Ik lig in diepe slaap als 's nachts de telefoon gaat. Ik schrik me rot, ik heb helemaal geen dienst! Op mijn scherm staat een anoniem nummer. Grote kans dat het een collega is. Het blijkt Terry te zijn, onze waarneemster. Ze is bij een bevalling bezig en nu belt er iemand anders met heftige weeën die bij mij om de hoek woont. Ik spring mijn bed uit en gris een trui en broek mee naar beneden. Nog geen tien minuten later rij ik de straat van Malou binnen.
De baby komt eraan
Alsof er niets aan de hand is, zie ik in het donker een man op zijn gemak een Maxi-Cosi in de auto zetten. Ik twijfel even of ik wel goed heb verstaan wat Terry aan de telefoon zei. Ik pak mijn tas uit de auto en loop met Jasper het huis binnen. Hoewel hij dus alle rust uitstraalt, zie ik aan zijn vrouw meteen dat de baby eraan komt.
Malou heeft net een heftige wee op de grond in de keuken en ik hoor lichte oergeluiden uit haar keel komen. Ik moet even bedenken wat een goede plek is om de baby geboren te laten worden. Hier op de keukenvloer is het nogal fris, maar de woonkamer is ook geen optie. Er hangen geen gordijnen voor de grote ramen, het lijkt wel een etalage.
Snel, pak die verlostas
Als de wee voorbij is, help ik Malou daarom mee naar boven. 'Je baby komt eraan,' fluister ik, en samen nemen we de trap. Jasper vraag ik mijn verlostas uit de auto te pakken, en daarbij gebruik ik het woord 'snel'. Hij begrijpt me nog niet helemaal, maar doet braaf wat ik vraag.
Ik leg vlug wat matjes op bed en help Malou haar onderbroek uit te trekken. Als ze gaat liggen, zie ik al haartjes. Jasper komt binnen met mijn spullen en ik wijs naar de haartjes. Nog steeds kijkt hij me nuchter aan. 'De baby komt eraan Jasper. Maak je foto's?' Hij duikt naast Malou op bed en twee weeën later wordt daar, in de vliezen, een hoofdje geboren. Ik breek het vlies zodat ik de navelstreng opzij kan duwen. Meteen komt ook het lijfje naar buiten. Een grote plons vruchtwater golft mee. Ik pak wat doeken en droog de baby af.
Verbaasde gezichten
Ik gris de telefoon uit Jaspers handen en maak foto's van zijn verbaasde hoofd naast een stralende Malou. Daarna pak ik mijn eigen telefoon en bel een kraamverzorgster om hier naartoe te komen. Dan is er weer rust in de kamer. Met grote ogen kijkt de baby naar zijn ouders. Jasper kijkt onder de doeken. Het is echt een jongen! Otis wordt zijn naam.
De placenta laat makkelijk los en er zijn een paar kleine hechtingen nodig. Geen twee uur na het eerste telefoontje stap ik dan ook weer mijn bed in. Alsof er niets gebeurd is. Moe, maar tevreden en voldaan. Ik hou ervan.
Lees ook: Alles over thuis bevallen
