Riëlles bevallingsverhaal: 'De verloskundige kon het zelf ook niet geloven'

'Na veertig weken zwangerschap vond ik het mooi geweest. We hadden net een lange verbouwing achter de rug en het was een warme zomer. Om de geboorte op gang te laten komen, heb ik me laten strippen. Ik was er mentaal aan toe om te bevallen van onze derde zoon, maar mijn lijf was dat nog niet.

De eerste keer strippen viel me tegen. Het deed pijn, een soort trekkerig gevoel. Zo had ik dat bij de zwangerschap van Fender (4), onze middelste zoon, niet ervaren. Bij hem kwam de bevalling na het strippen bovendien meteen op gang.

Dat dat nu niet meteen gebeurde, vond ik een mindfuck. Ik wilde zo graag bevallen. Het rommelde af en toe wel in mijn buik en mijn baarmoedermond was al een beetje verstreken, maar het zette niet door.

Lees ook: Strippen voor de bevalling: wat is het en hoe werkt het?

Drie keer strippen

In totaal ben ik drie keer gestript. Na die laatste keer, met 40+6 en na twee dagen van harde buiken, sprak de verloskundige me moed in. 'Het komt écht wel goed', zei ze.

Die avond, op de dag dat mijn schoonzusje beviel van ons neefje, voelde ik af en toe een wee. Mijn man Ronald begon ze te timen, terwijl ik onder de douche ben gaan staan. Daar merkte ik dat de weeën wat intenser werden en wat regelmatiger kwamen, ongeveer om de drie minuten. 'Yes, eindelijk!', dacht ik. Toen hebben we de verloskundige gebeld.

Thuisbevalling

Na de ziekenhuisbevallingen van Lennon (7), onze oudste zoon, en Fender wist ik heel zeker dat ik dit keer thuis wilde bevallen. Ik had veel vertrouwen in mezelf en wilde de baby het liefst in bad geboren laten worden. Daarnaast leek een halve lotusbevalling me heel mooi; dan wordt de navelstreng pas doorgeknipt als de placenta geboren is.

Lennon (7), onze oudste zoon, en Fender lagen lekker te slapen. Mijn ouders kwamen langs voor het geval de jongens wakker zouden worden. Ronald had ondertussen het bevalbad al opgezet.

Lees ook: Thuis bevallen: dit zijn de voor- en nadelen

In de woonkamer waren de lichten al gedimd, op de achtergrond stond een playlist aan met liedjes die ik mooi vond. Tijdens mijn verlof had ik affirmatiekaarten gemaakt met teksten als 'Ik vertrouw op mijn lichaam' en 'Deze wee komt niet meer terug'. Helaas had ik tijdens de bevalling mijn bril niet op dus ik kon de kaarten niet lezen. Maar het idee was leuk, haha.

Pijnlijke centimeters

Toen ik eenmaal in bad zat, werden de weeën wat minder. Waarschijnlijk omdat ik even moest schakelen: ik zat opeens in bad, midden in de woonkamer, samen met Ronald, de verloskundige en de kraamverzorgende. Gelukkig zetten de weeën daarna weer door en snel herkende ik dat gevoel van die laatste pijnlijke centimeters.

Lees ook: Hoe voelt persen écht? Elf vrouwen vertellen openhartig

'Kun je het hoofdje al voelen?', vroeg de verloskundige. Ik schrok van die vraag, want het was niet in me opgekomen om zelf daarbinnen te gaan voelen. Het leek me ook gek om te doen, maar later dacht ik: waarom ook niet? En toen voelde ik een harde bult, het hoofdje. Zó apart. Ik had 10 centimeter ontsluiting.

Mijn lichaam deed het allemaal zelf. Na één perswee was Jimi er al, het ging zo snel. Zat ik daar, in het midden van het bad, en opeens had ik mijn baby vast. De navelstreng lag over zijn schouder, die heb ik er rustig afgehaald en ik heb een tijdje naar hem gekeken. Ik heb een filmpje van de bevalling waarin ik zeg dat ik haast niet kan geloven dat de baby er al is. De verloskundige kon het zelf ook niet geloven.

Chillpak uit, normale kleding aan

In mijn bevalplan stond onder meer dat ik graag veel foto's van de bevalling wilde hebben. Grappig: Ronald had tijdens de bevalling de hele tijd een chillpak aan, maar daarna heeft hij zich voor de foto's met Jimi snel omgekleed. Daar moeten we nog steeds om lachen.

Lennon en Fender hebben niks van de bevalling gemerkt en hebben de hele nacht doorgeslapen. Lennon zag de volgende ochtend zijn nieuwe broertje voor het eerst. Hij dacht eerst dat het zijn neefje was. Maar toen we hem vertelden dat het zijn broertje was, is hij Fender gaan halen. Ze hebben Jimi meteen geknuffeld en waren heel lief voor hem.

Ons gezin is nu compleet. Ik ben heel dankbaar dat de geboorte van Jimi zo goed is gegaan en precies is verlopen zoals ik wilde. Een droombevalling: intens, maar ook prachtig.'