Uit papa's buik

Columniste Lisa Wade (35) geeft elke maand een kijkje in haar drukke leven. Ze is moeder van maar liefst 4 kinderen. Deze keer vertelt Lisa die bijzondere dikke-buiken-foto die elke moeder wel heeft.

Bijzondere foto

We hebben hem bijna allemaal. Die foto van jezelf met blozende wangen en een zachte, verwachtingsvolle blik. Je geliefde met zijn armen om je heen, zijn handen beschermend op je zwangere buik. Allemaal leggen we dat moment vast. Zodat we het keer op keer opnieuw kunnen beleven. En met onze eigen ogen kunnen zien dat we er echt zo hebben uitgezien. Die volle borsten, die enorme buik, die uitpuilende navel waarachter leven zit. Maar vooral omdat je nooit eerder zo dicht bij elkaar en bij de essentie van het leven was als op dat moment. Aangeraakt door het wonder.

Blij ritueel

Simcha en ik worden wakker na een middagdutje. Ze ligt boven op me en ziet naast het bed onze dikke-buiken-foto. ‘Simcha in de buik, mama!’ Het is het startsein van een geliefd spelletje, het begin van een blij ritueel. Ze kruipt onder de dekens en onder mijn kleren. Ik voel haar handjes op mijn buik, haar wangetje tegen mijn borst. Ze ligt muisstil en luistert naar mijn hartslag. ‘Oh oh, wat een grote buik heb ik. Zou er een kindje in zitten?’ Onder de dekens klinkt gegiechel. Dan begint het hoopje onder mijn handen te bewegen, ze kruipt onder mijn hemd vandaan en met een stralende lach roept ze: ‘Geboren!’ Ze laat zich in mijn armen vallen en ik doe weer alsof ik haar voor het eerst zie. Ik bekijk en bewonder haar van alle kanten. ‘Oh, kijk eens wat een mooi meisje. En zo lief. Mag ik jouw mama zijn?’ Simcha kraait van plezier. ‘Nog een keer!’

‘Hoera geboren!’

Peter en ik zitten enigszins zenuwachtig op de bank, terwijl Simcha met haar poppen speelt. ‘Dit is papa, dat is mama en dit is Simcha.’ Een babypop met blauwe kleren wordt omgedoopt tot Rinke, mijn grote stiefzoon van vijftien, die bij ons woont. Hij heeft vanavond zijn eerste schoolfeest, in de Escape in Amsterdam. Wij vinden het spannender dan hij. Peter gaat hem na afloop weer ophalen. No way dat hij hem ’s avonds laat alleen door de stad laat dwalen. Simcha legt de pop die Rinke moet voorstellen in haar poppenwagen en dekt hem toe. ‘Weltrusten, Rinke!’ Het dekentje wordt weer weggetrokken. ‘Lekker geslapen, Rinke?’ Dan legt ze Rinke bovenop het papapoppetje. ‘Rinke bij papa in de buik!’ En even later: ‘Hoera, geboren!’

Fotoboeken

Ik schiet meteen vol. Wat mooi bedacht. Simcha komt uit mijn buik, en Rinke uit die van papa. Als ze ouder is en ze wil weten hoe het zit, zal ik haar de fotoboeken van Marjet laten zien. Met haar dikke-buiken-foto, net als die van ons bij kaarslicht. Even verwachtingsvol en vervuld van een eindeloze liefde. Ook zij liet dat moment vastleggen. Voordat ze moeder werd van Grover, Muriel en Rinke. Het is ongelooflijk dat ze er niet meer is. Totdat ik Simcha dat moet gaan vertellen komt Rinke inderdaad gewoon uit papa’s buik.