Start: 19.30 uur
'Oef. Enorme steken in mijn buik. Ik zit op het toilet. Patrick, kom! Ik weet niet wat ik moet doen! We zaten samen Formule 1 te kijken. Nog tien rondes, dus ik kon wel even gauw naar de wc. Ineens voelde ik steken. En meteen extreem. Als ik nu opsta, gaat het misschien niet goed.
Hup, in bad
"Kom, ik help je naar boven, ga maar even in bad liggen." Patrick is de rust zelve. Ik kan nog zelf naar boven lopen, maar de steken voelen nu al als flinke weeën. Het lijkt op de voorweeën die ik twee weken geleden had, alleen nu zijn ze tien keer erger.
Ik wil weg
Het doet zo'n pijn. Ik dacht dat in het warme water liggen fijn zou zijn, maar het helpt niet. Ik word er niet relaxter van. Ik wilde thuis bevallen, maar dit is zó heftig. De weeën worden steeds erger. Breng me alsjeblieft naar het ziekenhuis. Dit hou ik geen uren vol.
Zuchten & roepen
Patrick appt Nathalie, de verloskundige. Ze is een vriendin van mij en belt Patrick meteen terug. Hij praat met haar. Ik zucht en roep. Die weeën. Het is zo zwaar, zo snel al. Ik ben mezelf niet meer. "Als het over een uur nog zo is, kom ik langs," zegt Nathalie tegen Patrick. "Misschien zakken de weeën dadelijk toch weer weg." Ik wil het bad uit. Terug naar het toilet. Liever zitten dan liggen. Weer een wee. Ik puf niet mee. Het gebeurt gewoon. Maar het is zo zwaar. Na drie kwartier zit ik nóg op die wc, in de plashouding. Dat voelt het fijnst.
Lees ook: Dit zijn alle bevalhoudingen met de voor- en nadelen op een rij
Niet zitten
Nathalie belt. Ze wil dat ik onder de douche ga: "Niet zitten, maar staan," zegt ze. Ondertussen komt ze naar ons toe. Ik doe wat ze zegt, maar eigenlijk wil ik niet staan. Het voelt helemaal niet fijn. Ik hou het niet vol. Nathalie is er nog niet, dus ik ga gewoon weer terug naar het toilet.
Wat een verschil
Patrick checkt gauw de tas. Ik had wel dingen voorbereid, maar niet alles staat klaar. Af en toe steekt hij zijn hoofd om de hoek: "Gaat het nog goed?" Ik zit in mijn eigen bubbel. Tijdens een wee is het echt zwaar. Ik puf en roep: "Dit hou ik niet vol!" Als de wee weg is, verdwijnt de pijn ook. Dan kan ik weer normaal praten. Wát een verschil.
Niet prikken
Als Nathalie er is, helpt ze me van de wc naar het bed. Controle: 8 centimeter al! "Als ik je vliezen doorprik, gaat het nóg sneller," zegt Nathalie. Dat kan niet, we moeten wachten op Mirjam, de fotograaf. Zij moet nú in de auto springen. Ondertussen houdt Nathalie het hartje van de baby in de gaten. Het ziet er goed uit. Alles nog oké. Maar we moeten wel door.
Poep in het water
Zodra Mirjam er is, prikt Nathalie mijn vliezen door. Er zit poep in het vruchtwater, ziet ze. Eigenlijk moeten we dus naar het ziekenhuis. "Maar als we dat doen, beval je heel waarschijnlijk in de auto," zegt Nathalie. Voel ik nu persweeën?
Lees ook: Hoe weet je of je baby in het vruchtwater heeft gepoept? En is dat gevaarlijk?
Man als baarkruk
Draaien. Op mijn rug. Ik voel de persweeën nu niet goed. Dan maar op handen en knieën proberen. Ik pers, maar voel het nog steeds niet echt. Weer van positie veranderen. Nu bij Patrick op schoot. Ik hang tussen zijn knieën, hij fungeert als een soort baarkruk. Persen. Nu voel ik het wél.
Duurt te lang
Leunen en duwen tegelijk is te zwaar. Mijn armen en benen houden dit niet vol. Ze zien de baby wel al een beetje. Terug naar het bed. Ze houden mijn benen omhoog. "We zien haartjes!" roepen ze. Maar ik ben ondertussen al een uur aan het persen. Het duurt te lang. Tempo. Ze moet er nu uit.
Oogjes open
Ik geef alles. En ineens is ze er! Even paniek, de navelstreng zit om haar nek. Snel via haar lichaampje eraf. Dan leggen ze haar op mijn borst. Ze huilt. Haar oogjes wijd open. Een trotse Patrick naast mij. Wat ging dit goed. Dit is onze Lana.'
3,5 uur later
naam: Lana • lengte: 51 cm • gewicht: 3100 gram
Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine
