‘Jonge ouders, red je relatie’

Jasper trouwde zijn Jon 2 jaar geleden en vloog onlangs met haar naar paradijselijk Zanzibar voor een verlate honeymoon. Daar kwam hij tot een groots besef. Iets wat zijn huwelijk en gezin zal redden. Tot de dood hen scheidt.

Wat glipt de tijd je als ouders toch door je handen. Het is een suffe constatering, maar mijn vrouw en ik keken elkaar lang en indringend aan toen we het tegen elkaar zeiden. De dagen vliegen om en met die dagen ook de weken. Soms is er een rustpunt van bewustzijn in het weekeind, maar toch, als je niet oplet, is de maand alweer om. Kun je de nieuwe ronde hypotheek al weer aftikken.

Geschreven door

Jasper Rombout

Dezelfde groef

Wij zagen ineens vooral onze patronen en routines. Van de wekker in de ochtend tot het gerommel rond het naar bed gaan. Hoe ik de kinderen na het eten probeer ‘te doen’ en Jon dan de keuken rechttrekt. Behalve op dinsdag, dat is haar boksavond. Natuurlijk kletsen we, als de kinderen slapen. Maar toch: dat is meestal kort en gaat over de gang van alledag. Hoe Moos (22mnd) het deed op de peuterspeelzaal, hoe Jades (11) boekpresentatie ging of een van de oma’s die haar verjaardag viert. Dan stort ik nog verhalen van mijn dag over mijn Jon en dan is de pijp wel leeg. Dan slapen we opdat de volgende dag de naald weer in dezelfde groef kan vallen.

Opgeslokt door het gezin

Het is niet dat Jon en ik ongelukkig of zelfs ontevreden zijn. Maar we zagen wel een gevaar. Van sleur, van langs elkaar leven. Van het gevaar dat je allebei toch vooral papa en mama bent. De kostwinner en de huismoeder. Het eten stipt om zes uur op tafel. Met als doemscenario een vaste dag in de week waarop je seks hebt. Of een vaste dag in de maand. Niet geboren uit desinteresse, maar simpelweg uit vermoeidheid en opgeslokt worden door het leven in een gezin, als ouders.

Toe aan elkaar

De wens het anders te doen, had voor ons een eenvoudig keerpunt. Ergens in het vat zat nog een huwelijksreis. Net voor de komst van Moos zijn we getrouwd en de huwelijksreis kwam er toen niet van. We creëerden nu wél de omstandigheden om te gaan. We waren toe aan elkaar. Daarom moesten en zouden we naar ons beider droombestemming: het exotische en onbereikbare Zanzibar. Een eiland voor de kust van Tanzania dat we kenden van obscure reisverhalen en uit de Donald Duck (in het rijtje met Verweggistan en Timboektoe). Kortom: een plek waarvan je alleen kunt dromen, maar waar je niet naartoe kunt.

Voorstudie van het paradijs

De moraal van dit verhaal zal ik je alvast vroeg verklappen: alles wat je wilt dat kan. Dat magische en onbereikbare Zanzibar, vroeger voorbehouden aan inventieve globetrotters, daar vlieg je tegenwoordig heen met TUI, vanaf Schiphol, via Egypte, direct naar Zanzibar Town. En twee uur later zit je in een hutje (met airco) op het strand. Een parelwit strand met zand zo zacht als talkpoeder, met een turkooizen zee, overvol met vissen, zeesterren, schildpadden en ja, zelfs dolfijnen. Het eerste wat ik daar dacht, met een cocktail in de hand, was dat als er een god is, Zanzibar zijn voorstudie van het paradijs moet zijn geweest.

Wij zijn de basis

We beseften daar, uitkijkend over de Indische Oceaan, de alledag overstijgend, dat alles kan. En dat dan ook alles een keuze is. Elke keer dat we geen tijd voor iets of elkaar hebben, elke dag die we niet écht samen zijn, elke week die we laten glippen. Dat ons systeem alleen maar werkt als we daarin verbonden zijn. Als zij met mij uitwisselt wat ze voelt en ziet met onze kinderen, terwijl ik deel wat de wereld allemaal voor cognitieve uitdagingen in ruil voor geld biedt. Heel plat gezegd. Ons samenzijn, juist nu onze dagen er zo volkomen anders uitzien, is de basis van al het geluk in ons systeem. In hoe Jade door het leven fladdert, hoe Moos in alles reden ziet om te dansen en zelfs onze diertjes de gelukkigste van Nederland zijn. Yep, we pinkten ook een traan.

Twee besluiten

In het paradijs besloten wij twee dingen. Allereerst terugkeren naar Zanzibar, maar dan met onze twee grietjes. En daarbij gaan we vaker dingen doen met zijn tweeën. En nee, dat hoeft dan niet meteen twee weken Diamonds Mapenzi Beach te zijn. Juist niet. Wij hebben vanuit Zanzibar onze oppas ge-appt om een aantal avonden vast te leggen. Dan gaan we wat doen. Ouderwets daten (hoelang is dat geleden?). Dan eens uit eten, dan een film of feestje. Hoe dan ook: we dwingen onszelf eruit te gaan, te drinken en te praten. Misschien wel ouderwets totdat de zon opkomt. Dan volgt al het andere vanzelf.

Jon, ik hou van jou

Hoe zorg je dat jullie ‘samen’ blijven? We lezen graag jouw tips en verhalen…

MEER LEZEN?
• Jaspers column over zijn bruiloft op maandagochtend
• Jasper: ‘Haar ex zorgt voor onze dreumes’

Jaspers boek ‘Tuurlijk schatje’ is nu als gratis app verkrijgbaar.