'Ik dacht altijd dat ik gewoon een gezellige tante zou zijn', begint Rowan Blijd (35). 'Ik had geen grote kinderwens. Ik was er niet zo mee bezig.' Dat veranderde toen ze haar partner ontmoette.
'We hadden het goed samen, maar op een gegeven moment begonnen we voorzichtig te fantaseren: hoe zou het zijn als we een gezin zouden stichten? Dat idee begon steeds meer te leven.'
Onwerkelijk
Ze besloten de sprong te wagen. 'Het was geen project, meer: als het gebeurt, dan is het welkom.' En het gebeurde. Toen de test positief was, voelde het voor Rowan tegelijkertijd echt en onwerkelijk.
Zelfs tijdens de zwangerschap bleef het idee van het moederschap nog abstract. 'Ik had moeite me voor te stellen hoe het zou zijn. In het begin deed ik nog niks aan voorbereidingen in huis. Pas in het derde trimester dacht ik: dit is echt. Toen kwam de nesteldrang.'
Lees ook: Plots poetsdrang? Zo ga je om met nesteldrang + 6 slimme tips
Extra echo's
Rowan ervaart deze eerste zwangerschap, ze kreeg een zoon, als fijn. 'Ik had nauwelijks last van misselijkheid, voelde me fysiek goed en was nog volop aan het werk. Toch volgden er richting het einde een paar extra echo's, vanwege afwijkende metingen. Bepaalde botten waren korter dan op dat moment verwacht, maar bij volgende echo's had hij de groeiachterstand ingelopen. Niks ernstigs, dus.'
Lees ook: Zo groeit je buik van week tot week tijdens de zwangerschap
Tot week 37. 'Toen dachten ze iets bij zijn hartje te zien. Het was niet direct verontrustend, maar wel genoeg reden voor verder onderzoek. Toen ik een paar dagen later weer langsging voor een controle, had ik al een bepaald voorgevoel. Ik had mijn baby al weinig tot niet voelen bewegen in mijn buik.
Toen de gynaecoloog het echo-apparaat aanzette, wist ik meteen: dit is fout. Op het scherm zag ik niet de kleurtjes die ik normaal wel zag. De arts zei iets als: 'Het spijt me, geen hartslag'. En dat was het, hij leefde niet meer.'
De bevalling
Het hartverscheurende nieuws komt niet meteen binnen. 'Ik schoot meteen in regelmodus. Wie moeten we bellen? Wat gebeurt er nu? Wanneer ga ik bevallen? Waarom ben ik nog zwanger? Wat voor zin heeft het nog? Hoewel ik wist dat onze zoon, die de naam Amari heeft gekregen, niet meer leefde, sprak ik nog tegen hem. Ik voelde hem schuiven in mijn buik. Twee dagen na het nieuws kon ik naar het ziekenhuis om te bevallen.'
Iedereen ging uit van een lange bevalling, dit was tenslotte Rowans eerste kind. 'Ze zeiden dat het misschien dagen kon duren. Maar ik had een afspraak met Amari, we deden dit samen.' De bevalling ging snel, en ondanks het immense verdriet omschrijft ze het als een mooi moment. 'Mijn familie was erbij en mijn nicht, die verpleegkundige is, hielp ook mee. Om 13:33 uur werd hij geboren.'
Lees ook: Wat gebeurt er als je bevalt van een stilgeboren baby?
Volledig af
'Hij was perfect', omschrijft ze. 'Een volledig af kindje. Ondanks de wetenschap dat hij al heen gegaan was, hoopte mijn familie op het geluid van een huilende baby. Ik wist al dat het niet zou komen. Na de geboorte wikkelden we hem in doeken, hielden hem vast en ik zong voor hem.
Het was warm, intiem en verdrietig tegelijkertijd. We hebben foto's laten maken. Op het moment zelf voelde dat gek, maar die beelden zijn ons zo dierbaar. Je denkt dat je elk detail zult onthouden, maar het vervaagt.'
Ben ik een moeder?
Na de bevalling en de begrafenis volgt een periode van intense rouw, waar ook schuldgevoel bij komt kijken. 'Had ik eerder moeten ingrijpen? Had ik zijn leven kunnen redden? Je gaat jezelf van alles verwijten. Het voelde ook alsof ik mijn lichaam niet meer kon vertrouwen. Waarom kon ik hem niet levend op de wereld zetten?'
Ze vond steun bij haar partner, familie en lotgenoten, en zocht daarnaast professionele hulp. 'Ik wilde niet dat de rouw ergens vast zou gaan zitten in mijn lichaam, waardoor ik jaren later alsnog zou instorten. Ik durfde mezelf lang geen moeder te noemen. Maar Amari maakte mij moeder, ook al kan ik hem niet opvoeden.' Ze richt Club Mom op, een veilige (digitale) ruimte waar onder anderen moeders die rouw hebben ervaren samenkomen, delen en het moederschap in alle vormen vieren.
Gezinsleven
Het gezinsleven waar Rowan tijdens haar eerste zwangerschap van droomde, krijgt ze jaren later alsnog. Ze krijgt twee gezonde kinderen. 'De zwangerschappen waren enorm spannend. Omdat het verlies van Amari zo laat in de zwangerschap gebeurde, kon ik niet ontspannen en genieten van het opnieuw zwanger zijn.
Het voelde niet veilig, waardoor ik het ook moeilijk vond om mijn volledige liefde te geven aan de baby in mijn buik. Met hulp van een doula leerde ik me open te stellen. De gedachte die ik bleef herhalen was: als dit kind blijft, dan blijft het. En als het niet blijft, dan heb ik het in ieder geval voluit liefde gegeven toen het kon.'
Het moederschap is nu intens, mooi en confronterend tegelijk. 'Amari blijft altijd onderdeel van ons gezin. Hij leeft voort in onze gesprekken, in het spel met zijn broer en zus. Hij zit in mijn hart, in mijn DNA. Hij maakte mij moeder, dat blijft voor altijd zo.'
Volg Rowans Club Mom op Instagram.
In Stil leven, een documentaire over stilgeboorte, volg je programmamaker Rowan Blijd die in 2019 haar zoon Amari verloor na een zwangerschap van 38 weken. Via homevideobeelden van voor, tijdens en na de bevalling maak je het proces mee aan Rowans zijde. Welke impact heeft de oorverdovende stilte op haar leven?
Daarnaast praat Rowan met de mensen die er voor haar zijn geweest in deze intense periode. Zo spreekt ze voor het eerst uitgebreid met haar ouders, de arts en uitvaartleider over wat er allemaal is gebeurd.
