Golf water
'Wat een gekke dag. Ik voel me anders dan de afgelopen 38 weken. Laat het wandelen maar, ik blijf thuis. Zou dit het begin van mijn bevalling zijn? Ik plof op de bank. Er knapt iets. Een golf water volgt. M'n vliezen! Snel, naar de wc, het vruchtwater blijft komen! Mees is nog in de woonkamer. Hij is nog geen twee, maar misschien kan hij helpen. "Schatje, wil jij mama's telefoon van de tafel pakken?"
Opfrissen
Kor komt meteen naar huis. "Hoe gaat het?" vraagt hij. Het ziekenhuis wil dat we komen. Eerst nog even opfrissen, beetje mascara op, wat eten. "Ben jij er ook klaar voor schat? Dan gaan we."
Terug naar huis
In het ziekenhuis krijg ik een CTG en controles. Ik begrijp dat ik op 4 centimeter ontsluiting zit. Wat super! Om de weeën verder op te wekken, wandel ik een paar uur door het ziekenhuis. Maar het werkt niet. De weeën blijven te zwak. We moeten terug naar huis.
Slaappillen
's Avonds krijg ik enorme hoofdpijn. We bellen het ziekenhuis en ze vragen ons weer te komen. Nu mag ik blijven. Ik krijg slaappillen en morgenochtend wordt de bevalling ingeleid. Wat fijn. Kunnen we nog even slapen.
Weer mis?
Ik lig nog geen tien minuten als ik een heftige wee krijg. Al gauw weer eentje. Ik durf niet op de bel te drukken: dadelijk heb ik het wéér mis. Twee uur lang zucht en puf ik de weeën weg. Totdat het te heftig is. "Wakker worden Kor, ik denk dat het begonnen is!"
Mokerslag
Na zo veel uur weeën is m'n ontsluiting vast wel opgeschoten. De verloskundige komt toucheren: "Je baarmoederhals is verstreken." Huh? De ontsluiting zat toch al op 4 centimeter? Wat een mokerslag. Ik heb het gisteren blijkbaar verkeerd begrepen. Er is nog helemaal geen ontsluiting.
Afwachten
Rond de middag komen ze weer checken. 1 centimeter ontsluiting pas. Ik wil dit niet meer. Het doet al zo veel pijn en officieel is het nog niet eens begonnen. Geef me een keizersnee. De artsen komen erbij. "Wacht het nog even af," zeggen ze. Tot 4 centimeter krijg je een pompje, daarna een ruggenprik.
Helemaal op
"Gefeliciteerd, je zit op 2 centimeter!" wordt er gezegd. Wat nou, gefeliciteerd? Ik ben al 36 uur bezig! Tranen branden in mijn ogen. Het pompje is op. Ik ben op. Wat nu? De arts kijkt me aan: "Als het om de pijn gaat, dan krijg je nu een ruggenprik."
Opluchting
De prik haalt de pijn weg. Wat een opluchting. En de weeënopwekkers doen hun werk. Tegen de ochtend heb ik volledige ontsluiting. Eerst de persweeën opvangen en daarna meepersen. Alles geven wat ik heb. Persen! Het hoofdje staat. Help, ik krijg geen weeën meer!
Alles op alles
Het voelt als uren. "Ze moet nú geboren worden!" wordt er geroepen. Haar hartslag is te laag. Alles op alles. Daar is ze! Paniek. De navelstreng zit om haar heen. Kor mag 'm niet eens doorknippen. Ze halen de navelstreng van haar af en leggen haar op mijn borst. Ineens huilt ze. Het was zo zwaar, maar eindelijk is ze er. Onze Lola.'
48 uur later
Naam: Lola
Gewicht: 3350 gram
Lengte: 50 cm
