'Ik ben nooit goed geweest in zwanger zijn, mijn beide zwangerschappen waren pittig en vol kwaaltjes. Ik krijg de eerste keer met zes weken al last van een slokdarmspasme en heb vrij snel last van een laag ijzer, waardoor ik vermoeid ben.
Lees ook: Van aambeien tot zwangerschapsdementie: alle zwangerschapskwaaltjes waar je last van kunt krijgen
Doffe, prikkelende pijn
Als ik tegen het eind van de eerste zwangerschap, zo rond de 30 weken, een flinke buik heb gekregen, krijg ik - vooral als ik te lang sta of loop - lage rugpijn aan de rechterkant. Na veel activiteit krijg ik pijnscheuten aan de buitenkant van mijn bovenbeen. Het voelt dof en prikkelend.
Het lijkt een beetje alsof mijn been in de fik staat. Als mijn man even langs mijn been aait, voelt dat heel onprettig. Het gevoel verdwijnt niet meer, maar bouwt zich elke dag op en aan het eind van de dag kan ik alleen nog maar liggen om om te gaan met de pijn.
Lees ook: Joyce viel tijdens haar zwangerschap telkens flauw in de trein
Meralgia paresthetica
Mijn man is fysiotherapeut en adviseert me om naar de huisarts te gaan. Hij vermoedt dat ik last heb van iets dat meralgia paresthetica heet, wat neerkomt op een beknelde zenuw in mijn bovenbeen. De huisarts komt inderdaad met deze diagnose en verwijst me naar de site van Thuisarts.
Het enige dat mogelijk zou kunnen helpen is afvallen. Maar sporten is best een uitdaging op dit moment. Mocht de zenuwbeknelling ooit weggaan, kan het nog een jaar duren voor het herstelt, maar de kans bestaat dat ik nooit meer helemaal pijnvrij word, geeft de arts aan.
Weinig rust
Ik ga langs bij de bekkenfysio en de osteopaat, en dat brengt wat verlichting. Het verdwijnt niet, en ook in mijn tweede zwangerschap krijg ik er flink last van. De tweede zwangerschap is in de coronalockdown, waardoor mijn oudste dochter niet naar de gastouder kan en ik minder rust kan nemen. Ik leun op mijn familie en vrienden, en als mijn dochter om 19.00 uur op bed ligt, kan ik mijn rust nemen.
Lees ook: Tenicia onderging een maagverkleining om zwanger te worden: 'Op mijn 20e woog ik 150 kilo'
Altijd een zwakke plek
Door de zwangerschappen van mijn kinderen heb ik best wat overgewicht gekregen, waardoor de meralgia paresthetica actief blijft. Door de pijn is het bewegen lastig, dus het is moeilijk om gewicht kwijt te raken. Toch ben ik inmiddels al een half jaar actief bezig met het kwijtraken van gewicht, en dat maakt een verschil. Ik heb dus vertrouwen dat het steeds beter zal gaan, al zal het nooit helemaal verdwijnen en altijd een zwakke plek blijven. Ondanks alles zou ik het zo weer opnieuw doen voor mijn kids.'
