'Sinds oktober 2017 is hier slechts 2 weken doorgeslapen'

Slaap, of beter gezegd het gebrek eraan: het is een hot topic onder jonge ouders. Zo ook bij Jan en zijn vrouw. 'Als ik moet kiezen tussen een nachtje doorzakken totdat het om vijf uur in de ochtend weer licht wordt óf een nacht doorslapen, dan kies ik direct het tweede. Helaas wringt daar de schoen. Die keuze is er helemaal niet. Er is sinds oktober 2017 slechts twee weken is doorgeslapen in Huize Versteegh.'

Nachtrust

Precies twee weken voor de komst van Dochter 2 vond nummer 1 het tijd om ons te voorzien van de grootst mogelijk luxe: nachtrust. Je weet pas wat je mist als je het weer kwijt bent, was nog nooit zo waar. Na veertien dagen gingen wij weer terug naar een regime van vijf keer per nacht uit bed. Als het niet meer was. Inmiddels zijn de rapen niet meer zó gaar als toen. Het zit nu gemiddeld op één á twee keer. Hierbij dient wel vermeld dat Dochter 2 graag, áls ze wakker wordt, hier fiks de tijd voor wenst te nemen. Sessies van anderhalf uur zijn eerder regel dan uitzondering, terwijl er geen duidelijke wensen vervuld dienen te worden. Geen honger, geen dorst, drie spenen die allemaal aanwezig zijn in bed en zelfs alle knuffels binnen handbereik.

Doorgeslapen!

Maar, en de goede verstaander had dit al begrepen, er is groot nieuws. Niet op mondiale schaal, daar spelen recentelijk heel andere zaken, zelfs niet op regionaal niveau. Al zal ik de Diemer Courant vragen of ze er wellicht een kolommetje aan willen wijden. Er is namelijk doorgeslapen. Afgelopen week ontwaakte ik, zoals altijd, naast mijn vrouw. Aangezien het haar nachtdienst was, ben ik met een vers setje oordoppen vertrokken naar dromenland. En daar gebleven. Dat is geen uitzondering, ik slaap vaker door nachtelijk gespook heen, maar bij navraag hoe haar afgelopen uren waren geweest, antwoordde zij: rustig. Geslapen was er van 19.00 uur tot 06.00 uur. DOORGESLAPEN!

Geschreven door

Jan Versteegh

Ik veerde op uit bed en riep uit dat het moment waar wij al tijden reikhalzend naar uitkeken, aangebroken was! Ik wist absoluut zeker dat wij vanaf heden zonder wallen en met een uitgeruste geest door het leven zouden gaan. Nooit meer wakker worden op onacceptabele tijden, tenzij je zes uur te vroeg vindt natuurlijk. De vlag kon uit, hoezee en drie hoeraatjes.

We zijn nu vier nachten verder en ik ben mogelijk iets te voorbarig geweest. Doorgeslapen is er niet meer en dat niet alleen. Dochter 1 heeft de afgelopen twee nachten meermaals om gezelschap gevraagd, omdat ze het maar eenzaam vond, alleen in bed.

Mag allemaal zo zijn. Rasoptimist als ik ben, weet ik het zeker: nog heel even en we zijn er. Nooit meer moe.

Deze blog is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine.

Artikelen van Ouders van Nu ontvangen in je mailbox?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.