Veronica van Hoogdalem (36) nieuwe videomaker voor Ouders van Nu: 'Hoe flexibeler ik als moeder ben, hoe beter het met mij gaat'

Ze is één brok positieve energie. Natuurlijk valt het moederschap haar met momenten zwaar, maar het merendeel van de tijd geniet Veronica er volop van.

Vier maanden geleden kreeg de presentatrice samen met haar vriend Keyennu Lont dochter Kymani. En daarmee kwam hun grote wens om een gezin te stichten uit. 'Het heeft lang geduurd om Kymani te krijgen en daardoor voelen we ons extra gezegend dat ze er nu is', zegt Veronica.

'Er zijn genoeg ochtenden waarop ik denk: ik had nog wel een paar uur langer kunnen slapen. Maar ik weet ook dat geen dag hetzelfde is en dat de volgende nacht zomaar een topnacht zou kunnen worden. Dat is mijn positieve mindset: het is zo zwaar als je het zelf maakt.'

Stond je er tijdens de zwangerschap ook altijd zo positief in?

'Ik ben voor het ouderschap best bang gemaakt door iedereen. Dan hoorde ik dingen als: 'Je gaat nooit meer slapen' of: 'Het ouderschap is het zwaarste dat je ooit gaat meemaken'.

Natuurlijk is het zoeken naar balans en ritme, maar ik merk dat hoe flexibeler ik als moeder ben, hoe beter het met mij gaat. Ik durf wel te zeggen dat ik moeder zijn echt heel leuk vind.

Wat ik soms wel zwaar vind: de hormonen. Die kunnen mij labiel en ongeduldig maken. Maar als ik een emotionele dag heb, kan ik ook makkelijk tegen mezelf zeggen: ik voel me nu even zo en dat is oké.'

Lees ook: Psycholoog: 'Je cyclus gaat over zoveel meer dan vruchtbaarheid alleen'

Heb je je tijdens de zwangerschap zorgen gemaakt om de bevalling?

'Ik had heel veel horrorverhalen gehoord en gelezen. Elke keer dacht ik: wow! Daardoor vond ik de bevalling heel spannend.

Maar tegen het einde van de zwangerschap keek ik er ook naar uit. Ik was wel klaar met zwanger zijn, want ik zat vol vocht en kon amper lopen. Heel vaak heb ik tegen Kymani gezegd: 'Lieverd, je mag komen. Laat me niet nog twee weken wachten'.

De dagen duurden lang. Ik werd er verdrietig van en heb het ziekenhuis bijna gesmeekt om een inleiding. Dat hoefde uiteindelijk niet, want een dag voor de uitgerekende datum kwam ze uit zichzelf.'

In onze rubriek Een buik vol vertelde je eerder dat je hoopte dat de bevalling een zachte landing voor Kymani zou zijn. Is het gegaan zoals je wilde?

'Op aanraden van de verloskundige ben ik in het ziekenhuis bevallen omdat ik niet fit was. Om 07.30 uur kreeg ik de eerste weeën. Keyennu en ik waren thuis en hebben er tot 14.00 uur samen een feestje van gemaakt. Het was écht heel gezellig: we hebben gedanst en hadden er veel zin in om Kymani te ontmoeten.

Maar op een gegeven moment moest ik toch echt naar het ziekenhuis omdat de weeën heftiger werden. Keyennu en ik zijn een goed team en daardoor wist ik dat we dit echt samen zouden doen. Hij heeft urenlang ademhalingsoefeningen met mij gedaan. Ik heb al die tijd bijna niet met hem gesproken. Had ik bijvoorbeeld dorst, dan draaide ik me naar hem toe en dan tuitte ik mijn lippen. Hij wist dan: ze wil een slok water, haha!

Lees ook: 12 tips voor jou als partner tijdens de bevalling

Het was van tevoren niet mijn plan om te bevallen met een ruggenprik, maar uiteindelijk ben ik daar toch voor gegaan. Dat was fijn, want daardoor kon ik nog even slapen en een broodje eten. Maar de ruggenprik was op een gegeven moment uitgewerkt. Ik had volledige ontsluiting, maar nog geen persweeën. Die kwamen pas na de weeënopwekkers.

Toen ik eindelijk mocht persen, had ik geen idee wat ik moest doen. Ik probeerde maar wat en was al lang blij dat ik eindelijk íéts mocht doen. Maar ik was vooral blij dat ik steeds dichterbij het moment kwam waarop ik mijn dochter ging ontmoeten.

Ik was heel helder en gefocust, maar Kymani vond het allemaal blijkbaar niet zo leuk. Tijdens het persen ging haar hartslag namelijk omhoog. De gynaecoloog werd erbij gehaald en die zei dat ze mij en Kymani wilden helpen met een vacuümpomp en eventueel een keizersnede. Toen knapte er iets in mij, want dat wilde ik allebei niet. Bij de volgende perswee is ze om 01.30 uur geboren. Kymani huilde meteen, werd daarna op mijn borst gelegd en keek mij toen aan.'

Hoe was dat moment voor jou?

'Overwhelming. Ik was trots en dankbaar en voelde meteen veel liefde voor haar. Alle clichés zijn waar: alle pijn van daarvoor vergeet je meteen. Kymani's geboorte is het mooiste wat ik ooit heb meegemaakt.

Drie uur later mochten we al naar huis. Dat vond ik bizar, want ik wilde graag nog even bijkomen. Toen we thuis waren, dacht ik: en nu? Keyennu en ik zaten vol adrenaline, ook al waren we op dat moment al 48 uur wakker. Al om 11.00 uur stond mijn hele familie op de stoep, maar dat vonden we alleen maar gezellig.'

Hoe was die eerste periode daarna?

'De kraamweek was heel liefdevol. Mijn vriend zei laatst nog dat het voor hem de mooiste week van zijn leven is. Als ik nu mijn dagboek teruglees, kan ik eruit opmaken dat het 'veel' was. Ik had opeens een kind, moest nog van alles leren en herstellen. Maar we zaten op een roze wolk.

We zaten natuurlijk al een paar weken op haar komst te wachten. Veel langer eigenlijk, want zwanger raken was voor mij niet vanzelfsprekend omdat ik een eileider heb die niet goed functioneert. Bovendien heb ik een paar miskramen gehad.

Voor mijn gevoel heb ik mijn hele leven op haar gewacht. Keyennu en ik hebben lang over haar gefantaseerd en daardoor zijn we ons extra bewust van het feit dat ze er nu is. Ze maakt ons leven compleet, zo voelt dat echt.'

Meer lezen over: Zwanger worden na een miskraam

Toen je nog zwanger was, verwachtte je dat jij en Keyennu de allerleukste ouders voor jullie dochter zouden worden. Zeg eens eerlijk: zijn jullie echt zo leuk?

'Haha, dat denk ik wel! Het scheelt ook heel veel dat we een heel makkelijk kind hebben. Een paar weken terug gingen we varen; lekker chillen met vrienden op een boot. Kymani was er gewoon bij.

Afgelopen zomer hadden we een barbecue in onze tuin georganiseerd. We realiseren ons dat we haar niet áltijd mee kunnen nemen en dat structuur en routine belangrijk is. Maar dat betekent niet dat we de gezelligheid niet in huis kunnen halen.

We vinden het leuk om Kymani bij dingen te betrekken en samen met haar dingen te ondernemen.'

Als nieuwe moeder maak je nu video's voor Ouders van Nu. Wat kunnen we verwachten?

'Ik maak de video's voor Vero's Post-partum Dagboek vanuit huis, tussen Kymani's dutjes door. Want hoewel ik het leuk vind om eropuit te gaan, is dat voor mij nu toch echt de fijnste post-partumplek om te zijn.

Ik laat iedereen zien hoe mijn post-partumleven eruitziet. Ik ben heel positief ingesteld, maar het moederschap is ook bij mij lang niet altijd zo fantastisch. Jullie kunnen dus van mij zware momenten verwachten, maar ook mooie en grappige. Ik hoop dat ik met mijn herkenbare video's andere ouders een hart onder de riem kan steken.

Mijn valkuil is dat ik supernaïef ben en vaak denk dat ik alles kan. Ik weet ook heus dat dat niet zo is, haha. Ik doe ook maar wat!'

Lees ook: Een buik vol: presentator en dj Veronica van Hoogdalem moet kokhalzen van sterke geuren