'Als ik voor het eerst zwanger ben, word ik steevast wakker met een flauw gevoel. Mijn bloedwaardes zijn in orde, dus ik maak van mijn nachtkastje een snackkastje, zodat ik direct na het opstaan een eierkoek naar binnen kan werken. Dat lijkt wat te helpen.
Snacks for life
Tijdens mijn tweede zwangerschap is dat flauwe gevoel terug, en ben ik heel licht in mijn hoofd. Het is deze keer zo erg dat ik zelfs als ik 's nachts naar het toilet moet eerst liggend een snack in mijn mond stop, omdat ik zo flauw wakker word.
Ik werk in Utrecht en neem drie dagen per week de trein naar kantoor. Dat gaat de eerste acht weken nog goed, maar daarna gebeurt er plots iets vreemds.
Lees ook: Claudia had maandenlang een slapende hand in haar zwangerschap
Flauwvallen in de trein
Zodra de trein begint te rijden gaan mijn oren suizen, begint het te tollen voor mijn ogen en binnen twee minuten val ik flauw. De eerste keer dat dit gebeurt lig ik gevloerd in het gangpad, in een overvolle trein. Als ik ben bijgekomen vraagt iemand of het gaat, en staat op zodat ik kan zitten. Ik zal wel niet genoeg gegeten hebben, denk ik.
Boze blikken
De keren erop gebeurt het weer: zodra ik de trein in ben gestapt en hij gaat rijden, val ik flauw. Als ik bijkom zie ik vooral boze blikken. Niemand vraagt of het gaat, of reikt me een hand. Ik ben nog niet zichtbaar zwanger, en krijg vooral oordelende blikken. Dit gebeurt me zo'n zeven keer voor ik ermee naar de verloskundige ga.
Lees ook: Alles wat je wil weten over hoge of lage bloeddruk tijdens je zwangerschap
Daar worden mijn waardes getest, maar mijn bloeddruk, ijzer en suikerwaarden zijn in orde. Het is waarschijnlijk een evenwichtsprobleem. Ik draag een vrij grote baby, en ben zelf vrij klein van stuk, dus mijn lijf is wat uit balans. Maar een echte oorzaak wordt niet gevonden. Ik krijg als tip om altijd drop mee te nemen en op zoek te gaan naar een stoel om op te zitten.
Lees ook: Bloedonderzoek tijdens zwangerschap
Zwangere vrouw op de grond in de trein
Dus dat is wat ik doe, al wordt het vragen om de speciaal daarvoor gereserveerde stoel me niet in dank afgenomen. Mensen hebben weinig zin om voor me op te staan, en er zijn dagen dat ik maar op de grond of op het trapje ga zitten met mijn ogen dicht en mijn oordoppen in, om de treinreis te overleven.
Ik vertel mijn werkgever dat dit speelt, maar ik kan op weinig begrip rekenen. Mijn werkgever is een man, en het is duidelijk dat het een ver-van-zijn-bedshow is. Ik heb een managersfunctie en word verwacht op kantoor aanwezig te zijn, dus ik moet zelf maar zien dat ik de reis kan maken zonder flauw te vallen. Helaas voor mij blijft het de hele zwangerschap aanhouden.
Lees ook: Vertrouwenspersoon legt uit: dit kun je doen bij zwangerschapsdiscriminatie
Zwangerschapskwaal
Als ik eenmaal ben bevallen duurt het even voor ik de trein in stap, met name vanwege de herstelperiode na mijn spoedkeizersnede. Ik ben dan ook huiverig als ik voor het eerst de bus instap met mijn baby in de kinderwagen. Lig ik straks op de grond, naast mijn kinderwagen? Maar het gaat goed en ook de treinreizen daarna zijn gelukkig geen probleem meer.'
