Quirines bevallingsverhaal: 'De pijn is zo scherp, dat ik hier niet doorheen durf te persen'

'Als ik 38 weken en 4 dagen zwanger ben, maak ik een lange wandeling van twee uur door de stad. Die avond gaat mijn vriend Joppe eten met een vriend, en komt een vriendin bij mij eten. Ik ben wat moe en als Joppe om 23.00 uur thuiskomt gaan we naar bed. Om 02.00 uur word ik wakker met krampen. Ik googel het verschil tussen oefenweeën en weeën, en gok dat het oefenweeën zijn.

Ik kan niet meer goed stilliggen en Joppe wordt wakker van mijn gedraai. Hij staat meteen aan, en is van mening dat de bevalling is begonnen. Hij stelt voor dat ik onder de warme douche ga staan om met de krampen om te gaan, maar na tien minuten wil ik eronderuit omdat ik te weinig bewegingsruimte heb.

Ik ga op de wc zitten met het licht uit en de deur dicht en focus me op mijn ademhaling. Wanneer ik daar uitkom, een uur nadat de krampen zijn begonnen, staat Joppe zijn tanden te poetsen. Hij maakt zich klaar.

Lees ook: Zo herken je voorweeën

Laat dat bad maar zitten

Joppe wil de verloskundige bellen, maar ik twijfel. Wat als het vals alarm is? Hij stelt voor de weeën te timen. Als ze regelmatig komen en even lang duren, bellen we de verloskundige. Om 03.30 uur komen de weeën om de twee minuten en kan ik amper nog praten tijdens een wee. Hij belt de verloskundige en om 04.00 uur staat zij op de stoep. Ik verontschuldig me, omdat ik niet meer kan praten.

Ik herken alle fases van de bevalling en weet precies hoe ik overal doorheen moet ademen. Ik sluit me af voor alles en dat helpt. Een van mijn wensen is weinig getoucheerd te worden, maar de verloskundige geeft aan toch even te willen weten hoeveel ontsluiting ik heb.

Het kost me zo'n vijftien minuten voordat ik op mijn rug kan liggen, en ik hoop op minstens 4 of 5 centimeter ontsluiting. Ik blijk al 8 centimeter te hebben, en moet enorm schakelen. De verloskundige vraagt of ik nog een badbevalling wil (mijn wens), maar als ik aan al het gedoe eromheen denk, kan het bad me gestolen worden.

Lees ook: Hands-off bevalling: wat is het?

Vertrouwen

De verloskundige is heel hands-off en laat me mijn gang gaan. Af en toe luistert ze naar het hartje van de baby en geeft aan dat de baby het goed doet en rustig is. Dat geeft me zoveel vertrouwen. De baby en ik doen het echt samen, en het gaat goed. Ik voel me inmiddels bijna high, het lijkt alsof ik op wolken loop. Wat een bijzonder en magisch gevoel.

Als ik 9 centimeter ontsluiting heb, geeft de verloskundige aan dat haar dienst eropzit. Ik kan er iets van vinden, maar heb er weinig ruimte voor. Inmiddels ben ik flink aan het overgeven, en Joppe tovert overal zakken vandaan om mij te helpen. Dan voel ik druk. Met moeite roep ik dat ik moet persen. Er wordt getoucheerd: 9,5 centimeter. De verloskundige zegt dat ik mijn persweeën moet inhouden, maar dat lukt niet. Ik ga op mijn handen en knieën en kijk Joppe aan.

Daar is ze!

Dan stopt alles, en krijg ik een pauze van een paar minuten. Daarna breekt de persfase aan. De nieuwe verloskundige komt binnen, en op dat moment breken mijn vliezen en zakt mijn baby naar beneden. Ik schreeuw alles bij elkaar en knijp hard in Joppes handen.

Dan voel ik de ring of fire en raak voor het eerst in paniek. De pijn is zo scherp, dat ik hier niet doorheen durf te persen. De verloskundige zegt dat ik het hoofdje van de baby even kan voelen, en hoewel ik het vreemd vind, doe ik het. Dat geeft me direct het gevoel van controle terug. Ik geef alles en om 07.20 wordt Maeve geboren. Ik ben zo trots, op Maeve, Joppe en mijzelf. Wauw, wat een bevalling.'

Lees ook: Wat is de ring of fire precies?

Wil jij ook je bevallingsverhaal delen? Stuur een e-mail naar oproep@oudersvannu.nl.