18 april 2023 zal voor het gezin De Jager uit 's Heerenbroek altijd een horrordag blijven. Rock, net 2 jaar, ontsnapt aan de aandacht tijdens het buitenspelen bij de kinderopvang in de Zwolse wijk Stadshagen en gaat alleen op stap in het naastgelegen stadspark.
Een half uur lang wordt hij niet gemist. Sterker nog, ouders ontvangen een melding in de app dat Rock een verjaardag aan het vieren is. Het is een voorbijganger die hem alleen ziet rennen op een eiland met een gracht eromheen. Hij waarschuwt de leidsters. Als die arriveren, ligt de peuter bewusteloos in het water. Ze beginnen meteen met reanimeren.
Voor één keer willen Nick en Janneke hun verhaal doen. Over de intense vreugde die ze nog dagelijks voelen dat Rock dit overleefde, maar ook over de angst, het verdriet en de frustratie. Onlangs besloot justitie dat het dagverblijf en de betrokken leidsters niet vervolgd worden. Onbegrijpelijk vinden ze, volgens hen zijn die juist ernstig tekortgeschoten in het toezicht.
Lees ook: Tips om je kind niet kwijt te raken en wat je moet doen als dit toch gebeurt
Een kus, dan vertrekt de traumaheli
Het begint als een gewone dag. Janneke brengt Rock naar het dagverblijf en begint aan haar ronde als wijkverpleegkundige. Haar man Nick heeft een tattoostudio. Hij brengt dochter Jenn naar school.
Rock zit sinds een half jaar op deze opvang en het is zijn tweede week in de peutergroep. ,,Daarvoor zat hij bij een ander dagverblijf in Stadshagen, maar daar hadden we geen goed gevoel bij. Die lag vlak bij een grote weg. En bij water."
Net voor tienen krijgt Janneke telefoon van het dagverblijf: 'Rock is te water geraakt, we zijn hem aan het reanimeren'.
,,Toen ik aankwam zag ik politie, ambulances en heel veel mensen die geschokt keken", zegt Nick. ,,Niemand wist hoe lang hij in het water had gelegen, maar zijn lichaamstemperatuur was onder de 27 graden gezakt. Ik vroeg aan de arts die met hem bezig was: gaat hij het overleven? Het antwoord: 'We gaan ons best doen'."
Ze mogen Rock een kus geven, daarna stijgt de traumaheli op naar Groningen. Zelf worden ze er met een ambulance heengebracht. Een vriendin, die huisarts is en toevallig in het UMCG is, vangt hen op. ,,Ik zag de angst in haar ogen", zegt Nick.
Slopende dagen volgen. Rock wordt in slaap gehouden om de kans op herstel te vergroten. Er komt bijna een liter slootwater uit zijn longen. ,,Zelfs met levende beestjes erin."
In niets lijkt het jongetje in dat grote bed nog op hun stoere levenslustige peuter. ,,Al die slangen en apparaten. Hij lag ingepakt in koelelementen. Hij was zo koud, zijn lipjes waren blauw", vertelt Janneke. Nick: ,,De eerste 24 tot 48 uur zijn cruciaal. Ik telde de uren: weer een uur voorbij, weer iets meer kans dat hij het overleeft."
Lees ook: 10x EHBO-tips die elke ouder moet kennen
Na acht lange dagen durven de artsen het aan om Rock te laten ontwaken. Voor Nick en Janneke is het spannend, maar voor de artsen ook. Janneke: ,,De harde realiteit is dat bijna alle kindjes na zoiets overlijden. Ze hebben niet veel vergelijkingsmateriaal. Achteraf bezien hadden ze hem misschien wel eerder wakker kunnen maken, maar ze namen het zekere voor het onzekere."
Rocks eerste zachte jammerkreetjes klinken zijn ouders als muziek in de oren. Janneke: ,,Toen hij bij Nick op schoot werd gelegd, was het net alsof hij opnieuw werd geboren. Zo ontroerend." Enkele uren na het ontwaken is hij al alert en reageert hij op zijn zusje. Daarna gaat het snel: na enkele dagen in het Isala ziekenhuis mag hij naar huis voor verder herstel. De opluchting is intens en de blijdschap enorm.
Huilen bij de draaimolen
Na een paar maanden lijkt Rock de oude. Hij heeft geen last van de gebeurtenissen. Janneke: ,,Niet te geloven. We zeggen het nog bijna elke dag tegen elkaar." Nick: ,,Als hij op de kermis in de draaimolen zit, sta ik te huilen aan de kant. Van geluk."
Maar er is ook een andere kant. Het besef wat er had kúnnen gebeuren, de boosheid, het verdriet en de angst. Nick: ,,Niks is meer normaal. We zijn compleet veranderd als gezin. Janneke en ik waren echte feestbeesten. Iets te doen in de stad? Wij waren erbij. Nu zijn we liever thuis."
Ze durven de zorg amper meer aan anderen toe te vertrouwen. ,,Dagverblijf? Geen denken aan. De peuterspeelzaal ook niet", zegt Janneke. ,,Hij is nu altijd bij ons thuis of bij de opa's en oma's.'' Deze zomer gaan ze naar een camping bij het water. ,,Doodeng, maar we moeten erdoorheen."
Lees ook: Kinderen dragen massaal deze zwemvestjes in plaats van bandjes, maar zijn die wel net zo veilig?
Kinderdagverblijf niet vervolgd
En dan zijn er nog hun gevoelens richting het dagverblijf en de twee leidsters. Vanaf het begin hadden ze het gevoel dat de protocollen niet gevolgd zijn. Daarom besloten ze aangifte te doen.
Onlangs bleek dat justitie afziet van vervolging van de leidsters omdat er geen direct verband te leggen is tussen hun handelen en het te water raken van de peuter, staat in een verklaring. Ook het dagverblijf gaat vrijuit. Wel heeft justitie de bevindingen uit het onderzoek met de gemeente gedeeld, 'om het risico op dit soort incidenten in de toekomst te voorkomen'.
Welke dat zijn, wil justitie niet zeggen. De gemeente kan, als toezichthouder op de kinderopvang, vanwege vakanties geen toelichting geven. De GGD verzorgt het toezicht in opdracht van de gemeente. Na het incident is er een extra controle geweest en een halfjaar later nog eens. Daaruit bleken geen tekortkomingen.
'Boek te snel gesloten'
Het steekt Nick en Janneke. ,,Natuurlijk heeft niemand dit gewild, maar wij hebben het gevoel dat het boek te snel gesloten is. Zo van: hij heeft het toch overleefd? Maar dat is niet de verdienste van de leidsters, maar van Collin Schra, de jongeman die toevallig daar wandelde en Rock alleen op het eiland zag. Hij alarmeerde de begeleidsters, die Rock toen nog niet eens misten. Wij denken dat hij gewoon nog niet in hun systeem zat omdat hij er nog maar zo kort in de peutergroep zat."
Het stel beraadt zich op een civiele procedure. ,,Niet om het geld, maar voor aandacht voor de veiligheid. Hoe kan het dat een hekje openstaat? Verplicht elk kindcentrum om drangers aan te brengen, of in elk geval een sluiting die een kind niet kan openmaken. Hoe zit het met de protocollen? Zijn die aangepast na dit incident? Wij hebben niets meer vernomen. We willen duidelijkheid, zodat zoiets nooit meer kan gebeuren."
Zoontje Rock, inmiddels ruim 3 jaar, komt aandacht vragen, nadat hij al zingend een puzzel heeft gemaakt, een broodje knakworst heeft gegeten en in de tuin heeft gespeeld. Zijn ouders kijken vertederd naar hem. ,,Wat een verschil hè. In één woord ongelofelijk. Dat woord vat alles samen. Daarom heb ik het hier nu staan", wijst Janneke op haar bovenarm.
Nick heeft dezelfde tattoo op zijn been. Ook Collin, de jongeman die actie ondernam en met wie ze nog steeds contact hebben, heeft inmiddels dezelfde tatoeage. ,,Hij is onze held. Hij verdient een standbeeld."
Kinderopvangorganisatie Breed wil niet reageren op de verwijten van de ouders. Directeur Marloes van der Poot gaf de volgende schriftelijke reactie: 'Het betreurt ons ten zeerste wat er heeft kunnen voorvallen en wij denken nog dagelijks aan het gezin. Wij zijn erg blij dat het zo goed lijkt te gaan met het kindje. Wij hebben actief meegewerkt in het onderzoek van het OM en willen het graag daarbij laten'.
