Darinde: ‘De doos met emoties ging weer open bij het idee van een tweede vruchtbaarheidstraject’

Darinde (29) is getrouwd met Stefan (30) en moeder van Noam (3). Hij werd geboren via IUI. Met behulp van ICSI is Darinde weer zwanger, ruim 15 weken. Dit traject was eenzaam en verdrietig, waardoor ze nu minder onbevangen is dan de eerste keer.

Lees ook: Onderzoek Week van de Vruchtbaarheid: wensouders opener over vruchtbaarheidsproblemen

Alle romantiek gaat eraf

‘Na een paar keer proberen zijn we zwanger, dachten wij toen we, pasgetrouwd, graag een kind wilden. Zo ging het in onze omgeving ook. Maar bij ons duurde het maar. De gynaecoloog adviseerde IUI, inseminatie.

We hadden geluk: ik was bij de tweede poging zwanger. Ik kon Stefan verrassen met een ingepakte zwangerschapstest, iets waar ik al heel lang van droomde. Alle romantiek gaat eraf tijdens zo’n vruchtbaarheidstraject, maar hier kon ik toch een echte verrassing van maken. Dat was een cadeau, want hoewel wij op papier niet in een heel heftig traject zaten, vond ik het erg zwaar. Elke twee weken die spanning rondom ovulatietesten en de inseminatie, twee weken wachten, wel of niet alvast testen… Het is echt gedoe.

Wij hadden toch al een kind?

Ook voor Stefan was het moeilijk. Hij is erg bang geweest dat hij misschien wel nooit vader zou worden. Toen Noam eenmaal geboren was, ebde die angst weg, maar de doos met emoties ging weer helemaal open toen we nadachten over een tweede. We wisten: als we er weer voor gaan, moeten we ook de angst, het verdriet, de hoop en de eenzaamheid weer aangaan.

We voelden ons periodes nogal alleen, want precies in die tijd werden bijna al onze zussen en schoonzussen zwanger. Dat was confronterend. Mensen begrepen ook niet altijd waar wij doorheen gingen, zeker niet de tweede keer. We hadden toch al een kind? Voor ons was dat pijnlijk en frustrerend, maar we konden er samen gelukkig goed over praten. Wij hadden een gezinswens en die was net zo groot als onze kinderwens.

Lees ook: Marlieke: ‘Niemand die je beter kan begrijpen dan een ouder in hetzelfde vruchtbaarheidstraject’

Nergens bij horen

Maar met die wens kwam iets nieuws: het gevoel dat we nergens meer bij hoorden. Niet bij de mensen met een onvervulde kinderwens, maar ook niet bij gezinnen bij wie zwanger worden vanzelfsprekender is. Het was weer iets om mee te leren omgaan.

Ik werd vrij snel weer zwanger via IUI, maar kreeg een miskraam. In die tijd had ik veel steun aan mijn geloof. Maar toen de arts over ICSI begon, moest ik daar over nadenken. Was het maken van embryo’s te verenigen met mijn geloof? En ook was ik bang voor de behandeling en de hormonen.

Voorzichtig blij

Na een aantal gesprekken met een christelijke fertiliteitscoach voelde ik dat we ervoor konden gaan. Ik weet dat er mensen zijn die hun onvervulde kinderwens opzijzetten omwille van hun geloof, maar ik geloof dat God onze keuzes goed vindt.

We zijn ongelofelijk dankbaar dat de eerste ICSI-poging meteen raak was. Voluit blij zijn is nog moeilijk, na die miskraam en andere fysieke tegenslagen. Het onbevangene is eraf, ik was lang bang voor een nieuwe teleurstelling. Dat gaat langzaam over, ik ben inmiddels ruim vijftien weken zwanger. Bijna durf ik erop te vertrouwen dat het goedkomt en dat Noam echt een broertje of zusje krijgt.’

Je kan Darinde op Instagram volgen via @darindeheerema

Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine – Interview: Neeltje Huirne, Fotografie: Kim Krijnen

Artikelen van Ouders van Nu ontvangen in je mailbox?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.