
Tsja. Daar valt natuurlijk wat voor te zeggen. Als je als volwassene een Peppa Pig-trui en rode kaplaarzen aantrekt omdat dat zo leuk staat bij je dochter, moet je wellicht inderdaad even achter je oren krabben of dat nou wel zo'n goed idee is. Maar allebei een jeans met blauwe trui aan? Waarom niet? Dat heeft niets te maken met je 'jong' proberen voor te doen, of een 'gedeelde identiteit', maar gewoon met leuke, comfortabele kleding voor jou en je kind. En misschien ook wel een beetje met bonding.
De grap is: het overkomt me regelmatig onbewust. Dan heb ik voor mijn dochter een grijze legging en een zwarte trui klaargelegd, en pak ik daarna gehaast een grijze broek en zwarte blouse uit de kast voor mezelf. Om mijn 'fout' vervolgens pas grinnikend op te merken als we allebei de keuken inlopen. Maar niet iedereen vindt een mini me grappig. Toen we onlangs aankwamen bij een etentje - allebei in een compleet andere, maar wel roze jurk - werd er flink met de ogen gerold door meer fashionable tafelgasten.
Lees ook: Twinning is winning: dit is waarom sommige ouders dezelfde kleding dragen als hun kind
Ach, wat de reden ook moge zijn dat mensen er zogenaamd op tegen zijn, ik heb er schijt aan. Fuck fashion. Waarom is het zogenaamd cringe als jij een bikini met stippeltjes draagt, en je dochter of zoon een badpak of zwembroek met diezelfde stippeltjes? Als jij en je kind met kerst allebei in een rood glitterpak onder de kerstboom willen zitten, dan doe je dat gewoon. Mijn zegen heb je in elk geval. Ik denk dat wij dit jaar voor een rood tulen rokje gaan.
/60570464934b46ee87d4276b357f358f/image.jpg)
/88e6ee3225eb4670a5aec732f6d5bc06/image.jpg)
/9412abd77caf4811bb06e52581147d65/image.jpg)
/55b7245b50c74f04b7dda5872063f515/image.jpg)
/2606b97f02414ebb8be7bd8ffc6ff547/image.jpg)
/dd4d3a0612b04aa89cebdf277eede4f5/image.jpg)
Meer columns van Wendy lezen? Dat kan hier.
