Lashonda's bevallingsverhaal: 'Ik droomde dat ik aan het bevallen was, toen ik wakker werd begon het echt'

'In de nacht van 17 op 18 november, ik was toen 40+2 zwanger, droomde ik dat ik aan het bevallen was. Met een vaag gevoel werd ik iets na 02.00 uur wakker. Was het maar een droom of gebeurde er echt wat?

Omdat ik moest plassen en ook kramp kreeg, ging ik naar de wc. Mijn partner Ian werd er wakker van. 'Volgens mij gaat het nu beginnen', zei hij. Tijdens de zwangerschap heb ik wel vaker kramp gehad, maar blijkbaar voelde Ian dit keer ook iets aan.

Lees ook: Voortekenen dat je bevalling gaat beginnen

Weeën timen

Dat vage gevoel dat ik eerder had, veranderde op dat moment in enthousiasme. Ik dacht: yes, eindelijk! De laatste maand van de zwangerschap vond ik namelijk zwaar. Ik was klaar met het gesukkel.

Rond 03.00 uur heb ik de weeëntimer aangezet. Die gaf na twintig minuten aan dat het tijd was om naar het ziekenhuis te vertrekken. Voor ons was dat het sein om de verloskundige te bellen. Van ons eerste kind, dochter Angelina, ben ik thuis en in bad bevallen. In mijn cocon en alles bij de hand. Dat wilde ik nu weer.

4 centimeter ontsluiting

De verloskundige kwam net na 05.30 uur binnen en mat 4 centimeter ontsluiting. Omdat Angelina binnen drie uur is geboren, ging ze niet meer weg. Ze hield er rekening mee dat ook Zayne snel geboren zou worden.

Ian en ik stonden er nuchter in. Natuurlijk hoopte ik dat ook deze bevalling snel zou gaan, maar ik had me er niet op ingesteld om teleurstelling te voorkomen.

Lees ook: Kort maar krachtig: dit zijn de voor- en nadelen van een stortbevalling

Goed voorbereid

Het bevalbad in de woonkamer hadden we al in week 37 opgezet, dus dat hoefde nu alleen nog maar gevuld te worden. Vlak nadat de verloskundige er was, draaide Ian de kraan open.

Ik deed ook van alles: kaarsjes werden aangestoken en de radio ging aan. Ook de lichtjes van de kerstboom, die ik al vroeg in november had opgetuigd 'want straks kan het niet meer', wilde ik per se aan hebben voor een gezellige sfeer.

Rondjes lopen

Bij mijn eerste bevalling kwam ik snel in een weeënstorm terecht die de hele bevalling duurde, dus ik vond het fijn dat ik de bevalling nu bewust kon meemaken en niet overdonderd werd door een overdaad aan pijn. Deze weeën waren prima te vol te houden waardoor ik nog redelijk actief kon zijn.

Tijdens een wee moest ik me even focussen op mijn ademhaling, maar tussendoor kon ik gewoon gesprekken voeren met de verloskundige, kraamhulp of met Ian.

Lees ook: Weeën: welke soorten zijn er en hoe herken je ze?

Bevalplan

In mijn bevalplan stond onder andere dat Ian en ik zo veel mogelijk met rust gelaten wilden worden. Ik weet namelijk wat ik aan Ian heb. Hij is mijn steun wanneer het met mij wat slechter gaat.

Wat ook in mijn bevalplan stond: dat de verloskundige mij alleen op mijn verzoek mocht controleren en dat er zo lang mogelijk moest worden gewacht met het doorprikken van de vliezen.

Vliezen doorgeprikt

Om 05.30 uur wilde ik graag weten hoeveel ontsluiting ik had en of de vliezen konden worden doorgeprikt. Dat gebeurde bij 8 centimeter ontsluiting. Ik wist dat de weeën daardoor nog intenser konden worden, want dat had ik zo ervaren bij de bevalling van Angelina.

De pijn werd inderdaad heftiger. Toch lukte het me om zonder enige pijnmedicatie (dat vind ik best stoer van mezelf) grapjes te maken. Zo is er een foto gemaakt van mij in het bad met een brede lach en een duim omhoog.

Paniek

Al snel kreeg ik het gevoel dat ik volledige ontsluiting had. 'Doe maar wat je lichaam aangeeft', zei de verloskundige. Van haar mocht ik gaan persen, maar tijdens de persweeën raakte ik in paniek.

Ik voelde het hoofd door het geboortekanaal gaan en dat Zayne die draai nog moest maken. Ian heeft mij rustig kunnen krijgen door mee te ademen en me gerust te stellen: 'Schat, nog heel even en je bent er vanaf'. Dit heb ik ook steeds in gedachten tegen mezelf gezegd: nog heel even die pijn en dan ben ik ervan af.

Lees ook: 9 tips voor jou als partner tijdens de bevalling

Blijven steken

Ik zette alles op alles om Zayne eruit te krijgen, maar zodra de wee weg was, ging Zayne ook weer een stukje terug naar binnen. Ik dacht: fuck, nu moet het opnieuw. Bij de volgende wee kwam zijn hoofd er wel uit, maar toen de wee weer afzwakte, bleef zijn lijf even steken. Dat hij er zo uit bungelde, was geen pretje.

Bij de volgende wee is Zayne geboren. Dit was voor mij zo'n mooi moment. Even daarvoor zat hij nog in mijn buik, en nu lag hij daar zo mooi in het water. Ik heb hem vervolgens langzaam omhoog gehaald en op mijn borst gelegd.

Dankbaar

Door de hevige naweeën heb ik Zayne helaas maar tien minuten kunnen vasthouden. Ian heeft het gouden uur gehad met onze zoon. Het moment dat de weeën afzwakten, werd de baby bij mij teruggelegd. Op dat moment werd ik overladen door emoties. Ik voelde mij gelukkig en dankbaar voor Ian, die mijn steun en toeverlaat was. Ons gezin is compleet.'