19x deze onredelijke dingen hebben jullie gedaan tijdens de zwangerschap - deel 2

Huilen omdat de hagelslag op is of ruziemaken met je partner, omdat hij de verkeerde deodorant voor je heeft gekocht. De hormonen die door je lichaam gieren tijdens je zwangerschap kunnen rare dingen met je doen. Wij vroegen naar jullie meest hysterische acties en dat hebben we geweten. Daarom nu deel 2. Lees en lach!

Esmiralda: ‘Ik ben zo woest geworden toen het koelkastlampje maar niet uitging, terwijl ik ernaar keek en de deur heel sloom dichtdeed. Ik was echt aan het huilen als een klein kind. Een andere keer lag ik met manlief in bed en hij heeft van die chaotische wenkbrauwen en ze zaten echt niet goed. Dus ik zei: ‘Lik even aan je vinger en strijk hem glad.’ (Vraag me niet hoe ik erbij kwam) Hij keek me aan van: ja dag! Ik helemaal overstuur.’
Greta: ‘Ik had tijdens mijn zwangerschap ontzettend veel zin in oliebollen. Mijn man is echt stad en land ervoor afgereden. Hij kwam twee uur later trots thuis met een zak oliebollen. Ik keek ernaar, werd misselijk en zei: ‘Bij nader inzien hoef ik ze toch niet…’ Ik vergeet die blik op zijn gezicht nooit meer.’
Lieke: ‘Ik had zin in poffertjes als avondeten. Mijn vriend kwam thuis met poffertjes van Albert Heijn huismerk, 24 stuks. Ik was helemaal teleurgesteld, want het moesten poffertjes van Jan zijn. Zijn antwoord: ‘Die waren er alleen in een familieverpakking met 72 stuks!’ Ja, die moest ik ook hebben, 24 poffertjes is voor een holle kies. Het achtervolgt me nu, bijna vijf jaar later, nog steeds. Verder ben ik altijd heel lief geweest.’
Samantha: ‘Ik had heel erg trek in chocolade om half 12 ’s avonds. Ik vroeg mijn man of hij naar het benzinestation wilde gaan, maar hij deed het niet. Uiteindelijk ben ik erheen gereden, en heb ik heel veel chocolade gekocht. Weer naar huis, boos op mijn man, en hij durfde nog te vragen: ‘Mag ik ook?’ Zo gierig en boos dat ik was, heb ik al het snoepgoed onder mijn kussen verstopt.’
Liesbet: ‘Door miscommunicatie stond ik een uur te vroeg bij de tandarts. Toen de administratief medewerker heel vriendelijk vroeg om te wachten of ondertussen boodschappen of zo te gaan doen, ben ik hysterisch huilend weggelopen. Een uur later mocht ik me, met schaamrood op de wangen, weer melden aan de balie. Toen mocht ik meteen door en hoefde ik zelfs geen twee seconden te wachten…’
Iris: ‘Tijdens mijn eerste zwangerschap was ik zo rond de 30 weken tijdens de decembermaand. Ik kocht de hele maand een paar keer per week een zak oliebollen van vijf stuks. Het was een actie: 5 voor 5 euro. Mijn vriend heeft altijd gedacht dat ik een zak van vier stuks kocht. Heb het pas veel later een keer verteld.’
Danielle: ‘Het moment dat je aan het wandelen bent met je pasgeboren baby en je man, je langs de Italiaanse ijsboer wandelt, en die dan zegt: ‘Hé nu snap ik waarom ik jou even niet gezien heb. Gefeliciteerd!’ Manlief kijkt mij aan en de ijsboer zei: ‘Ja ze kwam toch zeker drie keer per weer even een ijsje halen hoor…’ Oeps, betrapt. Ik hoor het nog steeds vaak.’
Hanneke: ‘Ik was woest omdat mijn vriend niet instemde met een schoonmaakster voor zestien uur per week. Zijn argumenten (we zijn nog met z’n tweetjes, ons huis is nieuw en brandschoon en weet je wel wat dat kost) vond ik achterlijk. Mijn moeder moest die avond zelfs nog langskomen om me te troosten. En toen moest ik de test nog doen…’
Diana: ‘Ik was erg teleurgesteld als mijn man zonder mij was gaan tanken, want ik was verzot op die benzinegeur. Ook moest ik per se mee naar de garage toen hij nieuwe autobanden moest. De geuren van rubber en garage vond ik echt het lekkerste wat er bestond. Eigenlijk alle chemische geuren.’
Déanna: ‘Ik was wat vissticks aan het bakken en ik moest ze omdraaien. Ik was helemaal blij, want ze waren nog allemaal heel. Daarna moest ik ze weer omdraaien en dat lukte bij de eerste twee al niet. Eén was gebroken en bij de andere zat het korstje vastgeplakt aan de pan. Ik werd zo ontiegelijk boos! Ik heb als een gestoorde al die vissticks gebroken en erin gehakt met m’n spatel. M’n vriend kwam beneden, hij keek in de pan en zei: ‘Zo wat is daar gebeurd?’ Toen moest hij van mij ‘zijn bek houden’. Achteraf is het grappig, maar op dat moment kon ik er dus helemaal niks aan doen.’
Sandra: ‘Ik wilde chocolade van Côte d’Or, en alléén van Côte d’Or. De gewone, geen praline. Omdat de supermarkten al dicht waren, werd het bij het pompstation gehaald. Ik kreeg Milka… Nou, ik ging uit mijn stekker.’
Anika: ‘We gingen romantisch naar de Italiaan met 32 weken zwangerschap. Ik dacht dat ik iets besteld had, maar kreeg iets heel anders. En daar zaten mosselen op. Huilen! Ik lust geen mosselen en vind ze er zo smerig uitzien, zit je dan! Manlief zuchtte een keer, prikte alle mosselen uit mijn bord en vroeg: ‘Beter?’ Het leek wel de Snickers-reclame.’
Jolien: ‘Een potje Risk verliezen van manlief. Ik begon met huilen, toen kreeg ik de slappe lach, weer huilen, slappe lach, toen plaste ik in mijn broek, en weer huilen… Manlief kwam niet meer bij van het lachen. Dus ik woest en daarna weer de slappe lach. Ik leek echt psychotisch.’
lyse: ‘Ik had superveel zin in een broodje knakworst. En aangezien ik de hele tijd misselijk was, ging mijn man dat direct maken omdat ik eindelijk zin in eten had. De knakworsten waren klaar, ik rook ze, en zei: ‘Je eet die vieze worstjes maar zelf op.’ Bij de tweede was ik helemaal verzot op patat. Vooral patat van de McDonald’s. Dan kon ik zelfs uit het werk langs de Mac gaan, en een halfuur later eten staan te koken voor de rest.’
Laura: ‘De McDonald’s bij ons om de hoek ging toentertijd om 00:00 uur dicht doordeweeks. Ik was 24 weken zwanger en had om 23:30 uur een mega craving naar een Big Mac Menu. Toen mijn man het niet wilde gaan halen, aangezien hij naar bed wilde, heb ik mijn ogen uit mijn kop gehuild. Hij is toen om 23:45 uur snel naar de Mac gereden en kon op de valreep toch nog het een en ander bestellen. Ik kirde als een klein kind toen hij thuiskwam en ik eindelijk een grote hap uit mijn Big Mac kon nemen.’
Laura: ‘De appels waren op. Dus ik huilen. Buiten lag sneeuw, dus even snel appels kopen zat er niet in (dat durfde ik niet meer met m’n dikke 37-weken-buik). Man ging heel lief appels halen. Hij kocht Braeburn, ik wou Fuji. Huilen geblazen. Een dag later ben ik bevallen, gelukkig maar.’
Naomi: ‘Ik heb een keer geschreeuwd in de bioscoop of het licht nou eens uit mocht. De reclames en voorfilms waren met groot licht aan het draaien. Ik sprong uit mijn vel..!’
Ellis: ‘Als avondeten bij een restaurant appeltaart met slagroom en garnalen in filodeeg gegeten.’
Canan: ‘Ik wilde een specifiek smaakje ijs van de ijssalon. Als ze die smaak niet hadden mocht manlief wat mij betreft de boel in fik steken.’

Lees ook:

Ook interessant: