15 moeders vertellen hoe borstvoeding geven écht is

Borstvoeding geven ervaart iedere moeder anders. Bij de één loopt het vanaf de eerste dag op rolletjes, de ander is dagen- weken- of zelfs maandenlang aan het struggelen met tepelkloven, aanhappen of bijvoeden. Deze moeders vertellen hun eerlijke ervaring met het geven van borstvoeding.

Anneke: ‘Borstvoeding geven was voor mij frustratie, veel pijn, tepels met bloed, proberen en proberen met hulp erbij en alsnog mislukt bij beide meisjes. Ik heb het op zijn langst twee weken volgehouden, totdat ik emotioneel een wrak was en bleek dat mijn meiden niet groeiden in gewicht, maar afvielen. Sorry, leuk die roze wolk zogenaamd, maar die was er echt niet voor mij!’
Sharon: ‘De eerste weken waren erg zoeken en heb ik heel wat tranen gelaten, zowel door het fysieke als mentale aspect. Maar uiteindelijk toch een jaar volgehouden. Heel trots hierop.’
Linda: ‘Bij de eerste is het maar twee weken gelukt, de kleine had koemelkallergie en reflux. Bij onze jongste heb ik even moeten doorzetten om genoeg voeding te krijgen, maar na twee weken ging het prima. Nu al acht maanden en op het kolven na, ervaar ik het niet als zwaar of moeilijk. Ik vind het juist fijn dat ik hem dit kan geven.’
Els: ‘Ik heb twee keer ongeveer een jaar probleemloos borstvoeding gegeven. Geen kloven, geen ontstekingen, meer dan voldoende melk, kindjes dronken bijna meteen zoals het moest – mede dankzij goede begeleiding in het kraamhuis – en waren op dag twee al aangekomen. Afkolven ging niet vlot, maar dat deden we dan heel zelden.’
Ann: ‘Op dag twee en drie vond ik het om in je broek te doen zo pijnlijk. Je baarmoeder die je letterlijk voelt samentrekken. Of hoe je je borsten voelt vollopen als je baby huilt. Of zelfs als je iemand anders zijn baby hoort huilen. Of ’s nachts tweemaal van outfit wisselen omdat de doekjes het niet hielden. Maar hoe zalig vond ik co-sleepen en half slapend voeden. Hoe je in de ogen van je baby’tje kan verdrinken terwijl je aan het voeden bent: echt momentjes om te koesteren. Ik heb het bij alle vier gedaan en zou het zo weer doen.
TIP! Alles wat je nodig hebt om van borstvoeden een succes te maken, vind je hier
Nana: ‘Borstvoeding is gewoon heel hard werken. Ze geven zwangeren een totaal verkeerd beeld van tevoren. Maar alles is het wel waard als je die drie tot zes maanden doorkomt. Daarna pas wordt het iets magisch en natuurlijks in mijn ogen. Mijn jongste mag ik alweer achttien maanden voeden, waar mijn oudste maar vijf maanden borstvoeding heeft gehad door alle onwetendheid bij het consultatiebureau en omgeving.’
Danielle: ‘Ik vond het alledrie de keren prachtig, mooi en bijzonder om te doen. Bij de eerste was het even zoeken, bij nummer twee en drie ging het vanaf dag één als vanzelf.’
Kim: ‘Ik heb het tien maanden volgehouden. Ik vond het fijn om te doen, maar wat was het soms ook zwaar. Kolven in het washok op het werk, ’s nachts kolven en voeden. Altijd ben je verantwoordelijk voor het voeden van de baby en als het dan even niet zo lekker gaat, kost het weleens wat tranen. Maar wat miste ik de geborgenheid toen ik ermee besloot te stoppen. Zou het zo weer doen, maar dan tot een jaar proberen.’
Nadine: ‘Mijn dochter heb ik maar vier dagen kunnen voeden. Voordat we overgingen naar flesvoeding, voelde ik me de laatste dagen zo verschrikkelijk. Alsof ik gefaald had. Ik twijfel of ik bij de tweede ook moet voeden als ik het niet eens een week kan volhouden, laat staan maanden…’
Lees ook: De 10 meest gehoorde misverstanden over borstvoeding
Hanneke: ‘Ik wilde zo graag borstvoeding geven, maar het kon niet. Mijn baby werd van mij gescheiden en naar het kinderziekenhuis gebracht. Mijn borsten werden ingesnoerd en uitgeknepen. Dat heb ik als vreselijk ervaren.’
Lees ook: Alles wat je moet weten over borstvoeding in de eerste week
Joyce: ‘Van mij mag er veel meer op tv over gesproken worden: het taboe rondom borstvoeding. De ontstekingen, de pijn, het niet willen geven als nieuwste keuze. Prachtig als het kan en lukt, maar het gaat niet altijd zonder slag of stoot. Het is zeker fijn, maar ik denk dat ook powermama’s waar het niet lukt zich meer begrepen mogen voelen.’
Bianca: ‘Ook al is het ‘kort’ geweest, toch ben ik trots dat ik het bij de eerste vier maanden heb volgehouden en bij de tweede ruim twee maanden. En ik ben meteen gestopt toen het echt niet meer te doen was en ik er ongelukkig van werd!’
Jessica: ‘Ik heb het nooit echt ervaren als zwaar. Alleen als ze een regeldag of iets had en je zó vaak moet voeden. Ze is nu vijftien maanden en ik geef alleen nog ’s ochtends en ’s avonds borstvoeding. Heerlijk!’
Rachel: ‘Mijn beide kinderen heb ik dertien maanden kunnen voeden en dat ging echt niet van een leien dakje. Teveel afvallen, bijvoeden, niet meer aan de borst kunnen drinken, tepelhoedje, kolven kolven kolven, kloven (littekens nog zichtbaar), maar doorgezet. Toen werd er ook nog koemelk-, ei- en soja-allergie vastgesteld bij mijn eerste. Iedereen zei dat ik moest stoppen. Ik was namelijk tien kilo lichter inmiddels dan voor mijn zwangerschap door het borstvoeden. Ik at als een bootwerker. Maar ik ging door. Het dieet was even zoeken, maar uiteindelijk prima te doen. Pas toen ik weer zwanger en misselijk was en verlangde naar een boterham met kaas, ben ik gestopt. Bij de tweede liep het beter. Ik liet me niet meer door de weegschaal sturen. Hij kreeg dezelfde klachten als zijn zus, dus toen ben ik al bij twee maanden op dieet gegaan vanwege allergieën en dat werkte weer goed. Heel blij dat ik mijn beide kinderen zelf heb mogen voeden.’
Donna: ‘Borstvoeding geven wordt altijd geromantiseerd, maar het is een rollercoaster waar je doorgaat – zowel mentaal als fysiek. Hier mijn eerste kindje drie maanden lang borstvoeding gegeven. Tweede kindje is onderweg en ik wil ook hier weer graag drie maanden borstvoeding geven, tot ik weer moet gaan werken. Hopelijk gaat dat ook lukken. Maar vrouwen die voor flesvoeding kiezen kan ik zeker ook begrijpen en hoeven zich hier niet schuldig over te voelen!’