Een buik vol: presentator en dj Veronica van Hoogdalem moet kokhalzen van sterke geuren

'Onze zwangerschap was gepland. Toen ik ontdekte dat ik zwanger was, besloot ik mijn partner te verrassen. We hadden al afgesproken om die dag naar een plek te gaan waar we een van onze eerste dates hadden. We waren daar al lang niet meer geweest.

Dat weekend stelde hij voor: 'Zullen we weer eens naar dat mooie plekje in de buurt van Zandvoort gaan?' Toen dacht ik: hoe mooi zou het zijn om hem daar te verrassen met de zwangerschapstest? Hij kon het niet geloven!

Eerste echo erg spannend

De eerste echo was enorm spannend. We hadden een afspraak in de middag en keken de hele dag op de klok. Het voelde als de langste dag van mijn leven. Vanwege eerdere miskramen kregen we een vroege echo.

Het enige wat ik wilde weten, was of het op de juiste plek zat. Gelukkig bleek dat het geval te zijn. Toen viel er een last van onze schouders. Die echofoto heeft trouwens lange tijd op ons nachtkastje gestaan, de ene nacht bij mij, de andere nacht bij hem.

Lees ook: 13 wekenecho, wat houdt deze vroege echo precies in?

Hoe hij eruit zal zien

Bij de volgende echo's waren we veel minder zenuwachtig. Het is fantastisch om te zien hoe een kind groeit en zich ontwikkelt. Je begint te fantaseren over hoe het kindje eruit zal zien.

En je denkt dat je dat nu al kunt zien, wat best grappig is. We hebben grote uitspraken gedaan, zoals: 'Is dit jouw neus?' Waarop de verloskundige reageerde: 'Die neus is nog niet echt ontwikkeld. Alle baby's zien er nu zo uit.' Maar wij stonden erop: 'Nee, dat is mijn neus!'

Verandering van lichaam

Als ik mijn omgeving mag geloven, is mijn buik voor mijn termijn erg groot. Of dat echt zo is, weet ik niet.

In mijn hoofd ben ik nog hetzelfde en zie ik mijn oude lichaam voor me. Soms vergeet ik dat ik een buik heb als ik langs een spiegel loop. Dus wanneer ik geconfronteerd word met mijn spiegelbeeld, denk ik: oh ja, dat is waar ook. Ik heb er verder geen last van; ik vind het juist heel leuk.

Lees ook: Groei van de zwangere buik

Heel erg misselijk

Ik was de afgelopen tijd misselijk en heb nog steeds last van een kokhalsreflex. Dingen die ik normaal heerlijk vond, kon ik ineens niet meer verdragen. Mijn vriend heeft zich in die periode moeten aanpassen, omdat ik hem vaak de schuld gaf.

Als we samen in de auto zaten en ik ineens zei: 'Moet jij niet naar de tandarts? Is er iets met je adem?' Dan zei hij: 'Nee, ik heb net mijn tanden gepoetst'. Toch bleef ik het gevoel houden. Ook simpele dingen, zoals vlees braden, kon ik niet verdragen. De geur ervan maakte me misselijk. Elke keer als er vlees werd gebraden, moesten alle ramen open.

Zelfs nu vind ik de geur nog steeds vies. Ik kan het wel eten, maar die geur blijft lastig. Ook aanraken kan ik niet. Daarom koop ik alleen voorgesneden vlees, zoals kipfiletblokjes. Alles wat ik zelf moet snijden of bereiden lukt niet – ik word er misselijk van.

Lees ook: Alles over misselijkheid tijdens de zwangerschap

Kantje boord tijdens radioshow

Het ging bijna mis tijdens een radioshow. Ik was live op de radio en had net een slok chocolademelk genomen. Die bleef in mijn keel hangen, en op het moment dat ik iets wilde zeggen, voelde ik de misselijkheid opkomen.

Het leek alsof ik elk moment over de microfoon heen zou overgeven. Gelukkig slaagde ik er in om het weg te slikken. Het was kantje boord.

Naam van het kind

We weten het geslacht al, maar houden het nog voor onszelf. We hadden de naam al gekozen voordat ik zwanger was, zowel voor een jongen als een meisje. Nu twijfel ik echter over de naam. Ik vind de naam geweldig, maar wil nog wat meer tijd om erover na te denken.

Mijn vriend noemt de naam de hele tijd, en dan zeg ik: 'Ja, ik vind die naam geweldig, maar moeten we niet openstaan voor een andere naam?' En dan zegt hij: 'Dit was de makkelijkste keuze. Gaan we dit nu echt nog veranderen?' Dus ik twijfel, maar hij niet. Misschien komen mijn twijfels door de hormonen, haha.

Lees ook: Welke babynaam past bij jouw gezin?

Hopen op een zachte landing

Het is moeilijk voor te stellen hoe de bevalling zal verlopen. We hebben geleerd dat je geen controle hebt. Je moet je laten leiden en vertrouwen op de medische zorg, in dit geval onze verloskundigen. Ik krijg veel steun van mijn partner. Hij kent mij goed en weet wat ik kan en niet kan.

We hopen op een zachte landing voor ons kind; dat is het belangrijkste. We hopen dat het kindje gezond ter wereld komt. Ik kijk ernaar uit om de bevalling samen te ondergaan, omdat ik weet dat ik met hem alles aankan.

Nieuwe rol als ouders

Wij zijn de leukste ouders, vinden we zelf. We zijn avontuurlijk en houden van buiten zijn. We wonen aan het water en elke ochtend geeft mijn partner de zwanen eten.

We gaan graag eropuit en dat blijven we doen, ook met onze kinderen. Structuur is voor mij belangrijk, al ben ik zelf chaotisch. Gelukkig heeft mijn vriend, die topsporter is, me geleerd dat het fijn is om wat meer structuur in je leven te hebben.

Ons huis is gezellig en vol met vrienden, familie en kinderen. Iedereen komt bij ons eten. Dat sociale vinden we belangrijk. Ons kind komt daardoor in een community terecht, wat we ontzettend waardevol vinden.