'Mijn neus in je haren, niks ruikt zo lekker'

Als Lisa een geluksmoment moet noemen, dan zijn het wel de ochtenden met haar jongste dochter Norah. 'Zo blijven staan. Verder niks. Zo lang mogelijk. Mooier wordt het niet vandaag.'

Ik pak je, zo snel ik kan

Van achter de deur hoor ik de liefste geluidjes. Je bent wakker! Mijn hart stroomt over. Gulzig, alsof ik je weken niet heb gezien, open ik de deur en kijk om de hoek. In het beetje licht dat binnenstroomt, kan ik je zien zitten. Rechtop in je slaapzak in het ledikant. Je dekens op een hoop. ‘Heee,’ klinkt het zacht. Je lacht als je me ziet. Je strekt je armpjes naar me uit. Ik pak je, zo snel ik kan. Je schaapje dat door het vele knuffelen half is vergaan, moet ook mee. Je lijfje voegt zich direct tegen het mijne. Zo hoort het, jij bij mij. Je ruikt naar slaap en pas gewassen kleertjes. Mijn neus in je haren; niks ruikt zo lekker. Je armpjes glijden om m’n nek, je hoofd met rode wangen leg je op mijn schouder. Niks voelt zo goed. Zo kloppend. Zo zonder straks en ooit. Op dit moment is er alleen het verlangen naar hier en dit als we ooit later zijn. Zo blijven staan. Verder niks. Zo lang mogelijk. Mooier wordt het niet vandaag.

Een deken van liefde

Ik kus je nek. Mmmmmm. Jij kust mijn schouder. Je maakt er zelfs hetzelfde genietende geluidje bij als ik. Mmmmmm. Alles doe je na. Alles. Zou je gevoel ook het mijne imiteren? Peter komt erbij. In zijn ogen dezelfde eindeloze liefde. Hetzelfde niet kunnen wachten om je tegen zich aan te drukken. Als hij jou in zijn armen houdt, stoppen alle gedachten even. Dan is er alleen een groot ‘zo is het goed’. Als ik je slaapzak openrits, voel ik de lieve warmte van de nacht. Verwachtingsvol steek je een bol voetje naar buiten met avontuurlijke teentjes. We begroeten je been, zoals elke ochtend, met dikke kussen. Goeiemorgen voet! Goeiemorgen teentjes! Wat zijn jullie lief. Dan volgt het andere nog warme beentje. Mmmmmm. Je maakt het geluid van onze zoenen al voordat we ze hebben gegeven. Je wentelt je in de veiligheid van onze gewoonten. In de deken van liefde die we om je heen slaan zodra je onder de dekens in je bedje vandaan kruipt.

Dit moment

De zon komt langzaam op. De lucht kleurt roze, paars en oranje. Ze kleuren je wangen en veranderen je ogen. Er is een nieuwe dag begonnen. De hond komt kwispelend met stijve poten uit zijn mand om je te begroeten. De haan begint te kraaien. De kippen wandelen een voor een uit het hok. En zoals elke dag strek je gretig je armpjes naar alles uit. Alsof je niet kunt wachten om de dag te ontdekken. Te bevoelen en te proeven. Te beklimmen en te bewonderen. Alles in het moment. Dit moment. Boven horen we gestommel. Daar is Simcha.