Terug in mijn eigen lijf
Goed, het is tijd om mijn slappe bil weer een beetje te gaan oppompen. Zeg ik misschien wat gekscherend, maar ik wil het echt. Ik wil in de zomer in de spiegel kijken, dan een tevreden knikje geven en met een lekker gevoel in mijn bikini naar buiten lopen.
Zo fit als ik was toen ik topsporter was, dat gaat nooit meer gebeuren. Nee, da's kansloos, en dat snapt mijn bil ook. Maar die zwangerschapsbolling bij mijn buik en huid die overal slap is… For the record: ik ben helemaal vóór dat je je lijf accepteert en dat iedereen goed en mooi is zoals ie is, maar juist daarom wil ik weer terug in mijn eigen lijf. Lekker conditie opbouwen, bewegen, ik voel me gezonder en het ziet er fraaier uit, vind ik.
Lees ook: Bewegingsdeskundige Esther van Diepen over sporten na de bevalling
Even helemaal niks
Klein probleem: ik heb nog geen zin om te sporten, wat best grappig is om te zeggen als voormalig topsporter. Ooit was er een tijd dat ik niks anders deed dan sporten, eten, slapen, repeat. Maar waar haal ik nu de tijd vandaan? Als ik net de kinderen op bed heb gelegd en de trap af loop, wil er weleens zo'n gedachte door mijn hoofd schieten: je zou nu maar moeten gaan sporten!
Mijn prio's zijn duidelijk geswitcht: vroeger was het hockey en ik en nu is het ons gezinsleven en… nou, daar heb ik mijn handen goed vol aan. In een vrij halfuurtje ga ik liever even zitten en niks doen. Niet dat ik die tijd altijd goed benut, maar het idee dat ik even helemaal niks hoef, of moet. Zalig.
Lees ook: 10 tips om te sporten mét je kinderen
Aan de bak
'We moeten een oppas zoeken,' zei ik van de week tegen Sven, 'daarmee koop ik sporttijd.' Hij lachen, want een oppas wil hij al langer, ik hield het tegen. Ook handig: sportmaten zoeken (samen is het gezelliger) en een trainer. Zodat er wat te ouwehoeren valt. Dat de trainer zegt: 'Nu gaan we dit en dit doen'. En dat ik dan zeg: 'Gatver, toch niet die oefening? Daar heb ik geen zin in'. Die ik dan natuurlijk wel doe.
Laatst zei Sven goedbedoeld: 'Je kunt toch 5 kilometer gaan rennen?' Op zaterdagochtend, lekker bij het krieken van de dag. 'Weet je wel hoe dit lichaam eraan toe is? Er zit geen spanning in welke spier dan ook!' antwoordde ik. Daar zie ik ook tegenop: de hel van het begin. Dat je met je rood aangelopen hoofd geen tien crunches meer haalt omdat het startpunt zo low is. Door al dat zitten en zorgen en hangen en voeden.
Lees ook: Hardlopen tijdens en na de zwangerschap
Ja, mijn lijf heeft inderdaad een kind gemaakt én eruitgepoept. Vind ik een prestatie, en fantastisch dat het gelukt is, maar als ik me dan 's ochtends voor de spiegel aankleed, is dat niet waar ik aan denk. Ik denk: nou, daar mag wel wat aan gebeuren, dat vel heeft weleens strakker gezeten. Aan de bak dus, voor de zomer: bikini. Maar zo ver is het nog niet, eerst nog even zitten.
Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine
Artikelen van Ouders van Nu ontvangen in je mailbox?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.
