Om te beginnen is er tegenwoordig gewoon van alles te veel…..
Een overdaad aan nieuws bijvoorbeeld…..
Vroeger las je een krant en keek het 20 u journaal. Punt. En daar paste niet alles in, en je was ook niet altijd thuis, dus je hoorde en zag ook niet alles. En nu? 24/7 komt alle ellende aan je voorbij. Of je wil of niet, je kunt er niet onderuit. Alle nieuws, vreselijke gebeurtenissen en de vaak nog vreselijkere gevolgen, komen op je af. Via tv, laptop, social media, radio. Waar we vroeger onze kinderen hooguit waarschuwde voor een kinderlokker of verdwaalde potloodventer op de hoek van de straat in het dorp verderop, komt er tegenwoordig een legio aan ellende en dus mogelijke gevaren op ons en onze kinderen af. Je moet van goede huizen komen wil je je met alles wat je hoort niet meer zorgen gaan maken om de veiligheid van je kroost. Aanslagen bij concerten, kind belaagd onder een zandberg en weer één onder een vrachtwagen gekomen…. Of een week lang met heel Nederland meeleven en meehuilen met een meisje dat gewoon een stuk ging fietsen en nooit meer thuiskwam. Blijf dan maar eens zen als ouder… met al dat nare nieuws uit een wereld vol gevaren. Zorg er dan maar eens voor dat je je kind niet bang maakt met je eigen angsten…..
We hebben ook een overdaad aan mogelijkheden, en dat klinkt heerlijk, maar dat maakt het voor jou als ouder niet makkelijk….
Onze kinderen kúnnen de hele dag tv-kijken, of een dvd, of een youtube filmpje….. En velen van ons kunnen onze kinderen best de dingen geven die ze graag willen… de financiële mogelijkheden zijn er voor velen. En tja, ga dan zo'n zeurend kind waar je ook nog eens veel van houdt die een pokemonbox wil maar eens weigeren…
Weet je wat zo lastig is voor ons en de huidige generatie kinderen? Er is een gebrek aan uitstel-lesjes. We leren niet meer uitstellen, wachten, uitkijken naar iets…. Alles kan gelijk, hier, nu. Instant bevrediging. Je kunt programma's opnemen, stopzetten en terugkijken en daar waar je vroeger vol spanning uitkeek naar de volgende aflevering van je favoriete serie, kun je nu in 1x de hele serie in het vooruit zien. Nooit meer wachten.
Wil je iets kopen? Hopla, online en binnen een dag is je nieuwe aankoop binnen. Wil je iemand spreken? Appen, bellen, mailen, snapchatten…. tadaaaa contact!
We leren niet meer wachten, uitstellen… en uitkijken naar iets.
O, en we hebben ook een overdaad aan kennis, goede raad en advies tegenwoordig. Waar we vroeger dachten dat opa een beetje apart was en een einzelgänger, en neefje x een beetje druk, heb je vandaag de dag voor je het weet het stempel autist of adhd-er op je kop geplakt. We weten nu namelijk veel meer over allerlei stoornissen en aandoeningen. Das mooi, maar maakt ook dat we er te pas en te onpas mee strooien. En voel je een pijntje of vertoont je kind wat vreemd gedrag? Een druk op de knop en je krijgt via internet zo tien ziektebeelden, en meestal niet de meest prettige of onschuldige… help.
En waar je het vroeger gewoon deed met 1 bijbel van Dr Spock, zijn er nu zoveel opvoedboeken, tv-programma's, cursussen, tijdschriften en online lezingen dat je door de bomen het bos niet meer ziet. En als ze nou allemaal hetzelfde advies zouden geven, maar nee hoor, 1 vraag over borstvoeding of wanneer je moet beginnen met vast voedsel en je hebt al 10 verschillende antwoorden. Nee, dat helpt om je lekker zeker te voelen. Wel straffen, niet belonen, laten huilen of eeuwig borstvoeden en bij je dragen… zoveel meningen, ga er maar aanstaan…. Dat er nu zoveel onzekere zoekende ouders zijn is ineens helemaal zo raar niet als je erover nadenkt.
Overdaad op vele fronten dus, en de allerlastigste voor ouders hebben we nog niet eens gehad. Die maakt dat we er een huge opvoeduitdaging bij hebben gekregen waar onze ouders en opa's en oma's nooit last van hebben gehad: de 'media-opvoeding'. Ons hoofd boven water houden in een wereld vol nieuwe technologie…. Schermen, schermen en nog meer schermen. En niet alleen zijn ze er, onze kinderen zijn er ook nog eens stapelgek op danwel verslaafd aan…
De meest door jullie gestelde opvoedvraag? Hoe krijg ik mijn kind zonder strijd, of überhaupt, van dat verdomde scherm af?!
Als je ze veel inzet die schermen, ja dan heb je 't even makkelijk natuurlijk, want je hoort ze niet hè, volledig in hun eigen wereldje… kun jij eindelijk even iets voor jezelf doen. Maarja, dan word je weer doodgegooid met dat dat niet goed is, dat ze te weinig bewegen, vierkante ogen krijgen, en er agressief van worden. Dus moet je weer aan de bak…
En dan hebben we het nog niet eens over hoe je je kind moet begeleiden in al dat social media geweld. Digitaal pesten, alle verleidingen en gevaren van internet, waar je je kind voor moet behoeden…
En als je zelf nou schermvrij leefde en goed nadacht over online-keuzes, dan gaf je als ouder in ieder geval nog het goeie voorbeeld. Maarja, kunnen wij ook geen seconde meer zonder onze telefoon en laptop. En tja, goed voorbeeld…..
Het meest interessante vind ik nog wel alle controle die we tegenwoordig via technologie op onze kinderen kunnen uitoefenen… en wat dat allemaal met zich meebrengt. Van camera's die je elke minuut laten zien of je kleine baby nog wel ademt, tot de 'vrienden-app'. Ja dat klinkt leuk, een app waarmee je je vrienden kunt lokaliseren. Maar 't wordt anders als papa of mama kindlief daarmee in de smiezen houdt. Of je bent er samen oké mee als puber en ouder, maar de zorgen beginnen als je op je app ziet dat je kind niet op het feestje is, maar ergens verderop op een afgelegen parkeerterrein … Zoenend met een vreemde jongen? Meegenomen door een enge vent? Wat een stress. Blijkt de telefoon daar gewoon bij de moeder van vriendin x in de auto te liggen…..
Oja en dan Magister. De app waarin cijfers worden bijgehouden en dingen als het rooster en afwezigheid. Mooi, want die puber die alles vergeet in zijn agenda te zetten is zo van alles op de hoogte zijn, maar jij als ouder dus ook, want je krijgt een inlogcode! Je kunt zeg maar al voordat je kind thuis is zien als hij de klas uit is gestuurd of een onvoldoende heeft gehaald. Vroeger hoorde je zoiets pas als het een paar keer was gebeurd. Moest je kind daar zelf over beginnen. Neem even je eigen middelbare schooltijd, moet je toch niet aan denken dat je ouders alles hadden geweten wat jij daar hebt uitgespookt? Ik gun kinderen hun privacy, en dat ze fouten kunnen maken, zonder dat wij het gelijk weten. En dat ze leren om die fouten zelf op te lossen. Of er uiteindelijk niet onderuit kunnen en schoorvoetend ons moeten vertellen wat er gebeurd is of waarom ze straf hebben. Ik gun pubers dat ze kunnen puberen, de grenzen op kunnen zoeken. kunnen vallen en weer moeten opstaan. En loskomen, van ons.
Dus gewoon af en toe samen met je kind om de tafel en dat magister inkijken voor cijfers en planning. En niks achter hun rug om controleren. Zo leren ze erop te vertrouwen dat ze ons alles kunnen vragen en vertellen. Omdat wij hen ook vertrouwen.
We hebben het al met al dus best lastig vandaag de dag als ouder, das waar….
En tegelijkertijd lieve ouder, doen we ook een heleboel zelf om het voor ons, de buitenwereld en vooral voor onze kinderen lastig te maken.
Zo hebben vele van ons een chronisch gebrek aan… tijd!
Veel te volle agenda's. Gevolg?. Chronisch moe allemaal en groot gebrek aan echte aandacht, overspannen ouders en kids. Doe eens even wat relaxter allemaal lieve ouders, adem in adem uit en neem de tijd voor jezelf, om te ontspannen én voor je kinderen. Zodat je er regelmatig écht voor ze kan zijn in plaats van vluchtig en alsmaar op doorreis. Leef in t moment, geniet! Speel mee, zonder telefoon, lego mee (ook als 't niet mooi op kleur gaat, zoals je zelf graag wil), doe eens gek, gooi je haar los en lach, stoei en maak plezier samen. Veel meer dan je nu doet.
Verder zijn we door al die angsten voor gevaren die al dan niet reëel zijn, veel te beschermend geworden. Pas op, kijk uit, doe maar niet. Voor ze een buil hebben kunnen vallen hebben we ze al opgevangen. En zo leren ze t niet hè….
Niet alleen vanuit angst trouwens, maar ook omdat het zo lekker makkelijk is, onthouden we onze jonge kinderen van een stuk zelfstandigheid en autonomie. Scheelt toch een hoop tijd en gedoe als we de meeste dingen van ze overnemen of ze lekker klein houden. Een fles pap houdt dat jurkje tenminste schoon als je snel snel snel de deur uit moet… maakt t uit dat ze al 3,5 zijn. En als jij ze gewoon jarenlang optilt, een speen in hun mond duwt als ze vervelend zijn en ff snel aankleedt, dan redt je t een stuk beter met je chronische tijdgebrek of als je iets te lang hebt liggen snoozen in je bed.
Naast dat we ze klein houden, hebben velen van ons ook nog last van een ander fenomeen. Groot, groter grootst, goed, beter best…. Man wat leggen we de lat hoog voor onszelf en voor onze kinderen. En volkomen misplaatst in veel gevallen ook nog. Al is t jouw grote droom, niet alle best leuke sportende kinderen zijn Ronaldo's of Teun de Nooyertjes in de dop hè. Niet alle kindjes halen de E1 en selectietraining. En das helemaal niet erg. En je kunt cito-trainingen of bijlesleraren inhuren tot je een ons weegt, maar als t er niet in zit, bij dat kind van jou, dan loopt die arme te hoog ingeschatte lieverd van je, ergens op de middelbare school keihard tegen de lamp!! Kun jij wél tegen je Amsterdam Zuid vrienden zeggen dat je kind natuurlijk ook naar t VWO is gegaan.. dat wel, maar je hebt wel een ongelukkig kind wat het gevoel heeft dat hij faalt en jou teleurstelt.
O, en dan nog 1 ding lieve ouder, laat je niet gek maken door al die ouders om je heen die geen tijd hebben om na te denken over een zelf geregeld verjaardagfeestje en god mag weten wat betalen en uit de kast halen om hun kroost en bff's te te geven wat ze verdienen…. Waar jij dan weer overheen probeert te gaan… Hoeft niet hè… kinderen hoeven geen belachelijk dure en grootse feestjes, die willen aandacht, echte aandacht en voelen dat dingen met liefde geregeld worden. En dan hoeft het helemaal niet groter, grootst te zijn. Jij bent het mooiste cadeau voor je kind. Tijd met jou en echte aandacht van jou.
Dus lieve ouders…. Wat ik jullie en je kinderen gun?
Geniet in het moment en koester wat er is en wat er al wél lukt en goed gaat.
Creëer magische momenten die ze nooit meer vergeten. Maak ze wakker bij een prachtige volle maan, slaap elke kerstavond met z'n allen in de woonkamer en dans samen in de regen. Hou een vla gevecht of eet elke vrijdag allemaal met je handen…
Leef ze voor, laat ze een beetje los en lekker zelf ontdekken, met vallen en weer opstaan, en met jou als vangnet en niet voorop.
Doe wat werkt voor jou en je kind en laat je niet gek maken door anderen. Jij weet wat bij jou past en bij jouw kind hè, ga daar naar op zoek. Heb vertrouwen in jezelf. Ook al maakt de huidige maatschappij je dat misschien niet makkelijk.
Liefs van Tischa
