Steven Pont: Zo houd je de vriendschap sterk met vrienden die (nog) geen kinderen hebben

Steven Pont heeft dé oplossing bedacht voor vriendschappen die onder druk staan omdat de een wel kinderen heeft en de ander niet.

In samenwerking met expert

Steven Pont

Opvoedcoach

Steven Pont is ontwikkelingspsycholoog, gezinstherapeut en oprichter van opvoedplatform nul18.nl. Hij geeft een kijkje in de psyche van het kind.

Op z’n kop

Het ouderschap kent nogal wat uitdagingen en een daarvan is omgaan met vrienden die (nog) geen kind hebben. Die hebben namelijk geen idee hoe het ouderschap je leven op z’n kop zet.

Je bent als ouder vanaf de dag van de geboorte volledig aan de beurt, want je kunt maar weinig van je ouderschapstaken uitbesteden. Natuurlijk is er kinderopvang en een opa of oma hier en daar, maar elk moeilijkheidje is uiteindelijk toch voor jou. Om nog maar te zwijgen over de organisatie die het gezinsleven met zich meebrengt.

Lees ook: ‘Krijg je kinderen, dan is één ding zeker: je vriendschappen veranderen drastisch’

Saaie boel

Het op elkaar afstemmen van ouderschap en vriendschap valt daardoor niet altijd mee. En met vrienden die geen kind hebben dus al helemaal niet. Al kun je ze dat ook niet echt kwalijk te nemen, want je moet het meemaken om te beseffen hoe intensief het leven is als je een kind op de wereld hebt gezet.

Die vrienden kunnen het bijvoorbeeld saai vinden dat jij op een feestje al om half één naar huis gaat (als je het feestje überhaupt al haalt). Of ze begrijpen niet hoe moe je bent, omdat voor hen ‘doorwaakte nacht’ gewoon twee woorden zijn die ze nog niet aan een ervaring koppelen, zoals jij dat inmiddels wel doet. En zo kan een vriendschap soms in ingewikkeld vaarwater terechtkomen. De werelden splitsen zich, omdat de ervaringen zich splitsen.

Lees ook: 7x alcoholvrije cocktails voor zwangere vrouwen

Andere fase

Maar ook de vriend of vriendin die zelf (nog) geen kind heeft, is niet te benijden. Het initiatief om elkaar te bezoeken wordt dan bijvoorbeeld wat vaker van de kinderloze kant verwacht. Die heeft immers tijd zat. En zeker als je niet bij elkaar om de hoek woont, lijkt de kinderloze vaker in de auto te moeten stappen. Om vervolgens al die kinderverhalen te moeten aanhoren en blijkbaar te moeten accepteren dat de opwinding rond iets wat een kind aangaat altijd groter lijkt dan je eigen verhaal.

Als je bijvoorbeeld vertelt dat je tijdens je laatste verre reis door 24 kannibalen achterna bent gezeten, kun je als reactie krijgen: ‘Goh, echt waar joh? Maar wist je al dat we binnenkort de speen van Jobje naar Sinterklaas gaan sturen?’ Blijf dan maar eens leuk reageren.

Hoe kunnen we ervoor zorgen dat die twee werelden toch een beetje bij elkaar blijven? We kennen in de psychologie de term ‘faseproblematiek’, die geeft onder andere aan dat twee mensen die in verschillende periodes van hun leven zitten ondanks hun warme gevoelens voor elkaar toch van elkaar kunnen afdrijven. Dat kunnen partners zijn of broers en zussen, maar dus ook vrienden.

Lees ook: Steven Pont: Dit is waarom schoonouders vaak niet zo populair zijn

Net zo belangrijk

Tegelijkertijd is hiermee omgaan een abc’tje. Die afkorting heb ik bedacht om niet alleen een probleem op te werpen, maar om ook vast een beetje over de oplossing na te denken.

De A staat voor aandacht. De kunst is om wat voor ieder apart belangrijk is, ook belangrijk in de relatie als geheel te maken. Een bevalling is daarmee niet belangrijker dan een nieuwe baan of zelfs een weekendje Parijs.

De B staat voor begrip. Dat betekent dat we elkaars emoties werkelijk proberen te begrijpen, zonder die te veroordelen.

En de C staat voor communicatie. Als dat abc’tje op orde is, maakt het niet zo veel uit of je vrienden ook kinderen hebben of niet.

Tekst: Steven Pont – Beeld: Getty Images