Kimberly (30) en Maarten (41) verruilden eind 2024 Nederland voor Spanje, samen met hun zoon Valentijn (2). Maarten ruilde zijn fulltimebaan in voor een carrière in de fotografie, Kimberly sloot haar schoonheidssalon en werkt nu als online marketingstrateeg.
Kimberly: 'Het was altijd al mijn droom om in Spanje te wonen, al had ik nooit gedacht dat het echt zou gebeuren. Ik kom al mijn hele leven aan de Costa Blanca. Maarten was er pas twee keer geweest, maar tijdens een vakantie begonnen we te fantaseren: wat als we hier een appartement kopen en gaan verhuren? Die gedachte sloeg al snel om.
Maarten zei: 'Als ik iets koop om te verhuren, wil ik er ook zelf wonen'. Vanaf dat moment zijn we serieus gaan kijken of we hier niet gewoon zelf wilden wonen. Het antwoord kwam vrij snel: ja, dit is wat we willen. We verkochten ons huis in Nederland en vertrokken met de overwaarde op de bank naar Spanje. Twijfels hebben we nooit gehad. Als je allebei hetzelfde wilt, is zo'n stap helemaal niet zo groot.
Lees ook: Dirk en Feikje emigreerden met hun jonge gezin naar Spanje: 'We fantaseerden hier al lang over'
Van tijdelijk naar thuis
We beginnen hier in Spanje nu echt te landen. In het begin huurden we een tijdelijk appartement, want in de zomer zijn de huurprijzen hier bijna niet te doen. We konden er tot juni terecht, maar wisten: daarna moeten we iets nieuws vinden. Gelukkig kwam er onverwacht een ander appartement vrij in hetzelfde complex, maar dan voor langere tijd.
We hebben net de sleutel gekregen en het voelt meteen als thuiskomen. Dit is onze plek. We hoeven niet meer weg. Mijn werk kan ik overal doen: als online marketingstrateeg werk ik gewoon vanaf mijn laptop, dus dit leven past perfect. Voor Maarten is er ook veel veranderd. In Nederland werkte hij fulltime en deed hij fotografie ernaast - vooral als hobby, al droomde hij ervan er meer mee te doen. Die kans krijgt hij hier.
Hij heeft al bruiloften gefotografeerd en wil dat verder uitbouwen. Ook woningfotografie loopt goed, mede door het grote aantal makelaars hier. Hij fotografeert nu huizen, vaak ook met een drone. Zo bouwen we samen iets op dat beter past bij het leven dat we voor ons gezin willen.
Relaxte ochtenden
Elke ochtend staan we om 07.30 uur op, met z'n drieën. We maken samen ontbijt en brengen Valentijn lopend naar de opvang, hand in hand. Die zit om de hoek, dus we zijn er zo. Vaak schijnt de zon al - zelfs in januari - en dan kijken we elkaar aan en denken: dit is het leven. Na het wegbrengen gaat Maarten naar de sportschool en ik zoek een koffietentje op om te werken.
Lees ook: Alles wat je moet weten over het kinderdagverblijf
Vijf ochtenden naar de kinderopvang
In Nederland werkte ik overdag aan mijn online marketingklussen en 's avonds in mijn schoonheidssalon. Onze zoon ging één dag per week naar de opvang. Dat werkte goed: als baby lag hij naast me in de box of ik nam hem mee wandelen en dook achter mijn laptop zodra hij sliep. Hier wilden we ook opvang voor één dag regelen, maar dat bestaat in Spanje niet.
Het was óf vijf dagen, óf helemaal niet. Uiteindelijk konden we afspreken dat hij elke ochtend gaat, van 09.00 tot 13.00 uur. Die ochtenden gebruiken wij als werktijd. We verdelen het: ik werk op maandag en woensdag, Maarten op dinsdag en donderdag. Zo houden we het in balans en blijft er genoeg tijd over voor ons gezin.
Mañana mañana
In Spanje is het leven veel minder strak gepland dan in Nederland. Het mañana mañana-principe, waarbij afspraken vaak last minute worden geregeld, is nog even wennen. In Nederland zijn we gewend aan duidelijkheid: je maakt een afspraak en weet precies waar je aan toe bent. Hier werkt het anders. Een afspraak bij de garage staat misschien in de agenda, maar pas op de dag zelf hoor je of het echt doorgaat.
Ook praktische zaken zoals het regelen van internet verlopen hier anders. Waar je in Nederland ruim van tevoren een tijdslot krijgt, krijg je hier soms een berichtje: 'Over 20 minuten komt er iemand langs.' Het voelt af en toe wat chaotisch, maar je leert ermee omgaan. In Spanje draait het meer om loslaten en meebewegen dan om plannen en controleren.
Lees ook: Druk, druk, druk: zo ga je als ouder slim om met je tijd en blijf je relaxed
Elke middag samen
Na het ophalen van Valentijn van de opvang maken we vaak een uitstapje. Soms trekken we er een dag op uit, maar meestal gaan we eerst naar huis, eten we wat en maken daarna een wandeling. Ons huis ligt centraal, dus we kunnen overal lopend naartoe.
We lopen vaak naar het strand of de speeltuin. Het voelt als een luxe om elke middag samen te zijn als gezin, iets wat in Nederland niet kon. Valentijn is nog maar 2 en hoeft nog niet naar school. Juist daarom wil ik nu zoveel mogelijk van deze tijd met hem genieten. Die momenten krijg ik niet meer terug.
Zondagavond is filmavond
In Nederland hadden Maarten en ik eigenlijk geen tijd samen. Hij werkte constant, en 's avonds wilde Valentijn vaak pas na 22.00 uur slapen. Ik was dan beneden met hem bezig, terwijl Maarten boven zat. Hier in Spanje is dat totaal anders: na het eten wil Valentijn uit zichzelf naar bed, meestal rond 19.30 uur. Daardoor hebben we 's avonds eindelijk ruimte voor elkaar.
Op zondagavond houden we filmavond, een vast moment dat echt van ons is. Ook overdag is er meer rust. Toen Valentijn voor het eerst naar de opvang ging, dachten we: laten we samen ontbijten. Dat voelde eerst gek maar inmiddels genieten we van die tijd samen.
Lees ook: 6x relatietips voor ouders met jonge kinderen: 'It takes you to tango'
Meer tijd voor elkaar
Sinds we hier wonen, merken we pas hoezeer we de tijd met elkaar als gezin hebben gemist. Het leven is hier rustiger, minder gehaast. Kleine dingen, zoals samen Valentijn naar de opvang brengen of gewoon 's middags meer tijd voor elkaar hebben, maken het verschil. In Nederland draaide alles om structuur: je werkte om te leven, maar het voelde vaak alsof werk belangrijker was dan het leven zelf.
We brachten meer tijd door met onze collega's dan met elkaar, dat wilden we niet meer. In Spanje valt die constante druk weg. We oefenen nog met het loslaten van dat voortdurende 'aanstaan', maar dat kunnen we steeds meer loslaten. Ons nieuwe ritme voelt fijner en juist dat is voor ons het belangrijkst.'
/b0c97d0c1d6b4c7db4946846c9051710/image.jpg)
/2ecbe37f2a0341b4a898f0ef7a004029/image.jpg)
/25ec5905868647cfa2ba3654dbe4a59d/image.jpg)
/3865f2687b474389ba93184683658895/image.jpg)
/3e3aa124d738486ab3553f14d1a6be6a/image.jpg)
/ac4ca981609f4254ac7b3dc50e1aed06/image.jpg)
/672a95641fa740f4b8a6e65b246b7285/image.jpg)
/43f20872fe4d44ed993dd578b12ef060/image.jpg)
