Bevallingsverhaal: ‘Gelukkig blijven weeën gewoon weeën ook in tijden van corona’

Voor verloskundige Ellen Andrea verandert er van alles in haar werk. Maar tijdens de bevalling van Simone vergeet ze voor heel even dat corona bestaat. ‘Wat was dat heerlijk!’

Ook verloskundig Nederland heeft al tijden last van corona. Verloskundigen, gynaecologen en kraamorganisaties overlegden in het begin digitaal bijna dagelijks om scenario’s uit te schrijven. Wat als alle verloskundigen zelf ziek worden? Als zwangere vrouwen het ziekenhuis niet meer in kunnen? Wanneer trek ik dat pak met bril en handschoenen aan? Mag een verkouden partner bij de bevalling aanwezig zijn? Tot in de puntjes werd alles uitgeschreven.

Geschreven door

Ellen Andrea

Saai

Tot nu toe valt de druk rondom corona in verloskundig Nederland mee. Er zijn weinig zwangeren, barenden en baby’s die het virus lijken te hebben. De zorg die we leveren is wel minimaal. We doen alle informatie, vragen en kraamvisites telefonisch. De controles op de praktijk houden we kort en ook de frequentie van de bezoekjes zijn minder. Mijn collega’s zie ik alleen nog op een scherm en de kraamverzorgende heb ik alleen nog aan de telefoon. Ik vind het saai.

Thuis bevallen

Gelukkig blijven weeën gewoon weeën. Dus als mijn telefoon gaat en Paul vertelt dat zijn vrouw aan het bevallen is, rijd ik naar hun huis. Wel nadat ik heb gecheckt of er geen corona-klachten zijn, maar toch. Simone doet zelf lachend de deur open, maar als ze vlak daarna een wee krijgt, zie ik meteen dat het menens is. Ze hangt puffend en steunend over de box in de huiskamer. De wee is voorbij en ze kan weer helder praten.

Simone wil graag thuis bevallen als het vlot gaat, ze wil liever het ziekenhuis niet in als dat niet nodig is. Ik leg uit dat er geen reden is om bang te zijn voor corona in het ziekenhuis, maar ik denk ook dat de bevalling snel gaat. In de slaapkamer onderzoek ik haar en ja hoor: er is al zeven centimeter ontsluiting. Ik bel snel een kraamverzorgende om te assisteren en haal mijn verlostas uit de auto. Een kwartier later staan alle benodigde spullen klaar, een warme kruik met doeken ligt op het aankleedkussen. Even vergeet ik dat er corona-maatregelen zijn.

Daar is ze!

Simone puft de laatste pittige ontsluitingsweeën weg, Paul masseert haar rug. Ik moedig aan, vertel dat de baby het goed doet en pak een nat washandje. Kraamverzorgende Lilian stapt de kamer binnen en vlak daarna is er de eerste perswee. Even is er paniek bij Simone. Ik snap het, want de weeën zijn zo sterk dat er meteen al haartjes te zien zijn. Ik zucht mee en vraag Paul dichterbij te komen. Ik begeleid zijn handen als daar heel rustig een roze lijfje geboren wordt.

Trots houdt hij de baby omhoog en legt haar bij Simone op haar borst. Huilend pakt Simone haar aan van Paul. Emma gaat ze heten. In alle rust helpen we Emma aan de borst en eten we beschuit. Totdat ik weer naar buiten stap met mijn gedesinfecteerde spullen, was ik corona even kwijt. Hoe heerlijk was dat.

Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine.

Artikelen van Ouders van Nu ontvangen in je mailbox? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.