Stacey (34) en Shuhairo (34) hebben drie kinderen: Ian (9), Macey (6) en Shane (4). De jongste is net begonnen met oefenen op de basisschool. Shuhairo werkt voor een provincie. Stacey is werkzaam als contentcreator.
Stacey: 'Meestal zet ik de wekker om 06.00 uur, sta ik op en ga ik douchen. Zodra ik klaar ben, springt mijn vriend onder de douche en kleed ik me snel aan. Daarna begin ik iedereen wakker te maken. Het ochtendritueel begint: de kinderen gaan naar de wc, poetsen hun tanden, wassen zich en kleden zich aan.
Tegen die tijd is mijn vriend uit de douche, maar met drie kinderen blijft het een uitdaging. Ze hebben allemaal hulp nodig en willen allemaal iets van mama. Mijn vriend houdt zich vooral bezig met de jongste. Dat is een echte boef, dus achter hem aanrennen met kleding hoort er standaard bij in de ochtend.
Rustig ontbijten zit er meestal niet in
Mijn dochter heeft ontzettend lang haar, tot aan haar knieholtes. Elke ochtend twijfel ik: knippen of niet? Het is zo mooi, en ze wil het graag lang houden. Dus begin ik de strijd met de borstel. Daarna gaan we naar beneden. Idealiter zou ik rustig met de kinderen ontbijten, maar in de praktijk is het pure chaos. Broodjes smeren, rugtassen checken, mutsen en handschoenen zoeken.
En dan de last minute paniekmomenten. Rennen naar boven omdat ik me bedenk dat het gymdag is, of beneden pas realiseren dat ik het haar van mijn dochter nog moet doen. Mijn hoofd is gewoon één grote chaos, vooral in de ochtend, wanneer álles tegelijk moet gebeuren.
Lees ook: 7 tips voor relaxte(re) spitsuren met kinderen
Te laat op school
Dan stappen we op de bakfiets naar school. Gisteren had mijn vriend de tas ingepakt, maar ik vergat te zeggen dat onze oudste een extra broodtrommel mee moest nemen. Halverwege besef ik ineens: de broodtrommel! Dus we moesten weer terug naar huis, waardoor we nét te laat op school waren. We zijn net verhuisd en hier moet iedereen al om 08.20 uur binnen zijn, dus dat was even wennen.
Daar sta ik dan, tegenover de directrice, die vraagt: 'Lukt het niet om op tijd te komen?' Ik denk alleen maar: ik doe echt mijn best. Ik heb drie jonge kinderen die 's ochtends letterlijk hun hakken in het zand zetten, nog volop in de wenfase op hun nieuwe school. Maar nu gaat het goed. Elke dag zijn we stipt om 08.00 de deur uit en komen we altijd op tijd.
Tegelijkertijd praten
Het gezinsleven met drie kinderen is best een uitdaging, vooral wanneer ze allemaal tegelijk tegen me praten. Zodra ik ze van school ophaal, beginnen ze door elkaar te praten, en ik weet niet eens meer naar wie ik moet luisteren. Zeg ik: 'Even wachten', dan is er altijd eentje die teleurgesteld is, hoe lief ik het ook probeer te brengen.
Wat ook frustrerend is: ik heb maar twee handen voor drie kinderen. Ik wil ze allemaal vasthouden wanneer we ergens zijn, maar dat lukt gewoon niet. Breng ik tijd door met de een, dan wil ik dat ook met de ander. Maar voor ik het weet, is de dag alweer voorbij en zit ik midden in een chaotische routine.
Ik zoek nog steeds naar de juiste balans in de aandacht voor mijn drie kinderen. Ik denk constant na over wat ik doe, wat ik hen meegeef en hoe ze zich voelen. Soms maak ik me zorgen dat ze zich buitengesloten of teleurgesteld voelen, ook al merken ze het misschien niet. Het lijkt iets te zijn dat pas verandert wanneer ze volwassen zijn.
Lees ook: Dilemma: 'Hoe verdeel ik de aandacht tussen mijn kinderen goed?'
Muziekles, knutselen en judo
Na school snel naar huis voor een broodje en daarna door naar muziekles. Dat wilden ze zelf, maar tegenwoordig moet ik ze steeds aansporen. We gaan met de bakfiets naar de muziekschool, waar de oudste een halfuur gitaarles heeft en de jongste keyboardles.
Mijn dochter knutselt ook één keer per week na school, precies op het moment dat je net een halfuurtje thuis bent en alweer weg moet. En op vrijdag is er judo voor de oudste, nog in onze oude woonplaats, 20 minuten rijden.
Sommige vriendinnen laten hun kinderen bewust geen sport of andere activiteiten doen omdat het te druk is. Maar ik vind het belangrijk dat ze later hobby's hebben waarop ze kunnen terugvallen, iets wat hen ontspanning biedt. Het is chaos, maar het voelt als zaaien voor later, zodat zij er straks de vruchten van plukken.
Lees ook: 9x levenslessen die je kind kan leren van een sport
Avondritueel
Na het avondeten kijken de kinderen meestal tv of spelen ze een spelletje, terwijl ik afruim. Daarna is het tijd voor het bad. Mijn twee jongsten gaan samen in het grote bad. Als ze eruit komen, is het bedtijd. Mijn vriend brengt de jongste naar bed en leest samen met hem een boekje. Dat is fijn, want zo heeft hij ook een momentje met papa.
Met mijn dochter lees ik een boek of oefenen we de woordjes voor school die ze mee heeft gekregen, nadat ze in bad is geweest. Soms leest zij zelf, soms lees ik voor. Na het lezen zingen we een liedje en probeert ze te slapen. Mijn oudste slaapt op zolder. We lezen altijd Slaapklets! samen, een invulboekje waarin we de dag doornemen. Het helpt hem om tot rust te komen, omdat hij altijd 'aan' staat.
Daarna lees ik hem voor en hij leest zelf nog even verder met zijn nachtlampje aan. Als ik uiteindelijk naar beneden wil, moet ik meestal eerst mijn dochter weer terug in bed leggen, want die komt altijd uit bed. Soms troost ik haar nog, bijvoorbeeld als ze huilt omdat ze haar vriendinnetjes mist door de verhuizing.
Lees ook: Verhuizen is niet goed voor een kind, blijkt uit nieuwe studie
Verhuizen
We zijn tijdens de zomervakantie verhuisd. Ons vorige huis was fijn, maar werd te klein. De kinderen zaten op een vrije school, maar gaan nu naar een reguliere school, wat een enorme overgang is. Opeens zijn er zoveel regels en structuur; ze komen echt van een koude kermis thuis.
Ik mis onze oude woonplaats ook en vraag me soms af of we de juiste keuze hebben gemaakt. Maar ik focus op de positieve aspecten en wil niet dat de kinderen mijn twijfels merken. Ik leer ze om te kijken naar wat goed gaat, in plaats van vast te blijven houden aan wat we missen.
Het ideale beeld is er niet
Wanneer de kinderen eindelijk slapen, zijn wij volledig uitgeput. Het ideale beeld van even op de bank zitten met een kopje thee en een serie kijken, is ver te zoeken. Na jaren van slapeloze nachten voelen we ons echt moe. Vooral de periode met een huilbaby heeft ons behoorlijk op de proef gesteld. Ik denk dat we pas weer wat energie hebben wanneer de kinderen pubers zijn en beter slapen.
In bed pak ik vaak mijn laptop om te editen, beantwoord ik mijn DM's en e-mails zo goed als ik kan, en bereid ik alvast een post voor de volgende dag of neem ik een voice-over op — tenzij de kinderen weer roepen: 'Ik kan niet slapen!' (dwars door mijn voice-over heen). En dan begint het hele verhaal de volgende dag weer opnieuw.'
