Tot vijf jaar geleden wist Kim Heerink niet wat er met haar aan de hand was. Al sinds haar veertiende heeft ze onbegrepen klachten: chronische hoofdpijn, darmklachten en vermoeidheid. Ze zat met enige regelmaat bij de huisarts, maar duidelijkheid kwam er maar niet.
'Mijn klachten zouden voortkomen uit een spastische darm. Of ze zouden een psychische oorzaak hebben. Ook werd tegen me gezegd dat ik er wel overheen zou groeien. Op een gegeven moment leer je met de klachten leven. Al ga je wel aan jezelf twijfelen. Ik vroeg me vaak af waarom iedereen naast een opleiding of werk nog een uitgebreid sociaal leven kon hebben en kon sporten. Ik was hierin erg beperkt.'
Lees ook: Eén op de tien vrouwen heeft endometriose, dit moet je erover weten
Hevige buikpijn en vruchtbaarheidsproblemen
Pas als ze op haar dertigste een vruchtbaarheidstraject ingaat omdat zwanger worden niet vanzelf gaat, blijkt dat haar klachten het gevolg zijn van endometriose. Dit is een chronische ziekte waarbij weefsel dat lijkt op baarmoederslijmvlies op verschillende plekken in het lichaam endometriosehaarden vormt. Op de eierstokken of de darmen bijvoorbeeld.
Actieve endometriosehaarden reageren op dezelfde manier op hormonen als het baarmoederslijmvlies. Hierdoor kun je in je buikholte bloedingen krijgen tijdens de menstruatie, maar ook buiten deze periode. Dit zorgt vaak voor hevige buikpijn, vermoeidheid en vruchtbaarheidsproblemen.
Lees ook: Annet lijdt aan endometriose. 'Ik dacht dat ik nooit zwanger zou worden'
Vijf onsuccesvolle IUI-behandelingen
Als Kim en haar vriend merken dat zwanger worden niet vanzelf gaat, stappen ze naar de huisarts. Die stuurt hen door naar een fertiliteitskliniek. 'De artsen konden geen medische oorzaak vinden en raadden IUI-behandelingen aan. Hierbij worden met een dun slangetje zaadcellen in de baarmoeder van de vrouw gebracht. Na vijf onsuccesvolle IUI-behandelingen zat ik tijdens een inwendige echo tegen het plafond van de pijn.'
Lees meer: Endometriose en zwanger worden
Nu echt uitzoeken
'Toen las ik een artikel over endometriose en 90 procent van mijn klachten kwamen overeen. Daarom had ik bij ons eerste gesprek bij de fertiliteitskliniek een lijst bij me met daarop al mijn klachten van de afgelopen twee jaar, rondom de menstruatie maar ook daarbuiten. Als ik dat overzicht nu bekijk, dan val ik nog steeds bijna achterover van mijn stoel. Maar in de fertiliteitskliniek werd er nauwelijks aandacht aan besteed. We waren gezond en fit, en die klachten hoorden er eigenlijk bij. Maar ik ben op mijn strepen gaan staan. Ik wilde het nu echt uitgezocht hebben.'
Echo showt 'indianentooi'
Ze komt terecht bij een gynaecoloog die zich heeft gespecialiseerd in endometriose. 'Zij zag al binnen vijf minuten op de echobeelden een soort 'indianentooi'. En bij de darm voelde ze duidelijke bobbels die op endometriose wezen. Een MRI toonde aan dat het op nog veel meer plekken zat. Ik heb mazzel gehad, want endometriose is zelden te zien met een echo. Soms laat een MRI het zelfs niet zien, terwijl tijdens een operatie kan blijken dat je hele buik vol zit met endometriose.'
Urineleider misschien afgekneld
Kim moet snel onder het mes, omdat anders haar urineleider misschien wordt afgekneld. Tijdens een operatie worden de haarden op verschillende plekken in haar buik en bij de organen zo veel mogelijk weggebrand en er wordt een stuk darm verwijderd. De hoop is dat dit de klachten vermindert.
De IUI-behandeling, waar ze net mee begonnen is, moeten zij en haar vriend voor de operatie onderbreken. Een emotioneel zware beslissing. 'Je hebt één grote wens, een kindje krijgen, en daar doe je alles voor.'
Heftige operatie
'De operatie was heftig. Na afloop zat mijn energieniveau ver onder nul. Het duurde drie maanden voordat ik weer enigszins kon functioneren. Maar het heeft veel verbetering gebracht. Mijn darmen functioneren weer redelijk normaal en mijn hoofdpijn is enorm afgenomen. Vroeger had ik veel pijn in mijn buik. Ook had ik vaak een zeurderig gevoel en het gevoel alsof er iets zat.'
'Ook voelde mijn buik soms enorm opblazen waardoor het leek alsof ik zwanger was, een 'endobelly' noemen ze dat. Dat was natuurlijk extra vervelend in de periode dat ik graag zwanger wilde worden, maar dat niet lukte.'
Fantastische zwangerschap
'Na de herstelperiode van drie maanden zijn we begonnen met ivf. Dat was waarschijnlijk de snelste manier om zwanger te worden en hiermee zou ik het kortst worden blootgesteld aan endometriose. Tot ons grote geluk raakte ik hiermee maar liefst twee keer zwanger en ben ik inmiddels moeder van twee dochters, een van 3 jaar en een van 10 maanden.
De eerste keer had ik een fantastische zwangerschap, ik had veel minder last dan normaal. De tweede zwangerschap had ik net zo veel last als normaal. Dat ik ondanks dit twee mooie kinderen heb, daar ben ik ontzettend dankbaar voor. Kinderen krijgen was mijn wens en een lange periode wisten we niet of we dat ooit zouden meemaken.'
Energieniveau nog altijd lager
'Het is raar om zo te zeggen, maar de endometriose heeft me ook wat gebracht. Zo heeft het me geholpen om keuzes voor mezelf te maken in mijn leven. Zo heb ik, toevallig toen ik net zwanger was, mijn vaste baan opgezegd om voor mezelf te gaan beginnen. Dit geeft me veel meer flexibiliteit. Ik kan mijn eigen tijd indelen en veel bij mijn jonge gezin zijn. Mijn energieniveau is door de endometriose nog altijd een stuk lager. Daar moet ik me aan aanpassen en dat is niet altijd makkelijk. Zeker niet met twee kleine kinderen.'
Voorheen zette ik dan mijn masker op, ging in de overlevingsstrategie en probeerde het zelf op te lossen. Dat was mijn grootste valkuil: dat ik geen hulp wilde vragen. |Dat heb ik écht moeten leren.'
Pijn hoort er niet bij
'Wat me bezighoudt, is dat endometriose voor een deel erfelijk is. Mijn dochters hebben hierdoor zeven keer zo veel kans om ook endometriose te hebben. Ik hoop voor hen dat zij niet zo lang rond hoeven te lopen met onbegrepen klachten. Dat zij niet net als ik vroeger van het kastje naar de muur worden gestuurd. En dat niet tegen hen wordt gezegd: pijn als je ongesteld bent, hoort erbij. Het vergroten van de erkenning en herkenning van deze ziekte is daarbij van groot belang.'
Beeld: privébeeld.
