‘Als de wee komt, vraagt ik haar haar ogen open te doen’

De vakantie zit erop en de eerste nachtdienst voor verloskundige Ellen Andrea is meteen feest. Sabrina heeft sterke weeën en al snel zit ze op negen centimeter ontsluiting. Sabrina concentreert zich met haar ogen dicht, maar als de wee komt, vraag ik haar haar ogen open te doen...

‘Geluid aan’

Ik ben net terug van vakantie en eigenlijk best wel weer opgeladen. Dagen luieren was er niet bij met drie kinderen die vermaakt willen worden en elkaar af en toe flink in de haren zitten, maar het was heerlijk om uit de dagelijkse bezigheden te zijn. Ons eigen bed is weer fijn en de kinderen zijn opeens weer blij met hun eigen speelgoed, alsof ze het jaren niet hebben gezien.

Mijn telefoon gaat op ‘geluid aan’. En ja hoor, mijn eerste nachtdienst is meteen een feest. Sabrina heeft weeën. Ze staat te puffen naast de bank als ik binnenkom. Ik ken haar al langer, maar we hadden elkaar deze zwangerschap nog niet gezien. De weeën komen al snel vlak na elkaar en niet lang daarna rijden we in het donker naar het ziekenhuis. Bart en Sabrina hebben al twee kinderen. Ze liggen lekker te slapen, dus de babyfoon gaat naar de buren, terwijl oma onderweg is.

Lees ook: Laura’s bevallingsverhaal: ‘Druk op de noodknop hoor ik ze roepen’

Het gaat veel sneller

Aangekomen in het ziekenhuis probeert Sabrina een houding te vinden om de sterke weeën op te vangen. Tussendoor mompelt ze dat ze veel gemener zijn dan bij haar andere bevallingen. Ik denk dat ik weet hoe dat komt: het gaat ook veel sneller. En ja hoor, nog geen drie kwartier na aankomst in de verloskamer zien we Sabrina’s buik golven. De vliezen zijn nog niet gebroken en we wachten even wat haar buik gaat doen. Sabrina gaat op bed liggen en ik luister naar het hartje. De baby lijkt alles prima te vinden. Er is nu negen centimeter ontsluiting en omdat de weeën een beetje afnemen, besluiten we de vliezen te breken.

Daar is de persdrang al

Daar is de persdrang en na vijf minuten wordt het hoofdje geboren. De wee is voorbij en de schouders nog niet geboren, dus we wachten. Vol verwondering kijken Bart en ik naar een hoofdje met haartjes dat lijkt te slapen. In de kamer is het stil. Ik veeg het mondje van de baby vast af, terwijl we op de wee wachten. Sabrina concentreert zich met haar ogen dicht, maar als de wee komt, vraag ik haar haar ogen open te doen. Heel rustig wordt de rest van het lijfje geboren. Bart en Sabrina pakken hun dochter samen aan. Ze huilt heel even en lijkt dan weer in slaap te vallen.

Marit, noemen ze haar

Zo ligt ze nog een kwartiertje rustig op Sabrina’s buik totdat haar oogjes open gaan. Ze kijkt verwonderd om zich heen. Marit, noemen ze haar. En nadat ze haar ouders heeft aangekeken, zoekt ze naar de borst. Als een piranha hapt ze aan en begint ze te drinken. De vakantie was fijn, maar wat heb ik toch een leuke baan. Ik ben er weer.

Lees ook: Bevallingsverhaal: ‘Met loeiende sirenes word ik naar het ziekenhuis gebracht’