Bevallingsverhaal: 'Liza trekt bij Pieter in en niet veel later is daar de positieve test'

Liza, vriendin van Ellen Andrea, zit in een moeilijke periode van haar leven. Ze heeft geen partner en een grote kinderwens die maar niet uit lijkt te komen. Totdat ze Pieter ontmoet, en haar hele leven verandert.

Als mijn zoon is geboren, zie ik de kinderwens van mijn vriendin Liza in vol ornaat. Met mijn baby op haar borst, stromen haar tranen over zijn pakje. Ze zit in een lastige periode van haar leven. En zonder partner. Diep in mijn hart voel ik dat zij dit ooit ook gaat meemaken, maar deze woorden hou ik voor me. En ik probeer haar te troosten. De jaren gaan voorbij en ik zie Liza worstelen met haar kinderwens en de mannen die het niet blijken te zijn. Maar wow, wat ben ik trots op haar als ze steeds meer loslaat. Ze komt op een punt waarop ze hardop zegt: ‘Dit is wat het is.’

Geschreven door

Ellen Andrea

Match made in heaven

En dan is HIJ daar. De blind date die alles verandert. Pieter heet hij. En de match is fan-tas-tisch. Een heerlijke vent, net zo grappig, open en eerlijk als Liza. En heerlijk down-to-earth. Lief ook. En knap. Toen ik hem ontmoette, voelde het alsof we elkaar al jaren kenden. Liza en ik spreken elkaar veel. De stappen in haar nieuwe relatie gaan in sneltreinvaart. Ik herken de stappen, maar bij mij en Niels gingen ze in slakkengang, want als je twintig bent, heb je alle tijd. Liza trekt bij Pieter in en niet veel later is daar de positieve test.

Sneltreinvaart

De zwangerschap verloopt niet makkelijk, Liza kan niet goed eten en dat eist zijn tol. Gelukkig is de tweede helft van de zwangerschap beter en ze nadert met volle energie de bevalling. Ook nu lukt het haar heel goed om los te laten, ook al is ze net als ik ook verloskundige. Ze vertelt me over een ‘gesprek’ met haar lijf en baby: ‘Dit gaan jullie doen, ik vertrouw erop.’ Met negenendertig weken breken de vliezen. En een paar uur later beginnen de weeën. Eerst nog rustig, maar dan start er een storm. Pieter ondersteunt haar naar de douche, waar ze grommend de knalweeën wegzucht. Het bad wordt opgezet en bij acht centimeter laat ze zich erin glijden. Ze snapt er zelf niets van, dat het zo snel gaat. ‘Dit is toch mijn eerste kind? Waarom gaat het zo snel?’ mompelt ze vanuit haar bubbel.

Lees ook: ‘Binnen een half uur zijn er drie baby’s geboren’

De bevalling

Dan is daar de persdrang en hoewel ze na de bevalling denkt dat ze allerlei oergeluiden heeft gemaakt, perst ze heel beheerst, stukje voor stukje. Pieter maakt foto’s en oogt rustig, hij support Liza waar hij kan. Het hoofdje wordt geboren, er is een klein beetje hulp nodig om de navelstreng van het nekje te halen, maar daar wordt dan, na drieënhalf uur knalweeën, een prachtige jongen geboren. Liza haalt hem boven water en Pieter en zij omarmen hem met alle liefde. Hij huilt even om zijn longen te ontplooien, maar dan is er weer rust. Wat is dit ventje welkom.

En daar zit ik dan, twee weken na de bevalling. Naast de ‘magische plek’ zoals Liza het noemt: de huiskamer waar het bad stond. Olivier ligt in haar armen, een trotse Pieter smeert beschuiten. Liza vertelt over haar beleving, het verloskundige zijn, maar ook moeder worden. De stemmen in haar hoofd tijdens de bevalling van de interne vrouw: ‘Dit past toch niet?’ en de interne verloskundige: ‘Jawel, dit kun je, dat weet je best.’ De borstvoeding met alle perikelen die erbij horen, de verstoorde nachtrust, het bewaken van grenzen om voor jezelf te kunnen zorgen, het moederschap. Ik wist het, dat zij dit ook zou meemaken. En wat ben ik intens blij voor haar. Lieve Olivier, je hebt de beste ouders van de wereld.

Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine.

Artikelen van Ouders van Nu ontvangen in je mailbox? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.