'"Kom maar mee, hoor," zegt de gastvrouw terwijl ze richting onze ziekenhuiskamer loopt. Eindelijk is het zover, vandaag worden onze twee kinderen geboren. Nino volgt de gastvrouw met een volle tas. Ik hobbel rustig mee. Ineens zie ik een bordje hangen. Welkom, staat erop, met onze namen erbij. Wauw, wat een leuk gebaar. Een keizersnee is niet niks, maar ik ben blij dat we er zijn. Ik heb deze zwangerschap zó onderschat.
Klaar mee
Zitten, lopen, slapen: het ging al weken niet meer. Gelukkig kreeg ik veel hulp van Nino en onze ouders. Maar zelfs even spelen met ons zoontje Mesam lukte niet. Ik was er helemaal klaar mee. Rustig begin ik met het uitpakken van de tas. Een badjas voor mij, kleertjes voor de baby's. We hebben van alle setjes verschillende maten meegenomen, want ze weten niet hoe groot de baby's zijn.
Lekgeprikt
Baby één en baby twee, worden ze al de hele zwangerschap door de gynaecoloog genoemd. Al zijn ze voor ons allang geen nummers meer. Met de echo-foto's erbij hebben we ze weken geleden al hun namen gegeven. "Je krijgt een infuus en CTG-scan," vertelt de verpleegster die binnenloopt. Nee hè, ik kijk zo op tegen dat geprik. Ze probeert het infuus snel te zetten, maar het gaat nog mis ook. En nóg een keer. Ik durf bijna niet meer te kijken. Bij de derde keer is het eindelijk raak.
Fotomoment
Dan een klein uurtje aan de CTG. Het lijkt allemaal prima te gaan met de baby's. "Jullie mogen mee hoor, we gaan richting de ok," zegt de verpleegster ineens enthousiast. Nu al? Yes! Nino, maak snel nog een foto. Ze zeggen dat mijn buik er netjes uitziet, maar voor mijn postuur is hij echt gigantisch. Je kunt er zo een bord op zetten. Gauw nog even vastleggen, voordat hij verdwenen is.
Volle bak
Ze zetten er meteen vaart achter. Ik krijg een schort aan. En de verpleging rijdt me met bed en al richting de ok. Nino moet naar een andere kamer om zich om te kleden. In de ok is het volle bak. Twee anesthesisten, twee kinderartsen, twee assistenten, drie gynaecologen, twee verpleegsters. Het is alsof ik dubbel zie. Is het niet een beetje vol hier? Ze stellen wat vragen of te checken of ze de juiste persoon voor zich hebben. "Wie ben je?" en "Waar kom je voor?" Niet heel moeilijk met zo'n dikke buik, maar goed. Dan is het tijd voor de ruggenprik.
Lees ook: Alles over natuurlijke en medische pijnbestrijding
Geen gegoogel
Bij mijn vorige keizersnee had ik van tevoren alles gegoogeld. Moet je niet doen natuurlijk. Dan lees je alleen maar over wat er allemaal mis kan gaan. Toen viel het uiteindelijk mee. Oef, maar nu niet! Die prik doet pijn. "Stilzitten hoor," zegt de verpleger.
Als de ruggenprik goed zit, kan ik gaan liggen. Het doek wordt gespannen. In een glimp zie ik Nino binnenkomen. "Er ligt een baby in stuit," wordt er uitgelegd. "Dus je kunt wat gewroet voelen, want het kost wat moeite om die eruit te halen. Niet van schrikken hoor." Nino komt achter mijn hoofd zitten. Hij wil mijn buik niet zien. Ik stiekem wel, maar ja, dat gaat niet. "We gaan beginnen," wordt er vanachter het doek geroepen. Geluiden beginnen. Gemompel. Het doet geen pijn, maar ik voel van alles. Volgens mij gaat dit heel snel.
Luikje open
Gerommel vanachter het scherm. Het luikje wordt opengemaakt. "Hier komt hij!" Onze eerste baby wordt al omhooggehouden. Ik kan hem aanraken, een snel kusje geven. Dan geven ze hem aan de kinderarts. Want we zijn nog niet klaar.
Voor ik het weet, houden ze baby twee ook al omhoog. Hij is wat kleiner. En hup, ook hij gaat met een kinderarts mee. Maar er staan zo veel mensen, ik kan de baby's niet meer zien. "Nino, gaat het wel goed?" terwijl ik het vraag, wordt de eerste baby al op mijn borst gelegd. Onze Nian. Wat fantastisch. Hier hebben we zo lang naartoe geleefd. Nino krijgt baby twee in zijn armen: onze Novan. Wat een geweldig gevoel. Mijn buik is leeg, maar onze armen zijn vol met baby's. Wat zijn we blij dat jullie er zijn.'
Namen: Nian en Novan • gewicht: Nian 3115 gram, Novan 2558 gram
Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine
