'Mama, mag mijn nieuwe bed wel mee als we gaan verhuizen?'

Brenda en haar gezin gaan verhuizen. En dat is vooral voor haar oudste kind - Abel van vijf - even slikken. Met tranen in zijn ogen stelt hij haar allerlei vragen over hoe het leven er straks uit zal gaan zien in het nieuwe huis. Een ontroerend en prachtig inkijkje in de belevingswereld van een kleuter.

Abels’ eerste reactie was precies zoals ik had verwacht: ‘Maar dan woon ik niet meer bij Leon!’ De grond verdween zichtbaar onder zijn voetjes, zijn ogen liepen vol. Dat hij ook een andere school kreeg en een andere BSO, had hij ook gelijk geconcludeerd. We gaan vijftig kilometer verderop wonen, dichterbij het bedrijf van mijn man. Dat gaat ons allemaal meer rust geven en we hebben wel zin in een nieuw avontuur. Maar voor deze kleine grote vent is het natuurlijk een deuk in zijn vertrouwde wereldje.

Geschreven door

Brenda Kluijver

Ontwapenend

De vragen en opmerkingen over het nieuwe huis en alles wat erbij hoort, zijn ontwapenend en puur. Of we zijn nieuwe bed wel mee zouden nemen, vroeg hij meteen. Toen hij vijf werd, kreeg hij een halfhoogslaper. Blijkbaar heel belangrijk voor hem, want het ding moet dus mee naar Brabant. We waren natuurlijk niet anders van plan, maar dat we onze eigen meubels in een ander huis gaan zetten, is toch niet helemaal wat hij had verwacht.

Lees ook: 15x de leukste kinderlogica op school

Gereedschap

Dat bleek ook toen we hem meenamen naar het nieuwe huis, zodat hij beeld kreeg bij het idee en zijn kamer mocht kiezen. Hij wilde niet die ene waar Winnie de Pooh op de muur zat, want hij vindt Winnie de Pooh meer iets voor zijn broertje en zusje (allebei 2,5). Voor baby’s dus, voegde hij eraan toe.  Ik legde uit dat we die muren gaan schilderen en dat Winnie dan dus verdwijnt. ‘Gaan jullie klussen? Maar, waarom dan?’, vroeg hij zoals het een echte kleuter betaamt. ‘Moet ik mijn gereedschap ook meenemen?’

Andere opa en oma

Hoewel de opa’s en oma’s niet per se om de hoek wonen van ons huidige huis, had de kleuter ook hier iets over bedacht. ‘Waar wonen onze nieuwe opa’s en oma’s dan?’, klonk het ineens voor het slapengaan. Als kind ben ik een aantal keer verhuisd, en ik herinner me dat ik hetzelfde dacht bij die eerste verhuizing. Is dit een universele kleutergedachte? Dat familie blijft wat het is, terwijl alles in je leven verandert, is ook best gek voor een jong kind. Zij blijven waar ze al zijn, wij gaan weg; de logica ontgaat mij soms ook. 

Lees ook: De rol van opa en oma in de opvoeding

Lotgenotenklas

Wie ook vertrok, is een klasgenootje van Abel. Een paar maanden geleden, maar hij moest er meteen aan denken toen hij hoorde dat ook wij gaan verhuizen. Na de rondleiding op zijn nieuwe school, bleek daar namelijk ook een kleuter theorie op bedacht te zijn. In het hoofd van mijn vijfjarige gaan alle kinderen die verhuizen naar dezelfde plek, die ándere plek. Best een tegenvaller dat het ‘verdwenen’ meisje uit zijn klas dus niet op zijn nieuwe school bleek te zitten. In een klas met alle verhuisde kleuters van Nederland. Een lotgenotenklas, eigenlijk best een idee…