Een buik vol met Tessa (@mijntweeling): 'Ik ben pas blij als er straks een kind levend in mijn armen ligt'

In haar eerste zwangerschap was Tessa zwanger van een tweeling. Toen duidelijk werd dat één kindje niet goed groeide en daardoor beide kinderen zouden kunnen overlijden, hebben Tessa en Kevin besloten om de zwangerschap van het ene kind af te breken door middel van selectieve reductie. In februari 2024 is Fedde geboren, zijn broer Noxx is stilgeboren. Nu is Tessa bijna 28 weken zwanger van een meisje.

Complicatie

'Tijdens mijn eerste zwangerschap werd ik met veertien weken wakker in een plas bloed. In het ziekenhuis bleek dat één kind veel groter was dan het andere. Het ging om het sFGR-syndroom, een selectieve foetale groeivertraging: het kleine kind kreeg te weinig voedingsstoffen binnen via de placenta.

Als hij zou sterven, dan was de kans groter dat het andere kind mee zou sterven. Daarom kregen we de optie om de zwangerschap van het ene kind af te breken door selectieve reductie.

Lees ook: De complicaties bij een tweelingzwangerschap

Levensgevaar

Wanneer hak je zo'n knoop door? We moesten elke week naar het kinderziekenhuis in Leiden, en de ene week zag het er beter uit dan de andere keer. Maar vanaf week 21 werd het gezonde kind, Fedde, erin meegenomen. Dat veranderde de zaak. We kregen het duidelijke advies voor een selectieve reductie. De dag erna is die uitgevoerd.

De vier weken daarna was Fedde nog in levensgevaar of kon hij ernstige hersenbeschadiging krijgen. Maar ik heb altijd vertrouwen in hem gehad. Gelukkig is het met hem allemaal goed gekomen. Maar Noxx is overleden.

Genieten en verdrieten

Ik was tijdens die zwangerschap zo in rouw. Ik had vaak in mijn hoofd: wat als we niet ingegrepen hadden? Zou Noxx dan ook gezond op de wereld zijn gekomen? Want verder was hij gezond. Maar het belangrijkste is dat Fedde gezond op de wereld is gekomen. Net voor de bevalling had ik in mijn hoofd de switch gemaakt: het is de tijd voor hém. Ik maakte mijn Instagrampagina aan om van me af te schrijven, ook voor mijn eigen verwerkingsproces. Al snel kreeg ik heel veel volgers.

Er zijn momenten dat ik word overspoeld door verdriet. Op de sterfdatum, op Feddes verjaardag. Nu ik weer zwanger ben, overvalt het me soms ook. De verloskundige had zich niet helemaal goed ingelezen, ze vroeg: 'Hoe is het met de jongens?' Dat zijn ongemakkelijke momenten, voor beide kanten. Het geluk heeft de overhand, maar het verdriet mag er ook zijn. 'Genieten en verdrieten' vind ik een mooie term. Het ligt dicht bij elkaar.

Lees ook: Stilgeboorte: dit kun je verwachten

Weer zwanger

Toen het eerder niet lukte om zwanger te worden en ik ouder werd, zei ik: als ik nog één keer zwanger word, is dat prima. Toen het de eerste keer een tweeling bleek te zijn, was dat mooi meegenomen. Alleen is maar alleen.

Toen ik na de geboorte van Fedde erge migraine kreeg, adviseerde de neuroloog om te stoppen met de pil. Dat risico durfde ik wel te nemen, ik dacht toch niet dat ik snel zwanger zou raken. Achteraf ben ik blij dat het zo is gelopen, en dat Fedde er nu een zusje bij krijgt.

Ziek tijdens zwangerschap

Toen ik een positieve test had, dacht ik: waar ben ik nú weer aan begonnen? Even was ik bang dat het weer een tweeling zou zijn. Toen dat niet zo bleek te zijn, viel er een last van mijn schouders. Tussendoor ben ik nog wel heel ziek geweest, toen heb ik een hele week boven de wc gehangen

Dat vond ik heel spannend, want Noxx is overleden omdat hij te weinig voedingsstoffen binnenkreeg. Als je zoiets hebt meegemaakt, ben je pas weer blij als er een kind levend in je armen ligt. Maar de onzekerheid heeft gelukkig niet de overhand.

Afkicken van de echo's

Bij de vorige zwangerschap had ik meerdere echo's per week, nu moet ik na de 20 wekenecho twaalf weken wachten tot de volgende. Dat is even afkicken. Gisteren luisterden we naar het hartje, zulke afspraken ken ik gewoon niet.

Toen ik al die echo's had keek ik soms niet eens. Maar ik wil deze zwangerschap zo normaal mogelijk laten verlopen. Ik begin haar steeds meer te voelen, dus dat geeft wel meer zekerheid.

Geen meisjesmoeder

Ik voelde meteen dat het een meisje was, ik kreeg ook pukkels in m'n gezicht en dat had ik bij de jongetjes niet. Ik heb altijd gedacht dat ik een jongensmoeder zou zijn. Ik ben niet zo van de vlechtjes, en ik sta liever langs een voetbalveld dan bij een balletshow.

Ik denk dat de moeder-dochterband vaak ook wat kwetsbaarder is. Het was even schakelen, maar ik word nu ook helemaal blij van meisjeskleren kopen. En waarschijnlijk vind ik het straks ook hartstikke leuk om mijn dochter in een tutu te zien.

Lees ook: Jongen of een meisje? 18x bakerpraatjes over het geslacht van je baby

Kusje op mijn buik

Ik heb last van bekkeninstabiliteit, ik loop al weken bij de bekkenfysio. Soms is de supermarkt mijn ritje van de dag. Het is ook intensiever omdat Fedde er nu is. Maar het is ook heel mooi om het samen mee te maken, hij geeft soms een kusje op mijn buik. Laatst bij de verloskundige moest hij huilen omdat 'die mevrouw' aan mijn buik ging zitten.

Geen bevalplan

Ik ben geen persoon voor een bevalplan, het gaat toch niet zoals je wilt. Vorige keer braken mijn vliezen met 32 weken, waarschijnlijk door de reductie. Dit keer zal het allemaal anders zijn. Ik zie het meeste uit naar de ontmoeting van Fedde met zijn zusje.

Fedde is mijn 'navelstrengkind', ik ben echt benieuwd hoe hij het gaat vinden. Hij voelt wel iets aan denk ik, op de opvang geeft hij steeds speentjes aan de baby's. Hij mag straks ook als eerste binnenlopen na de geboorte. Vorige keer waren dat mijn ouders en schoonouders, dus dat ga ik anders doen.'