Ik kreeg mijn moederdagcadeau. Een geknutseld hart met een theelichtje erin, een vaasje met een opgerold gedicht en een waaier van peuterhandjes in regenboogkleuren. Je kent het wel: papier, lijm, glitters en liefde.
Ineens was ik zelf terug in de kleuterklas, driftig in de weer met een stuk klei, zodat mijn ouders een asbak zouden hebben. Niet dat ze rookten – dat deed er ook niet toe. De héle klas maakte asbakken. Met gleufjes erin voor de sigaret, want zo hoorde dat toen.
Lees ook: Microplastics verboden: niet meer knutselen en badderen met glitter
Extatisch over allesreiniger
Het was begin jaren 80. We lagen los op de achterbank, smeerden ons in met kokosolie om roodbruin te worden, en niemand die raar opkeek van reclames waarin vrouwen extatisch hun nieuwe allesreiniger prezen, terwijl mannen niet wisten wat ze met een stofzuiger aan moesten.
Er werden volop woorden gebruikt die nu écht niet meer kunnen. De wereld was een andere, en ik? Nou ja, ik ben dus duidelijk geen dertiger meer.
Lees ook: 10x dit deden ouders vroeger zonder schaamte (maar kan nu echt niet meer!)
Nog niet klaar mee
Al sta ik nog elke dag bij het kinderdagverblijf en in de kleuterklas. Dat is omdat ik 39 en 42 jaar was toen mijn laatste twee kinderen geboren werden. Niet omdat ik het per se had uitgesteld, maar omdat het leven zich gewoon zo ontvouwde.
En eerlijk: ik wist ook heus wel dat het spannend was. Je weet nooit of het je nog gegeven is. Die onzekerheid voelde ik ook – en tegelijk voelde ik dat ik er nog niet klaar mee was.
Geen placemats
Ik kan, als het lijf het toelaat, het iedereen aanraden: later moeder worden. Ik ben rustiger, stabieler, en – al zeg ik het zelf – een stuk wijzer dan toen ik 29 was. Want op mijn 29e wilde ik alles en ik was alles. Ik vloog met oorlogsfotografen de wereld over, wilde op élk feest zijn, en had een vurige relatie met een onmogelijke egoïst die met moeite een vetplant in leven hield, laat staan drie kinderen.
Ik had me enorm druk gemaakt over een veranderend lijf na een zwangerschap en had geen idee hoe waardevol het is om op zaterdagavond gewoon op de bank te zitten terwijl er in huis kinderen liggen te slapen. Die rust had ik toen niet. Ik had vuur, drift, chaos. Geen routine, geen ritme. Geen placemats ook, trouwens.
Lees ook: Baby uitzetlijst: de complete checklist, dit heb je nodig
Nostalgie
Dus ja, het was een heerlijke Moederdag. Niet perfect – er werd gehuild om een kapot glitterhart, een banaan in mijn haar gedrukt – maar het was van mij. Met kindervingers, snotvlekken, plakband en alles. Misschien maken we ooit ook nog eens een asbak samen. Gewoon, voor de nostalgie.
Meer columns van Lauren lezen? Dat kan hier.
