Slaap Otis slaap
Otis slaapt nog steeds slecht. Inmiddels is hij bijna vier jaar oud, maar vanaf dag één is het iets dat we maar niet onder de knie krijgen. Nog steeds wordt hij iedere nacht wel drie tot vier keer wakker. De ene keer kalm, de andere keer compleet in paniek, de volgende keer lijkt hij te dromen en soms lijkt het een night terror (gillen en trappen, maar afwezig). Soms is hij maar vijf minuten wakker, maar soms ook anderhalf uur. Geen nacht is hetzelfde en er is geen peil op te trekken. Eén ding is zeker: het is dodelijk vermoeiend voor iedereen.
In het grote bed
Toen Otis nog een baby was, kwam hij bijna iedere nacht bij mij in het grote bed liggen. Door zijn reflux moest ik hem na zijn nachtvoeding nog vijfenveertig minuten rechtop houden (gaap!), voordat ik hem neer mocht leggen. Dat eindigde altijd samen in één bed natuurlijk. Plek zat en bij mij sliep hij rustig. Soms wil hij 's nachts nog steeds in het grote bed erbij liggen. Inmiddels liggen we daar dan met zijn drieën, maar dat vind ik op zich geen probleem. Zolang we allemaal maar kunnen slapen: prioriteit nummer één!
Samen slapen
Dat kunnen slapen valt helaas aardig tegen. Dat heeft vooral te maken met de slaapvoorkeuren van mijn kleine draak. Uiteraard ligt meneer altijd in het midden, zodat hij niet uit bed kan kukelen. Alleen wil hij nooit onder een deken. Als hij wakker wordt onder een deken, dan gilt hij het uit en trapt hij de deken weg. Het resultaat: meneer ligt op de deken en aan beide kanten zo'n net-niet-groot-genoeg stuk deken. Wij vinden het juist HEERLIJK onder een deken te slapen, maar helaas. Als je dan denkt dat je alles gehad hebt.. Think again! Otis ligt graag breeduit. Dan kun je dus kiezen uit twee opties: 1. Een knie in je rug en een hand op je hoofd, of 2. Een been in je nek plus een blote rug.
Een bed vol liefde
Natuurlijk ligt le petit prince met drie minuten in dromenland en ligt mama anderhalf uur later nog steeds schapen te tellen. Op zoek naar de juiste houding met zoveel mogelijk deken en zo min mogelijk ledematen in mijn gezicht. 2:30, 2:55, 3:35…. Gggrrr, dat samen slapen was misschien toch geen goed idee!
Net toen ik er nogal chagrijnig van begon te worden, keek ik naast mij. Daar lag mijn kleine grote liefde, op zijn rug en in diepe rust. Zo perfect en lief! Daarnaast mijn andere grote liefde, die zo veel liefde en geduld heeft met mijn kleine temperamentvolle mannetje. Ook in een diepe slaap en in de mooiste droom. Ik realiseerde mij dat ik mij aanstelde en helemaal niets te klagen had. Ik lag in een bed vol liefde en iedereen was gezond. Een moment van compleet geluk! Waarna ik zelf ook eindelijk in slaap viel…
