Mees was kerngezond, maar hij werd in juni 2023 veel te vroeg geboren. Twee dagen later overleed hij aan een hersenbloeding. Pas in het Radboud ziekenhuis in Nijmegen, waar moeder Renate (34) na haar bevalling naartoe werd verplaatst, kwam ze er achter dat er 'iets met haar aan de hand was'.
'Ze vertelden me dat ik een zwakke baarmoedermond oftewel cervixinsufficiëntie had. Ik had er nog nooit van gehoord', zegt Renate, afkomstig uit Heeswijk-Dinther. Hierbij opent de baarmoedermond zich spontaan en is de kans dat de bevalling eerder op gang komt erg groot, waardoor het kind veel te vroeg geboren wordt.
Lees ook: De baarmoeder voor, tijdens en na de zwangerschap: alles wat je wil weten
Cervixinsufficiëntie
Zo ging het ook met Mees. Na 25 weken kwam hij al ter wereld; veel vroeger nog dan haar kinderen Sepp (6) en Suus (4) die met 33 weken zijn geboren.
'Eigenlijk had er na de geboortes van de eerste twee kinderen al een signaal moeten zijn', vindt Renate. 'Toen werd er gezegd dat er geen reden was dat zij te vroeg zijn geboren. Ik ben veel gaan lezen over cervixinsufficiëntie. Ik was verdrietig en boos dat het ziekenhuis geen signalen had opgepikt en mij niet doorgestuurd had naar een specialistisch ziekenhuis. Als ze me eerder naar het Radboud hadden doorgestuurd, had de dood van Mees misschien voorkomen kunnen worden.'
Lees ook: Wat zijn de signalen van een vroeggeboorte en wat moet je dan doen?
Een soort tiewrap
De boosheid bleek deel van het rouwproces van Renate te zijn. Maar ze vond de kracht om door te gaan. 'Ik heb veel gesproken met anderen over mijn boosheid, maar ik zag ook weer kans om de wens van een vierde kind door te zetten.'
Renate raakte opnieuw zwanger. Nu ging ze direct naar het Radboud ziekenhuis, waar na een aantal weken een bandje om de baarmoedermond werd geplaatst, door middel van een keizersnede. 'Een soort tiewrap', zegt zus Ramona. 'Zodat de baby niet te vroeg geboren kan worden.'
Rouw en vreugde
Toen Renate en haar man aan Sepp en Suus vertelden dat er weer een baby op komst was, bleek hun reactie niet zoals Renate had verwacht. 'Ze waren helemaal niet blij. Sepp vroeg alleen: 'Gaat deze baby ook dood?' En daarna hebben ze allebei een week niks gezegd.'
Het was duidelijk dat het verdriet om de dood van Mees ook de twee kinderen hard had geraakt. 'Mijn vader was kort voor Mees ook overleden. Sepp was toen pas 2 jaar, maar hij was daar ook heel erg door geraakt. Dat er dan nu vreugde was om een nieuwe baby, dat vonden de kinderen heel moeilijk om mee om te gaan.'
Lees ook: Rouw bij kinderen: zo help je je kind omgaan met verdriet
Boeken over de dood
Samen met Ramona, die uitvaartspreker en rouwverwerkingscoach is, ging Renate op zoek naar een boek dat ze aan de kinderen kon voorlezen. 'We vonden wel veel boeken over de dood, ook kinderboeken van bijvoorbeeld Woezel en Pip waarin over de dood wordt gesproken', aldus Ramona. 'Maar er was geen boek waarin het over rouw en vreugde ging.'
Dus besloten de zussen om zelf aan de slag te gaan. Met het verhaal van Renate en haar gezin als rode draad. 'We hebben het precies verteld zoals het bij ons is gegaan. Met Sepp en Suus, onder hun doopnamen Max en Bo, in de hoofdrol. En Mees draagt ook zijn doopnaam Jip in het verhaal.'
Ogen open
Na 38 weken zwangerschap werd Sam geboren. 'Ik was in het ziekenhuis en Sepp en Suus kwamen op bezoek. Sepp was blij en ging Sam aaien. Maar Suus hield afstand. Ze zei: 'Hij heeft zijn ogen dicht'. Mees had na zijn overlijden natuurlijk ook zijn ogen dicht. Het duurde even, maar toen ze zag dat Sam bewoog, durfde ze dichterbij te komen.'
Met Sam, nu ruim 1 jaar oud, gaat alles goed. Met zijn grote broer en zus ook. 'Ze slapen weer goed, zijn vrolijk', zegt Renate.
Lees ook: Kinderboeken over de dood: de mooiste tips per leeftijd
Andere vrouwen helpen
Na de dood van Mees is Renate een eigen praktijk gestart om vrouwen met mentale en fysieke klachten te helpen. 'Ik heb zelf een keer NEI-therapie gedaan nadat mijn beste vriend was overleden. Dat heeft mij erg geholpen. Toen Mees was overleden, was ik niet in staat om te werken en toen ben ik, als bezigheidstherapie, hiermee begonnen. Nu heb ik mijn eigen praktijk en dat loopt erg goed.'
Het boek dat Renate en Ramona hebben geschreven verschijnt binnenkort, in de Baby Loss Awareness Week. Van 9 tot en met 15 oktober wordt dan wereldwijd stilgestaan bij babysterfte.
'Ik heb het boek al voorgelezen aan onze kinderen. Ze zeiden meteen: dat lijkt ons verhaal wel. Ik hoop dat we er andere kinderen mee kunnen helpen, maar ook dat er bij verloskundigen, of op scholen aandacht komt voor dit onderwerp.'
Het boek Max, Bo en de regenboogbaby is te koop via levennaverlies.nl.
