'Waarom zit mama niet naast mij?' Koosje kijkt mij boos aan als ik plaatsneem aan de ontbijttafel. 'Ehm, omdat papa het gezellig vindt met jou?' Koosje schudt hevig haar hoofd. 'Ik wil mama.' Omdat mama nog boven is en de plek naast Fiep nog vrij is, kies ik eieren voor mijn geld.
Nederig pak ik mijn kom muesli en neem plaats naast mijn jongste dochter. Ze kijkt naar mij alsof ik net haar favoriete knuffellapje Dikkie Dik heb afgepakt. Boos gooit ze haar lepel weg. Ze begint te schreeuwen, standje luchtalarm. 'Ik wil ook mama!' Als mijn vrouw uiteindelijk naar beneden komt, lijkt het alsof moeder Maria zelf is neergedaald.
Lees ook: Je kind heeft een favoriete ouder: zo ga je ermee om
Beide dochters komen naar haar toe gerend, terwijl dikke tranen over hun wangen biggelen. Ik probeer me groot te houden, maar neem hetzelfde kleutergedrag aan als mijn dochters. 'Nou dan niet hè', roep ik over de tafel en begin demonstratief de krant te lezen.
Mijn gedrag is niet fraai
Gelukkig heeft Feyenoord dat weekend gewonnen, wat een hoop goedmaakt, maar fraai is mijn gedrag niet, laat staan volwassen. (Ik word er wel vaker van beticht een groot kind te zijn.) Het probleem is dat de voorkeur voor mama wel vaker voorkomt in huize Van de Meerendonk.
Zo kan mama beter haar kammen (ja hè hè, ik ben opgegroeid met een tondeuse op standje 1). Kan mama beter voorlezen (die deed wel pijn, als presentator van het Jeugdjournaal). En laatst was Fiep blij dat mama lekker kookt (ik kook áltijd, mama warmt het alleen maar op!).
Lees ook: Van simpel tot gevorderd: de leukste haarstijlen voor kinderen (en zo maak je ze)
Volkomen veilig
Nu weet ik natuurlijk wel dat de voorkeur voor de ene ouder niets zegt over de liefde voor de ander. Ik las online zelfs dat afwijzing van een vader of moeder eigenlijk betekent dat het kind zich volkomen veilig bij je voelt. Die uitspraak had ik eerder moeten gebruiken toen ik 15 jaar was en het uitmaakte met mijn vriendinnetje.
Maar goed, de afwijzing van mijn kinderen doet wel pijn. Je moet het niet persoonlijk maken, dat weet ik ook wel. Maar als mijn dochter na een halfuur kriebelen zegt dat mama beter kan masseren, dan wordt het persoonlijk, ja.
Is zij de leukere ouder?
Ik vind het vooral vervelend omdat ik thuis de meeste tijd met ze doorbreng, de meeste uitjes met ze doe en ze stiekem bij mij het meest mogen snacken. Maar kennelijk draagt mijn vrouw een soort gen met zich mee, dat zij als winnaar uit de bus komt. Of ik moet gewoon erkennen dat zij gewoon een leukere ouder is.
Ik heb trouwens weleens hun eigen tactiek als munitie gebruikt. Dat ik heel hard ging schreeuwen dat ik naast mama wil zitten. Maar toen kreeg ik van allebei de kinderen lepels eten naar mijn hoofd gegooid.
Lees ook: Dit zegt je sterrenbeeld over hoe je het doet als moeder
In tranen
Ik probeer het nu los te laten. Ik vind het pittig: kan ik echt niet goed voorlezen, Koosje? Maar met stapjes ga ik vooruit. Afgelopen weekend was ik een paar dagen weg met vrienden. De dochters waren in tranen. 'Wanneer komt papa thuis?', vroegen ze snikkend. Ik kan niet ontkennen dat ik even heb gejuicht.
