‘Geen schema’s. Geen schijtluiers. Gewoon even wij en onze impulsen}

‘Kaetje joehoe, hier zijn papa en mama.’ Naomi van As en Sven facetimen met Kae vanuit Saint-Tropez. Ze ziet er happy uit met haar tante en beppe, thuis in Amsterdam. Kae lacht even en hop, kruipt dan weer weg. ‘Doei lieve Kae, duiken wij hier nog even met z’n twee in de Middellandse Zee.’

Het vijfdagenquotum

Toen ik nog geen kinderen had, kon ik me, om eerlijk te zijn, niet voorstellen dat het lastig is om een paar dagen zonder je kind door te brengen. Dan zei een vriendin: ‘Ja leuk, even weg, maar niet langer dan vijf dagen hoor!’ En dacht ik: je kunt toch wel langer weg zonder je kind? Wat stel je je aan met je vijf dagen?

Inmiddels begrijp ik mijn vriendin zo goed, dat ik zelf ook het vijfdagenquotum heb ingelast. Dus toen we werden uitgenodigd voor een mini-break naar Saint-Tropez, had ik meerdere gedachten. De eerste: ja, samen weg! Qualitytime! De tweede: o nee, dan moet ik Kae missen. De derde: kunnen we vrij regelen?

De touwtjes loslaten

Ja, dat konden we en Svens moeder en zusje wilden graag een paar dagen bij Kae zijn. Controlfreakerig als ik ben, maakte ik een lijstje met haar tijdschema, wat ze graag op brood wil (avocado!) en meer van die handige dingen om te weten als je oppast. Ik liet de touwtjes los, we gaven Kae een dikke knuffel en een kus. Lachend namen we afscheid, want iedereen had goede zin: Kae in het logeerpartijtje bij ons thuis en Sven en ik in een paar dagen samen.

Wijn en een bommetje

Dat qualitytimen gaat ons trouwens heel goed af. Het ziet er ongeveer zo uit: Saint-Tropez, een boot, blauwe lucht, schitterende zon, heldere zee, af en toe een duik, en hier en daar een bommetje. Dan weer even zonnen, wegdoezelen op een zonnebed en lunchen in leuke strandtenten. Andere gesprekken voeren, aandacht voor elkaar, wijntje erbij. Als de zon allang onder is, ergens heel lang en uitgebreid eten. Uitslapen en kijken wat de dag ons brengt. Geen schema’s van eten-flesje-slapen. Geen schijtluiers. Gewoon even wij en onze impulsen. Heel gezellig, heel relaxed.

Nieuwe gewoonte

Ik was bijna vergeten hoe lekker het eigenlijk is om alles op z’n beloop te laten en niks te plannen. Zoals ik vroeger vrijwel elke dag deed. Ik krijg er energie van. Zelfs zo veel, dat ik van dat af en toe even vijf dagen weg zonder kind een gewoonte ga maken. Over twee nachtjes gaan we naar huis. Ondertussen chillen Sven en ik gezellig samen door. Zo relaxed. (Maar stiekem hebben we ook al ge-paper-scissor- stoned over wie Kae straks als eerste mag knuffelen als we thuis zijn. Sven heeft gewonnen. Helaas.)

Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine.