De grote oversteek

Toen Seppe als baby voor het eerst alleen bij zijn vader bleef, viel dat nog niet mee. Niet voor de zwetende vader (‘oei, een luier!’), maar ook niet voor de roddelende moeders (‘hoe zou het gaan met de zwetende vader?’). En dan gaat baby Ika binnenkort ook nog mee naar ‘het mannenhuis’. Krijgen we dan zwetende moeders?

Stap-voor-stap-instructie

‘Kun je nog één keer voordoen hoe je zijn luier verschoont?’, vraagt Kasper, voordat we op het punt staan om Seppe voor het eerst bij hem achter te laten. Begrijpt hij dan niet dat hij op dit moment de gedroomde vader moet zijn, die fluitend de verzorging overneemt en niet de man die het zweet al uitbreekt als Seppe alleen al een pruillip trekt?
Na een stap-voor-stap-instructie vertrekken we, hopende dat Kasper vanzelf handiger wordt met onze zoon als er niet twee moeders op zijn vingers staan te kijken. We gaan samen uit lunchen. Want, zo hadden we het bedacht: we delen de zorg en hebben daardoor tijd voor elkaar.

Binnen een uur

Onze eerste quality time sinds we moeders zijn, brengen we – tja, we zijn vrouwen – roddelend door. ‘Belachelijk dat Kasper en Jeroen een week na de bevalling naar een hotel gingen om bij te komen, zij kunnen ALTIJD doorslapen!’ ‘Heb je gezien hoeveel billendoekjes hij gebruikt per verschoonbeurt?’ ‘Hoe vaak zouden zijn ouders bij ons op bezoek willen komen?’ Het huilen staat ons nader dan het lachen. Wat hadden we ook alweer tegen een anonieme donor? We lepelen de soep gloeiendheet naar binnen en staan binnen een uur weer thuis op de stoep. Daar treffen we een euforische Kasper aan. ‘Hij heeft naar me gelachen!’ Seppe ligt tevreden te slapen.

Ouderschapsplan

Dit vader-zoon-moment vond plaats toen Seppe twee maanden oud was. Het paste in het plan dat we voor Seppes geboorte als volgt hadden opgesteld: ‘K komt iedere maandag bij L & E om zoon te leren kennen. Twee maanden na de geboorte zal K kort alleen gelaten worden met zoon. Drie maanden na de geboorte komt zoon op maandag naar K & J. Na een half jaar blijft zoon van zondag op maandag slapen. NB: bovenstaande afspraken kunnen aangepast worden in belang van zoon.’

Huppelend

Inmiddels zijn we al lang en breed in de laatste fase beland. Seppe gaat deze zomer zelfs met Kasper en Jeroen op vakantie. Tegenwoordig gaat het als volgt:
Zondagochtend. Seppe, baby Ika en moeders liggen samen in het grote bed. ‘Weet je waar je vandaag naar toe gaat?’, vraag ik. ‘Papa toe!’, antwoordt Seppe. Het hierop volgende uur roept hij deze twee-woorden-zin wel 30 keer, steeds gevolgd door de vraag: ‘Joejoe bij?’ Ja, Jeroen komt ook. Om 11:00 gaat de bel. Seppe rent naar de deur: ‘Papaaaa!!!’ Zodra Kasper en Jeroen binnen zijn, rent Seppe naar zijn speelkleed, gebaart waar de mannen moeten gaan zitten en toont de kunsten die hij deze week heeft geleerd. We drinken samen thee en wisselen anekdotes uit (‘Hij noemt een vrachtwagen een “wawwa”, grappig hè!’). Dan worden we door Seppe bedolven onder kusjes en gaat hij huppelend mee naar zijn andere huis.

Stoeien en vliegen

Zo is het niet altijd gegaan en zo zal het vast ook niet altijd blijven gaan. Er waren ook die keren dat hij krijsend ‘Mama!’ riep, zijn armpjes naar ons uitstrekte en zich probeerde los te wurmen uit Kaspers armen. En die nachten dat hij ieder uur verward wakker werd om te kijken waar hij was. Die keer dat hij met hoge koorts bij ons werd afgeleverd, zonder dat Kasper dit door had. Al die keren vragen we ons af of we er wel goed aan doen om ons kind te delen. De ‘nota bene’ in ons ouderschapsplan gonst dan door ons hoofd: we doen dit in Seppes belang. We gunnen hem een vader om op te lijken en tegen op te kijken. We gunnen hem het stoeien en vliegen met Jeroen. We gunnen hem om te weten waar hij vandaan komt en hopen dat hij ons daar later dankbaar voor zal zijn.

De grote oversteek

Ika is nu bijna drie maanden. Zij zal binnenkort de grote oversteek maken naar de andere kant van het IJ, om zich daar te voegen in het mannengezin. Stiekem kijken Lilian en ik ernaar uit om daardoor meer tijd voor elkaar te hebben. We durven inmiddels een driegangendiner te bestellen, maar het missen van de kinderen zal nooit wennen.