Voor oudersColumns & rubrieken
Bevallingsverhalen

Judith's bevallingsverhaal: 'Hij moet zakken! Ik probeer van alles, niks helpt'

 
Judith’s bevallingsverhaal: ‘Hij moet zakken! Ik probeer van alles, niks helpt’ Mirjam Cremer Pure Life Geboortefotografie
Mirjam Cremer Pure Life Geboortefotografie
 
Geschreven door:
Leestijd 4 minuten

Judith (32) is 37 weken zwanger als ze in het ziekenhuis wordt opgenomen voor een inleiding. Haar vorige bevalling was zo heftig, dat wil ze niet nog een keer.

Lees verder onder de advertentie

'Met één oor volg ik mijn luisterboek. Thijs zit op z'n telefoon te kijken. We zitten al in de verloskamer, maar het voelt nog niet alsof het is begonnen. Dit zou best weleens een lange dag kunnen worden.

Lang herstel

Mijn vorige bevalling was heftig en indrukwekkend, voor ons allebei. Onze tweede, Ties, zat vast met zijn schouder en is geboren met een gespleten gehemelte. Hij had een slechte start en moest beademd worden. Niemand zag het aankomen. Mijn lijf lag ook in de kreukels. Het heeft me maanden gekost om te herstellen.

Chillen & lopen

Daarom was het zeker dat ik deze keer ingeleid zou worden. Vanavond is er een ballonnetje gezet en we mogen vannacht in het ziekenhuis blijven. We wandelen en chillen op de kamer. Ik voel wat steekjes in mijn buik. Spannend! Hoe zwaar ook, ik vind bevallen zó mooi om te doen.

Lees verder onder de advertentie

Lees ook: Bevallingsverhaal: 'Na 41 weken wordt het weleens tijd om te bevallen'

Goed teken

Als de avond valt, proberen we te slapen. Thijs op de bank, ik in bed. De spanning giert door mijn lijf. Beetje krampen. Wat harde buiken. Toch lukt het om weg te doezelen. 's Ochtends vroeg valt het ballonnetje er spontaan uit. Yes! Dat is een goed teken, toch? De verloskundige komt erbij. Controle: twee centimeter ontsluiting pas. En de baby ligt te hoog. "Vliezen breken kan nog niet," zegt ze. "We gaan je weeënopwekkers geven." Poeh, die werken meteen! Dikke krampen. Flink meepuffen. Dit zijn meteen echte weeën.

Kletsnat

Maar de baby moet zakken. Ik probeer van alles. Op de bal zitten om weeën op te vangen. Lopen. Hangen. De verloskundige komt na een paar uur terug voor een controle. "Sorry, er is nog niks veranderd," zegt ze. Hoe kan dat nou?! Ik kijk naar Thijs. Kunnen we niet gewoon naar huis? "Het komt goed. Op de volgende wee breek ik je vliezen," geeft de gynaecoloog ons moed. Het gaat vliegensvlug. Pats! Een plens water. De gynaecoloog is kletsnat. En mijn buik gaat meteen tekeer. Flinke weeën.

Lees verder onder de advertentie
Judith’s bevallingsverhaal: ‘Hij moet zakken! Ik probeer van alles, niks helpt’ Mirjam Cremer Pure Life Geboortefotografie
Mirjam Cremer Pure Life Geboortefotografie

Weg wee

De vorige twee keer wilde ik per se een natuurlijke bevalling. Dat werd een teleurstelling, dus nu wil ik vooral comfortabel bevallen. Het liefst krijg ik pijnstilling. "Het kan ineens snel gaan," zeggen ze. Een ruggenprik is daarom geen goed idee, een morfinepompje kan wel. Een paar drukken op de knop. Dit is fijn zeg. Het leven is prachtig, vind je niet? Thijs lacht naar me. Het voelt heerlijk. Maar mijn weeën? Ze zijn ineens foetsie. Niks meer.

Maar vijf

De opwekkers worden omhoog gezet. En ze doen een nieuwe controle. Vijf centimeter ontsluiting. Nee! Jullie zeiden dat het snel kon gaan? Het staat stil! In de kamer naast ons hoor ik gegil. Duidelijk een bevalling. Waarom zij wel en ik niet?

Lees verder onder de advertentie

Helemaal op

Mijn weeën komen weer op gang, maar het schiet verder niet op. Tranen over mijn wangen. Ik ben helemaal op. Weer een wee. Mijn lichaam weet na twee bevallingen toch wel wat het moet doen? Waarom duurt het zo lang?

Lees ook: Alles wat je moet weten over pijnbestrijding tijdens de bevalling

Ontspan

"Ze is uitgeput," zegt Thijs bezorgd. Overleg. De gynaecoloog komt er weer bij. "Laten we toch maar die ruggenprik doen," zeggen ze uiteindelijk. "Er móet iets gebeuren." De ruggenprik zit er snel in. De weeën denderen door, maar ik kan ontspannen. Langzaam kruip ik naar negen centimeter ontsluiting. En ik voel druk! Persweeën?

Lees verder onder de advertentie

Geen risico's meer

Maar de baby zakt niet. Persen heeft geen zin, hij mag niet vast komen te zitten. Spoedoverleg: het wordt een keizersnee. Een halve seconde voelt het als falen. Van mijn lijf, van mijzelf. Maar ik heb er alles aan gedaan. Thijs stelt me gerust. Het is goed zo. We gaan de natuur een handje helpen. Geen risico's meer nemen.

Perfect

We gaan naar de OK. De ruggenprik moet opnieuw. En we krijgen wat uitleg. Geen haast, want de baby doet het verder goed in mijn buik. De muziek gaat aan. We maken er gewoon een feestje van. "Voel je nog wat?" wordt er gevraagd. Nee, ik voel niks meer. Thijs zit naast mijn hoofd. Het gaat razendsnel. "Hij komt er nu uit!" zeggen ze. Ze houden hem omhoog, we kunnen hem goed zien. Hij is perfect. Zo bijzonder dit. Lieve Juul, het is ons gelukt. Je bent zo welkom!'

Naam: Juul • Lengte: 50 cm • Gewicht: 3350 gram

Lees verder onder de advertentie