‘Schatje? Lieverdje? Mij iets te makkelijk als koosnaampje’

Snoepito, Kaetje Doedeledeetje, Mufasa ... Naomi van As (35) heeft allerlei bijzondere bijnamen voor haar dochtertje Kae Robin. Sven vindt dat soms maar niets. ‘Ik hoor hem denken: mijn dochter weet straks gewoon haar eigen naam niet.’

Sjalungipatito en Skoendiebalundie

Ik weet niet beter dan dat ik Sjalungipatito heet, mijn zusje Anouk gaat door het leven als Skoendiebalundie. Althans, zo noemt mijn moeder ons sinds we een baby zijn. ‘Skoendiebalundieieieieie en Sjalungipatitoooo: eten!’ Ik hoor het haar nog roepen. Dat deed ze trouwens alleen thuis. Waren we ergens in het openbaar en uit het zicht, dan floot ze. Altijd hetzelfde melodietje. Dat was hartstikke handig, want zo konden we haar makkelijk weer vinden.

‘Lief als koosnaampje, nee dank je’

Laatst vroeg ik mijn moeder waarom ze ons destijds eigenlijk zo is gaan noemen en uit welke kast ze ‘Sjalungipatito’ dan wel niet getrokken had. ‘Ik heb werkelijk waar geen idee,’ was haar antwoord. ‘Het kwam gewoon in me op.’ Ik weet niet beter dan dat we voor iedereen koosnaampjes hebben in mijn familie en vooral mijn moeder, zusje en ik zijn er best wel extreem in. En dat geldt inmiddels ook voor Kae, die bijna nooit Kae genoemd wordt.

Zo luistert Kae naar: Snoepito, Kaetje Doedeledeetje (bedacht door mijn moeder), Bolusje, Mufasa, Pipi J, Boedjalantie, Snepantie en Bobo Baby. Why? Geen idee. Als ik het zo opschrijf, lijkt het alsof ik niet helemaal goed ben. Maar je moet het zo zien: deze namen komen bij me op als poepen. Ineens zitten ze in m’n hoofd. En dan is het vooral belangrijk dat-ie lekker in de mond ligt én iets liefs in zich draagt. En schatje en lieverdje dan? Ja, ook lief als koosnaampje, maar mij misschien iets te makkelijk.

Hoe kómen jullie erop?

Laatst waren mijn moeder, zusje en ik alle bijnamen die de afgelopen jaren de revue passeerden aan het opsommen. Sven vroeg zich hardop af: ‘Hoe kómen jullie erop?’ Hij noemt Kae soms liefkozend Koekie, maar verder dan dat treedt hij niet in bijnamenland. Dus toen ik laatst liefkozend Snoepito riep, hoorde ik hem denken: mijn dochter weet straks gewoon haar eigen naam niet! En daar heeft hij wel een punt, vond ik. Dus om te testen of ze niet gewoon op alle namen reageert, riep ik: ‘Hallo Pipi!’ naar haar. Ja hoor, rustig draaide mijn dochter haar hoofd mijn kant op en begon te lachen.

En dus gooi ik er nu af en toe ook maar ‘gewoon’ Kae of Kaetje in. Want Sven heeft ergens natuurlijk wel gelijk. Ze heeft zo’n mooie naam, die ik ooit ergens had gelezen en meteen goed, kort en stoer vond. En met haar tweede naam, Robin, is ze vernoemd naar mijn vader. ‘Kae,’ hoor ik mezelf nu soms liefkozend zeggen. Het is even wennen, maar ik wil uiteindelijk ook gewoon dat ze weet dat ze Kae heet.