Een buik vol met Iris Broekman: 'Nu ik een partner heb, zijn er meer emotionele uitbarstingen'

'Toen ik 19 jaar was, raakte ik ongepland zwanger. De vader wilde niet betrokken zijn bij het kind, dus ik kwam er alleen voor te staan. Een paar maanden na de bevalling kriebelde het om mijn dochter een zusje te geven, omdat ik als alleenstaande moeder mijn aandacht moet verdelen en zelf ook heel fijne herinneringen heb aan het opgroeien met een zusje.

Via een bekende donor ben ik zwanger geraakt van mijn tweede dochter. Ik heb toen alles alleen gedaan. Dat was best pittig, maar ik zie nu wat voor vruchten het ouderschap afwerpt en ben zo blij met de keuze die ik toen heb gemaakt.

Lees ook: Bewust alleenstaande moeder Mirthe: 'Mijn zoon komt absoluut niets tekort. Ook geen vader'

Opnieuw verliefd

Ik zag altijd voor me dat ik ooit een groot en mooi gezin zou hebben, maar ik dacht dat dat voor mij als alleenstaande moeder niet weggelegd was. Tot ik opnieuw verliefd raakte.

Ik heb lang geen anticonceptie gebruikt omdat ik toch geen partner had, en met mijn huidige partner waren we in het begin vooral een zwangerschap aan het voorkomen. Tot we voelden dat onze wens voor een derde kind groter werd. Al snel bleek ik zwanger.

Emotioneel

Ik voel me gelukkig heel goed, en mag echt niet klagen. Het eerste trimester is deze keer veel prettiger geweest dan bij de andere zwangerschappen. Ik ben wel wat vermoeider, maar ik heb natuurlijk al twee kids rondlopen. Ik heb amper door dat ik zwanger ben.

Ik ben wel een stuk emotioneler en merk dat mijn hormonen flink schommelen. Ik heb dat nog niet eerder ervaren, maar nu ik een partner heb, merk ik dat er meer verwachtingen, teleurstellingen en emotionele uitbarstingen zijn.

Lees ook: Denk je aan alleenstaand ouderschap? Dit moet je weten

Meisjesmama

Toen Emely voor het eerst grote zus werd, kreeg ze er niet veel van mee. Deze keer kan ik haar meer betrekken. Ze weet dat er een baby in mijn buik zit, al was ze ervan overtuigd dat het een broertje zou zijn. Ik heb de meiden de echo's laten zien en neem ze erin mee voor zover ze het begrijpen.

Ik had geen voorkeur voor het geslacht, en ik geniet ervan om mama te zijn van meisjes. We hebben het geslacht van de baby op een briefje laten schrijven en dat briefje hebben we samen geopend tijdens een lunch buiten de deur.

De meiden hebben we het verteld met een confettikanon. Toen Emely zag dat de inhoud roze was, vond ze het gelukkig nog steeds hartstikke leuk. Nu roept ze dat haar broertje in haar eigen buik zit, haha.

Lees ook: 10 dingen die ik tijdens de kraamtijd van mijn tweede kind anders deed

Zonder pijnstilling

Echte cravings heb ik niet, nooit gehad ook. Al staan geuren me deze keer enorm tegen. Dat is best even wennen als je een partner hebt die parfum draagt. Maar hij is vrij om te zijn wie hij is. Ik ben degene die zwanger is, dus ik pas me wel aan.

Mijn eerste twee bevallingen zijn totaal anders geweest, maar ik kijk heel positief terug op beide. Mijn eerste bevalling duurde 24 uur en vond in het ziekenhuis plaats met pijnstilling. De tweede was thuis, zonder pijnstilling en duurde maar vier uur.

Nu is de vraag: wil ik het deze keer weer helemaal anders? De wens is er wel om weer thuis te bevallen en dan het liefst weer zonder pijnmedicatie, als het net zo vlot en probleemloos verloopt als de tweede keer.

Lees ook: Pijnbestrijding bij de bevalling: welke vormen zijn er?

Woning gezocht

Ons huis is eigenlijk te klein voor drie kinderen. We hopen zo snel mogelijk een groter huis te vinden met plek voor eigen kamers voor alle kinderen. We hebben gelukkig nog even.

Ook voor de naam, want die ligt nog niet klaar. Al zijn er wel een paar die mijn partner en ik allebei leuk vinden. Ik moet voor het eerst overleggen, en dat is nieuw. Maar we komen er samen wel uit.'