'Ik wil een goede moeder, een goede vriendin én een goede fotograaf zijn. Maar ik ben het geen van drie.' Mijn vriendin Shody kijkt mij strak aan. 'Ik trek het zo niet meer.' Anderhalf jaar geleden, onze jongste dochter Fiep is dan net een half jaar oud. Ze is geweldig lief en grappig. Maar ons nieuwe huishouden met nu twee kinderen is voor iedereen erg wennen.
Even geen spuitpoepluiers
Inmiddels ben ik alweer een paar weken aan het werk bij het Jeugdjournaal. Ondanks het chronische slaaptekort voelt het lekker om weer aan het werk te zijn, even geen spuitpoepluiers te hoeven vervangen. En dat ik me niet telkens hoef af te vragen hoeveel schepjes poedermelk ik nou in de fles had gedaan.
Maar voor mijn vriendin staat de wereld sinds de geboorte van Fiep behoorlijk stil. En ze wil niet dat haar leven de komende jaren wordt zoals de afgelopen tijd. Ze heeft óók ambities. Bovendien is het opvoeden net zo goed een taak van de man als van de vrouw.
Lees ook: Hoe vind je balans tussen werk en privé?
Paniekmodus
Shody gaat voor me staan. 'Ik wil dat je minder gaat werken,' zegt ze resoluut. Ik geef eerlijk toe dat ik meteen in de paniekmodus schiet. Er schiet van alles door mijn hoofd. Hoezo minder werken? Ik ben presentator van het Jeugdjournaal, dat kan echt niet zonder mij! Straks gaan ze een vervanger zoeken! En wat dan? Wie betaalt dan de hypotheek? Ik heb de vaste baan en jij bent een freelancer. HELP, IK WIL DIT ECHT NIET!
Het zijn gedachten waar ik enorm van schrik. Denk ik dit echt? Ik zie mezelf als behoorlijk geëmancipeerd, maar als puntje bij paaltje komt, blijkt dat vies tegen te vallen. Ik probeer de mix van gevoelens voor me te houden, maar mijn gezicht spreekt boekdelen: ik ga echt, echt, echt niet minder werken.
Nou, ik kan je vertellen: die houding zorgt nou niet bepaald voor een gezellige avond in Huize Van de Meerendonk. Ik voel me, en dat is nog zwak uitgedrukt, een ouderwetse zak hooi. Ineens loop ik naar Shody toe en pak haar vast. 'Lief, ik ga regelen op mijn werk dat ik meer thuis zal zijn.' Ze reageert opgelucht.
Lees ook: Laat vallen die ballen: 'Op elk vlak pieken, dat houd je niet vol'
Drie om vier
Fiep is inmiddels twee. Elke maandag zijn we samen in het zwembad te vinden. Samen met badmeester Jack zing ik met alle ukkies uit volle borst Alle eendjes zwemmen in het water. Daarna gaan Fiep en ik naar de slager voor een plakje worst en halen bij de bakker een kaasstengel.
Dit is onze dag en ik geniet er intens van. Het gekke is wel dat als ik andere vaders vertel dat ik nu drie om vier dagen werk, ik de volgende reactie krijg: 'Dat ga ik écht niet doen'. Of erger: 'Daar heb ik echt geen zin in'. Ik snap volkomen dat het spannend is en dat je soms mazzel moet hebben met je baas. Maar vaders van Nederland: doe het gewoon.
Deze tijd met je kinderen krijg je nooit meer terug. Ja, het is soms zwaar en lastig. Maar geloof mij, minder gaan werken is de beste beslissing die deze ouderwetse zak hooi ooit genomen heeft.
