'Al snel na de bevalling van mijn zoontje Azazel pakte ik mijn werk als zelfstandig belastingconsultant weer op. Ik zorg alleen voor hem, en kan voor financiële steun niet rekenen op zijn vader. Bovendien heb ik geen recht op sociale uitkeringen of toeslagen omdat ik in 2017 vanuit Amerika naar Nederland ben verhuisd en alleen een visum voor lang verblijf heb. Kinderopvangtoeslag kan ik wel krijgen, maar kinderopvang vinden viel enorm tegen.
Zelfs wachtlijsten voor een kennismaking
Dat ik hem eigenlijk al tijdens de zwangerschap had moeten inschrijven, wist ik niet. Ik had geen idee dat dat in Nederland gebruikelijk was. Helaas kreeg ik van allerlei kinderopvangcentra het bericht dat er alleen al voor een kennismakingsgesprek lange wachtlijsten waren. Sommigen hadden over een jaar pas plek, bij anderen kon ik over zes tot acht maanden terecht. Verre van ideaal, maar andere opties had ik niet. Daarom schreef ik Azazel in bij de kinderopvang met de kortste wachttijd. Het scheelde dat ik vanuit huis kon werken. Zo kon ik ook voor Azazel zorgen en tegelijkertijd het huishouden doen.
Lees ook: Dit moet je (financieel) regelen als alleenstaande ouder
Een wieg op het werk
Dat ik ruim een jaar later een bakkerij zou overnemen, had ik nooit durven denken. Toch gebeurde het, want toen ik op een dag langs een bakkerij liep die te koop stond, was ik op slag verliefd. Dit was wat ik altijd al wilde. En ja, ik had nog steeds geen opvang voor Azazel, maar moest ik daardoor mijn droom laten varen, terwijl het zomaar op mijn pad kwam? Ik besloot ervoor te gaan en gebruikte al mijn spaargeld om de bakkerij te kopen.
Azazel was toen bijna 1,5 jaar, maar nog zo klein dat hij makkelijk in een wiegje in een hoek van de bakkerij kon slapen. Hoewel ik me met mijn bakcreaties vooral op evenementen richtte, had ik ook weleens klanten die gezellig wat kwamen drinken en eten. Zij vonden het altijd erg leuk als ze Azazel zagen slapen. Het had iets knus en dat konden ze alleen maar waarderen.
Openstaande schuld
Een tijdje had ik alles dus redelijk onder controle, totdat Azazel groter werd. Zodra hij kon lopen, rende hij het liefst de hele dag door de zaak en dat maakte het lastiger om hem elke dag mee te nemen. En alsof dat nog niet genoeg was, bleek er na aankoop van de bakkerij nog een grote schuld van 70.000 euro open te staan. Doordat ik het bedrijf in z'n geheel had overgenomen, was ik daar opeens verantwoordelijk voor en van de vorige eigenaars was geen spoor meer te bekennen.
Opnieuw raakte ik enorm in de stress. Ik probeerde alle ballen in de lucht te houden, maar het was gewoon onmogelijk. Daarom zegde ik de huur van mijn bedrijfspand en richtte ik mijn woning zo in dat ik ook vanuit huis mijn bakkerij draaiende kon houden. De meeste opdrachten waren toch bestellingen die ik moest bezorgen, dus die kon ik net zo goed thuis maken.
Lees ook: Geen geld voor schoolspullen voor je kind, hier kun je terecht
Gastouder gevonden
Met 2,5 jaar kon Azazel eindelijk naar de kinderopvang. Het was weliswaar maar voor twee dagen in de week, maar het was in ieder geval iets. Hij mocht het eerste half jaar alleen maar de ochtenden komen, omdat hij volgens de begeleiders niet goed kon wennen op de opvang. Ondertussen probeerde ik een andere kinderopvang te regelen, maar ik kreeg continu te horen dat er geen plek voor Azazel was.
Gelukkig vond ik na zes maanden een lieve gastouder. Naar haar gaat hij momenteel nog steeds. Weliswaar maar 24,5 uur per week, want meer uren kan de gastouder niet bieden. Daarom werk ik nu op de tijden dat Azazel weg is en slaapt, vaak wel tot diep in de nacht.
In loondienst
Jammer genoeg heeft mijn bakkerij het gedoe rondom de kinderopvang niet overleefd. Daarom ben ik nu bezig met het stoppen met mijn bedrijf. Omdat ik nog veel moet afhandelen, kan dat niet zomaar, maar ik hoop binnenkort mijn visum te kunnen uitbreiden, zodat ik kan gaan werken in loondienst en zo mijn schulden kan afbetalen. De eerste vijf jaar in Nederland mocht ik alleen als zelfstandige werken. Azazel gaat volgend jaar naar school als hij 4 jaar is en ik ga ervan uit dat het dan allemaal een stuk makkelijker wordt.'
Tekst: Renée Brouwer / foto: eigen beeld
