Een buik vol: Bertrie Wierenga is snel emotioneel, en nu nog meer

Voelen dat je zwanger bent

'De zwangerschap was gepland en we hebben eigenlijk niet veel tijd besteed aan proberen. Toen ik eenmaal zwanger was, voelde ik het meteen. Als vrouw weet je natuurlijk wanneer je menstruatie moet komen, en ik merkte dat het anders was dan normaal.

Ik had net wat extra last van mijn borsten; alles voelde net wat scherper en anders. Het is lastig om het precies te omschrijven. Toen dacht ik: ik ga toch maar even een test doen. En toen werden we verrast. We hebben daarna samen heerlijk een potje zitten janken.

Lees ook: Dit zijn de eerste symptomen bij een zwangerschap

Alleen noodzakelijke echo's

De eerste echo was natuurlijk emotioneel, omdat je dan voor het eerst echt gaat zien of alles klopt en hoe het kind eruitziet. Verder wil ik liever zo min mogelijk echo's, alleen de noodzakelijke. Ik vind het niet zo prettig en vraag me af of het wel goed is voor het kind.

Tegenwoordig laat iedereen continu echo's maken en komen die apparaten maar op je buik. Ik vraag me af of dat de zwangerschap verstoort, bijvoorbeeld door de geluidsgolven of iets anders. Iedereen zegt dat het geen kwaad kan, maar ik sta daar toch anders in.

We hebben wel een medische echo laten maken, omdat we anders misschien gingen twijfelen: is alles wel goed? Dat lijkt me ook niet gezond voor de zwangerschap. Dus we hebben het zekere voor het onzekere genomen, en gelukkig was alles helemaal in orde.

Hormonale schommelingen

Ik voel me heel goed. Ik heb er vrij weinig over te klagen. Alleen tijdens die eerste drie maanden dacht ik: wat gebeurt er met mijn lijf? En wat gebeurt er hormonaal? Met de emoties en hormonale schommelingen beweeg ik maar een beetje mee.

Ik ben snel emotioneel, of ik huil van blijdschap. Het zit bij mij allemaal al vrij dicht aan de oppervlakte. Dus als je dan net wat meer hormonen hebt, dan gaat alles nóg sneller, lijkt het wel.

Lees ook: Zwangerschapshormonen: wat doen ze met je?

Veranderend lichaam

Ik moest eraan wennen dat mijn lichaam veranderde. Je merkt dan meteen dat je lichaam aangeeft wat het nodig heeft. Ik was vrij dun, dus er moesten wat extra reserves bij. Niet dat ik ongezond was, maar ik begreep dat als ik een kind wilde baren, wat moest aankomen.

Die verandering kwam vrij snel, en ik dacht wel even: ho, ho, rustig aan. Maar ik besefte al snel dat het allemaal voor de baby is. Ze is meer dan welkom. Dus als dat nodig is, doe ik dat met alle liefde.

Een meisje

We gingen ervan uit dat we een meisje zouden krijgen, bij de echo bleek dat dat klopte. Het hele proces van je gevoel naar je hoofd over wat het zou zijn, de meningen van anderen daarover, om dat allemaal mee te maken en dan te ontdekken dat het een meisje is, was bijzonder. Het zou allebei welkom zijn, maar nu het een meisje is, zijn we er heel erg blij mee.

Lees ook: Jongen of meisje? 18x bakerpraatjes over het geslacht van je baby

Zware nesteldrang

Ik ben sowieso iemand die houdt van orde, het vernieuwen van dingen, oude spullen eruit en nieuwe erin. Dat doe ik altijd al, maar nu is het versterkt door de fase waarin we zitten. We hadden al plannen en of het nu zware nesteldrang is of het goede moment, ik denk dat beide elkaar versterken.

Ik herken het van mezelf dat ik periodes heb waarin ik alles helemaal op zijn kop zet en alles wil schoonmaken. Mijn partner heeft het ook; hij voelt ook de noodzaak om dingen te doen. Dus samen zijn we lekker bezig.

Kledingkamer wordt babykamer

We zijn ook druk bezig met de babykamer. We hebben een vergelijkbare stijl, wat veel gedoe bespaart. We hoeven niet te discussiëren over wat we mooi vinden; we besluiten snel wat we willen. We wonen in een woonark, wat fantastisch is, maar daardoor hebben we vrij weinig ruimte.

We hebben de kledingkamer nu omgebouwd tot babykamer, en het is echt leuk geworden. Er is veel meer ruimte dan we dachten en het ziet er heel schattig uit. Er moet nog wat worden afgewerkt, maar het is bijna klaar.

Lees ook: Kleine babykamer? Inspiratie en tips om ruimte te besparen

Rust nemen is belangrijk

Rust nemen gaat me goed af. Ik had al vroeg besloten om wat eerder met verlof te gaan. Ik was namelijk al een tijdje met een break bezig bij Goede tijden, slechte tijden, en toen hoorde ik dat ik in verwachting was. Dat kwam mooi uit, want zo had ik wat langer vrij.

Ik had mezelf voorgenomen niet tot de laatste paar weken door te werken en dan volledig uitgeput te zijn. Dat moet je jezelf niet aandoen. Natuurlijk moet iedereen zelf beslissen wat mogelijk is, maar ik merk dat het ontzettend positief is voor mijn welzijn en hoe ik me voel. Even een slaapje doen als je dat nodig hebt, is echt belangrijk.

Een paar vriendinnen die toevallig net bevallen zijn, hebben naar mijn mening veel te lang doorgewerkt tot net voor de bevalling. Ik had ze meer ruimte gegund en ik vind dat we in Nederland een andere regelgeving betreft verlof zouden moeten hebben. Zes weken vrij voor de bevalling vind ik echt idioot.

Gemengde gevoelens over de bevalling

Aan de ene kant heb ik vertrouwen in de bevalling. Alle vrouwen kunnen het, of hebben het gedaan, en de mensheid bestaat nog steeds. Aan de andere kant vind ik het spannend omdat ik niet weet wat me te wachten staat; ik heb het nog nooit eerder meegemaakt.

Ik houd van het idee van het onbekende en heb er vertrouwen in dat het goed zal komen. Hoewel ik er nog niet echt opgewonden over ben, kijk ik uit naar het moment zelf. Ik probeer het voor mezelf zo positief mogelijk voor te stellen en denk dat het een fantastische ervaring zal zijn. Het idee dat er een kind uit mijn lichaam komt, lijkt me werkelijk wonderbaarlijk.

Wat je hoort over bevallingspijn, klinkt niet bepaald aantrekkelijk. Ik probeer daar niet te veel aan te denken en visualiseer hoe ik het graag zou willen ervaren. Het zal waarschijnlijk anders zijn dan ik denk, maar daar moet je ook mee leren omgaan.

Lees ook: Weeën en persen: dit is hoe het écht voelt (volgens jullie)

Onzekerheden over het moederschap

Op dit moment heb ik niet echt last van onzekerheden, maar ik denk wel dat er onzekerheden zullen zijn zodra de bevalling is geweest. Dan vraag je je af: doe ik dit wel goed? Kan ik dit wel aan? Hoewel ik er vertrouwen in heb dat we het instinct hebben om het goed te doen, denk ik dat je als ouder vooral moet leren en aanpassen aan je kind.

Het is belangrijk om te vertrouwen op je intuïtie en dingen onderweg te leren. Er zullen ongetwijfeld dingen misgaan, en daar moeten we dan maar om lachen, zolang ik het kind maar niet laat vallen.

Ontdekken wie je baby is

Als aanstaande moeder vraag ik me af hoe ik zal zijn en hoe ik wil zijn als moeder. Ik vind vaak dat mensen doen alsof opvoeding slechts een kwestie is van een leeg omhulsel vullen met karakter en opvoeding, maar daar ben ik het totaal niet mee eens.

Je weet pas echt hoe je gaat opvoeden en hoe je met je kind omgaat, als je je kind leert kennen en begrijpt wat hij nodig heeft. Voor mij zijn geborgenheid en veiligheid heel belangrijk, zowel emotioneel als fysiek.

Ik denk dat je eerst moet ontdekken wie je baby is, wat zijn of haar karakter is, en hoe je daarop kunt inspelen. Dat is mijn taak als ouder: me aanpassen aan wat mijn kind nodig heeft. Natuurlijk kan ik wel ideeën hebben over hoe ik het wil doen, maar elk kind is anders, en wat voor het ene kind werkt, werkt misschien niet voor het andere.

Lees ook: Leg die babyuitzetlijst even opzij: zo bereid je je mentaal voor op het ouderschap

Leunen op eigen ervaringen

In mijn eigen opvoeding heb ik veel fijne dingen ervaren. Als ik instinctief zou handelen volgens wat mijn ouders me geleerd hebben, zou dat ook goed moeten zijn. Het voelt prettig om daarop te kunnen leunen. Mocht ik tegen problemen aanlopen, kunnen we daar altijd mee aan de slag. Misschien krijg ik een heel ander kind dan ik verwacht, maar dat is iets wat je pas echt zult meemaken als het zover is. Voor nu ben ik vooral nieuwsgierig naar het karakter van mijn baby.

Daarnaast kijk ik enorm uit naar het moment waarop ik haar ontmoet, haar kan vasthouden en zien. Ik kan niet wachten om haar bij ons te hebben en samen met mijn partner te denken: wat hebben wij gemaakt? Ik kan niet wachten om haar vast te houden.'

Link naar fotograaf: Jamie Paijmans