De taakomschrijving van een kraamverzorgende is in principe hartstikke duidelijk. Ik kom bij een gezin in de eerste plaats om zorg te dragen voor de baby en de moeder, en om ervoor te zorgen dat het dagelijkse leven op rolletjes loopt. Daarom ontferm ik me over eventuele oudere kinderen, doe het huishouden en maak eten klaar.
Dierenverzorger of amateur-psycholoog
Maar dat is de theorie. In de praktijk komen er per gezin vaak nog wat onverwachte rollen bij. Zo zijn er gezinnen waarbij ik zo ongeveer gediplomeerd dierenverzorger word of fungeer als amateur-psycholoog. Het belangrijkste is goed kijken wat er nodig is om de moeder zo veel mogelijk te ondersteunen.
Een rol die ik niet erg vaak aanneem, is die van reisagent. Deze ongebruikelijke functie heb ik er echter wel bij gekregen in het gezin waar ik deze week kraam. Beide ouders hebben al kinderen uit een eerdere relatie, de nieuwe aanwinst – een meisje – is hun eerste kind samen.
Vakantie naar de Canarische Eilanden
Hoewel ze er op zich blij mee lijken te zijn, komt het op mij over alsof de zwangerschap niet helemaal gepland was. Er is namelijk een probleem waar de moeder zich grote zorgen om maakt. Voordat ze überhaupt zwanger was, hadden zij en haar vriend een vakantie naar de Canarische Eilanden geboekt. Zonder kinderen.
Vertrekdatum: precies zeven dagen na de geboorte van de baby. Kennelijk is het nog niet bij ze opgekomen om de vakantie te verplaatsen, dus kijkt de moeder me op de tweede dag vertwijfeld aan: 'Hoe moet dat nu? Ik kan de baby toch niet meenemen?'
Hij wil gaan
Je zou denken dat je bij het horen van de uitgerekende datum naar het reisbureau belt om te vragen of de vakantie misschien geannuleerd of verplaatst kan worden, maar dat is niet gebeurd. De reden daarvoor wordt me al snel duidelijk: de vader is niet van plan om zich zijn vakantie door de neus te laten boren. Baby of niet, hij wil gaan en hij verwacht dat zijn vriendin meegaat.
Ik heb hier natuurlijk een mening over, maar die hou ik maar even voor me. In plaats daarvan vraag ik wat ik voor haar kan doen. 'Kun jij het reisbureau bellen?' vraagt ze. 'Misschien kunnen we het nog verplaatsen?'
Lees ook: Kraamwerk: 'Ja, oma is lief, maar ook héél aanwezig'
Ongebruikelijke functie als reisagent
En zo voeg ik reisagent toe aan mijn lijst van functies. Helaas hebben de telefoontjes die ik pleeg weinig zin. De reisorganisatie wil best de vakantie annuleren, maar heeft daarvoor de toestemming van de boeker – de vader – nodig en die is absoluut niet van plan om mee te werken.
De vakantie heeft veel geld gekost en de man staat erop dat hij gewoon gaat. Het loopt zelfs zo hoog op dat hij roept: 'Als je niet mee wil op vakantie, dan donder je maar op met je baby.'
Ze moeten het vliegtuig halen
Ik sta paf. Ik ben heus wel vaker getuige geweest van echtelijk geruzie, maar zo harteloos als dit heb ik het niet eerder meegemaakt. Op de laatste dag van de kraamweek ga ik wat eerder naar huis. De ouders moeten immers de deur uit: het vliegtuig halen. De baby gaat een week naar haar tante.
Op Facebook zie ik in de week die volgt foto's van een zonnige bestemming voorbijkomen. De moeder draagt een spijkerbroekje en waagt zich niet in het water. Nogal logisch, met die dikke kraamverbanden. Ik like de foto's toch maar, om haar een hart onder de riem te steken, en prijs me gelukkig met een man die me nooit voor zo'n onmogelijke keuze zou zetten.'
Meer uit de rubriek Kraamwerk lezen? Dat kan hier!
