'Samen liggen is er weinig meer bij en samen wakker worden al helemaal niet'

Jan maakt als verrassing een fotoalbum voor zijn vrouw met de titel NOKIDS. Als hij door de duizenden foto’s heengaat valt hem op dat er vrij veel foto’s zijn waarop ze samen liggen. In een hangmat, op de bank of - zijn favoriet - in bed. Sinds de geboorte van hun dochters is dat wel anders. Maar dan gaan ze zonder de kinderen een nachtje weg.

Goede oude tijd

Vroeger maakten we foto’s op een rolletje. In een camera. Het is haast niet meer voor te stellen, maar het is nog niet eens zo gek lang geleden dat er geen mobiele telefoons waren. Of nauwelijks. Ik weet nog goed dat ik in 2000 mijn eerste mobieltje kreeg. Een Ericsson ter grootte van een baksteen. Je kon er precies niks mee. Ja, bellen, maar dan hield het wel op. Ik denk dat het zeker vijf jaar later was dat ik een telefoon kreeg die ook een camera had. Daar maakte je geen geweldige foto’s mee, het was meer pixel dan scherpe beelden, maar het was tenminste iets.

In die tijd maakte men nog fotoboeken. Je schoot een rolletje vol, bracht die naar de HEMA of de Kruidvat en na twee weken geduld waren je foto’s klaar. Daarvan bleek dan weer een deel mislukt: onscherp, overbelicht of die ene laatste foto van de rol waarop twee beelden door elkaar waren gehusseld. De goede foto’s belandden in een boek waarbij elke pagina van de andere werd gescheiden door een dun velletje papier. Tegenwoordig schiet je elke foto een paar keer en donder je de slechte meteen weg. De rest staat lekker op je telefoon. Zonde eigenlijk.

NOKIDS

Dus ben ik begonnen aan een fotoboek van de eerste jaren van de relatie met mijn vrouw, toen vriendin. Het boek is getiteld NOKIDS en beslaat de periode van het begin tot het moment dat zij Dochter 1 op de wereld zette. Inmiddels zijn we drie jaar getrouwd en werd ons gezin nog uitgebreid met Dochter 2.

Samen wakker worden

Door duizenden foto’s heen glijdend viel me op dat er vrij veel foto’s zijn waarop we samen liggen. Samen liggend in bed, samen liggend in een hangmat in Panama, samen liggend op de bank. Tegenwoordig is samen liggen er weinig meer bij en samen wakker worden al helemaal niet. Er moet altijd iemand naar de kids toe. Terwijl dat één van mijn favoriete dingen is om samen te doen: wakker worden.

Klik

Ter viering van ons leren huwelijk – dat klinkt heel goor, maar dat is blijkbaar de titel die drie jaar huwelijk oplevert – gingen we een nachtje weg. Samen. Zonder kinderen. We aten in een goed restaurant en sliepen in een hotel. En zo kwam het dat ik de volgende ochtend wakker werd, op natuurlijke wijze en niet van roepend kroost, en mijn vrouw zag slapen. Ze lag ontspannen mooi te wezen en ik had alle tijd om te kijken. Toen ze na een minuut of tien ook haar ogen opende en mij zag kijken, kreeg ik een glimlach en een kus en kroop ze tegen me aan. Ze deed haar ogen weer dicht en zo lagen we nog zeker een halfuur. Te liggen, samen in bed. Ik was intens gelukkig. In mijn hoofd maakte ik een foto. KLIK.

Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine.

Artikelen van Ouders van Nu ontvangen in je mailbox? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.