‘Simcha is gevoelig, Norah een bulldozer’

De dochters van Lisa zijn totaal verschillend en echte tegenpolen. Toch kunnen ze niet zonder elkaar: waar Simcha gaat, daar gaat Norah. En andersom.

‘Jaja!’ schalt er door het huis wanneer Norah op zoek is naar haar zus. Al jaren voordat ik zwanger was, beweerde Simcha bij hoog en bij laag dat ze een zusje zou krijgen. Toen dat bij de echo werd bevestigd, verzuchtte ze: ‘Dat zei ik toch, kunnen we dan nu naar huis?’ Het is voor haar altijd een gegeven geweest. Ook voor Norah. Zij kent het leven niet zonder haar ‘Jaja’.

Geschreven door

Lisa Wade

Alles delen

Zodra ze ’s ochtends haar ogen opendoet, vraagt ze naar haar zus. En als ze gaat slapen, wil ze als allerlaatste nog een kusje van haar. Als ik tijdens het koken een stuk komkommer in haar knuistje stop, vraagt ze om nog een stuk voor ‘Jaja’ en gaat dat dan direct naar haar brengen. Ook iets lekkers als een koekje wordt in tweevoud gevraagd en keurig afgeleverd. Nog nooit heb ik haar erop betrapt het zelf in haar mond te steken. Vaak galmt ze de liedjes die Simcha zingt uitbundig mee. Regelmatig word ik ’s ochtends wakker gemaakt door een luid ‘OOOOO!’ van Noor die ook Into the unkn(oooo)wn uit Frozen II probeert te zingen. Ze wil hetzelfde op haar bord, hetzelfde drinken in haar glas. Ze wil dezelfde haarband in haar haren en loopt de hele dag met Simcha’s schaatshelm, regenlaarzen of haar wanten aan door het huis. ‘Mooi!’ roept ze dan stralend. Want zo lijkt ze op haar Jaja.

Niet te vergelijken

Toen ik zwanger was van Norah fantaseerde ik hoe het zou zijn. Twee zusjes. Ik was ervan overtuigd dat ze erg op Simcha zou lijken. Dat het een herhaling van zetten zou zijn. En ik kon me niet voorstellen nog eens zoveel van iemand te kunnen houden. Ik had er niet verder naast kunnen zitten. Het is niet met elkaar te vergelijken. Want ook zij zijn niet met elkaar te vergelijken. Ze is niet mooier, niet liever, niet leuker. Maar echt anders mooi, lief en leuk. Sinds kort heeft Norah ook een naam voor zichzelf bedacht. ‘Noja’. Beter had ze het niet kunnen bedenken. Want mijn meiden zijn net zo tegengesteld als de woorden no en ja.

Verschil

Simcha is gevoelig en gericht op anderen. Norah een bulldozer die zich nergens wat van aantrekt en helemaal voor haar eigen ding gaat. Simcha een mager moppie die heel laat haartjes kreeg, nauwelijks in eten geïnteresseerd. Norah een stevig ding met lekkere trek en een dikke bos krullen. Simcha wilde altijd al alleen maar bij mij zijn en gaf zich pas over aan de slaap met mijn hand in haar hand. Norah heeft geen zin in eindeloos gevrij. Na een paar seconden knuffelen, stapt ze weer op en ze valt pas in slaap als ze heerlijk alleen wordt gelaten. Zij IS. Want zij heeft Simcha. Die boekjes met haar leest, oneindig dezelfde gouwe ouwes voor haar zingt en mij roept als ze het niet vertrouwt. Hoe kan het? denk ik soms. Dat ik zoveel mazzel heb gehad om na IVF twee kinderen te mogen krijgen. Waar Simcha gaat, daar gaat Norah. Zulke grote tegenpolen. Die twee trokken elkaar zo aan, ze zaten gewoon aan elkaar vast.

Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine.