M. is al enige tijd mijn Valentijn. Al twaalf jaar lang knutsel ik begin februari een kaartje voor hem in elkaar. Daarmee steek ik op liefdevolle wijze de draak met zijn Valentijnsdag-aversie. Denk aan teksten als: 'Hier, weer een kaart, om te bewaren bij alle andere kaarten'. Ik heb er zelfs speciaal kaartenpapier voor, met bijpassende enveloppen. Het is denk ik de enige reden waarom ik een printer in huis heb.
Dit jaar is onze vierde Valentijn met een derde persoon erbij, in de vorm van onze dochter. Nu we de voedingen, het slaapgebrek en de peuterpuberteit voorbij zijn, functioneren mijn hersenen weer op redelijk niveau, en dacht ik eens wat langer na over het hele concept Valentijn.
Lees ook: Wendy's peuter wil make-up: 'Waarom laat ik dit toe?'
Vóór we haar hadden, was Valentijn vooral een commerciële dag, waarop rozen centraal staan en merken geld verdienen. Niks romantisch aan, en een dag waar je eigenlijk niet aan mee zou moeten werken. Maar het was toch ook een dag waarop ik stiekem hoopte dat mijn lief me zou verrassen. Dat deed ie nooit, en we hadden het ook niet per se nodig, zo'n dag voor de liefde. We hadden alle tijd van de wereld en konden van iedere dag een speciale dag maken als we dat wilden.
Maar vanaf het moment dat je als koppel een baby in huis hebt, verandert je relatie. Je hebt wel wat anders aan je hoofd dan je partner. Lief doen tegen en leuk doen voor de ander staan niet langer bovenaan de prioriteitenlijst. Een kind hebben is fantastisch, maar ook zwaar, pittig en tijdrovend, helemaal aan het prille begin. Ieder filter dat je had, verdwijnt. De schone schijn ophouden ten opzichte van de ander? Simpelweg geen optie, daar heb je geen tijd voor.
Lees ook: 14x Zo overleeft je relatie het eerste jaar met een baby
Ik snap heel goed dat relaties sneuvelen als er eenmaal een kind is. Alleen: de mijne liever niet. En daar moeten we ons best voor doen. Toch?
Ik hoor regelmatig dat je er als stel met kind(eren) aan moet 'werken' om je relatie goed te houden. Maar ja, het is ook al 'hard werken' om je kind op te voeden, en dan moet ik ook nog 'gewoon werken' om geld te verdienen. Het is allemaal erg véél werk. En in tegenstelling tot vergaderingen op kantoor, verschijnen avonden waarop je samen uit eten gaat terwijl de oppas je kind op bed legt, helaas niet vanzelf in je agenda. Zo schiet je relatie er als eerste bij in.
Lees ook: Wendy is een Tikkiemoeder: 'Niet iedere ouder heeft zin of tijd om overal aan mee te helpen'
Daarom zou ik willen voorstellen dat ieder koppel met één of meerdere kinderen Valentijnsdag vanaf nu vol overgave omarmt. Voel je daar niet te goed voor of schuldig over: niet zeuren maar vieren. En ga all out. Maak er ieder jaar de dag van waar je van droomde toen je 16 was. Rode ballonnen, rozenblaadjes, champagne en chocolade – niets is te gek. Romantiek, maar dan een beetje geforceerd.
Zie het als je jaarlijkse friendly reminder om te investeren in jullie liefde, nu daar door de aanwezigheid van nageslacht wat minder aandacht voor is. Zo pak je in elk geval alvast één moment in het jaar waarop je 'aan je relatie hebt gewerkt'. En mocht je net als ik samen zijn met iemand die wars is van Valentijn (ik heb nog nooit een kaartje teruggekregen): hang die hartjesslingers gewoon op, en maak je partner verantwoordelijk voor Valentijnscompensatiedag - over exact zes maanden. Heb je dit jaar meteen een extra dag 'werken aan je relatie' te pakken.
/b0c97d0c1d6b4c7db4946846c9051710/image.jpg)
/2ecbe37f2a0341b4a898f0ef7a004029/image.jpg)
/25ec5905868647cfa2ba3654dbe4a59d/image.jpg)
/3865f2687b474389ba93184683658895/image.jpg)
/3e3aa124d738486ab3553f14d1a6be6a/image.jpg)
/ac4ca981609f4254ac7b3dc50e1aed06/image.jpg)
/672a95641fa740f4b8a6e65b246b7285/image.jpg)
/43f20872fe4d44ed993dd578b12ef060/image.jpg)
Wendy van Poorten is hoofdredacteur van Ouders van Nu en schrijft columns over de kleine grote dingen die ze zoal met haar dochter Mea (3) meemaakt. Meer columns van Wendy lezen? Dat kan hier.
