Zwaar traject
Merle en Peter hebben een lang en zwaar traject achter de rug met vele vruchtbaarheidsbehandelingen die helaas niet mochten slagen. In de afgelopen tien jaar hebben zij vijf IUI-behandelingen, vier IVF-behandelingen en meerdere miskramen moeten doorstaan. Maar de kinderkamer bleef leeg.
Lees ook: IUI (Intra-Uteriene Inseminatie)
Eiceldonatie
En dan blijkt dat de voorraad eicellen van Merle nog maar zo klein is, dat de kans op een kind met een IVF-behandeling niet meer aanwezig is. Na een emotionele tijd waarin Merle afscheid neemt van de mogelijkheid om een genetisch eigen kind te krijgen, besluiten zij en Peter voor eiceldonatie te gaan. Niet zo makkelijk, want er is in Nederland een groot tekort aan eiceldonoren. Zelf op zoek dus maar. Gelukkig wil de zus van Merle haar eicellen doneren. Genetisch dichterbij is voor Merle niet mogelijk en zij is dan ook intens gelukkig dat haar zus dit voor haar over heeft.
'Ik doe het zo weer als het nodig is'
Al snel start Merles zus met een hormoonbehandeling om haar eierstokken te stimuleren, zodat er meerder eicellen uitrijpen. Tijdens de eicelpunctie zit Merle naast haar zus om haar hand vast te houden. Zij weet als geen ander dat een eicelpunctie enorm spannend is. Met een grote glimlach vertel ik ze na de punctie dat er acht eicellen zijn gevonden.
'Ik doe het zo weer als het nodig is', zegt de zus van Merle. 'Ik gun ze deze kans op geluk zo enorm.' De eicellen worden dezelfde dag nog bevrucht met het sperma van Peter en na drie dagen wordt het mooiste embryo bij Merle in de baarmoeder geplaatst. Weer breekt er voor het stel een spannende tijd aan en kunnen ze niets ander doen dan afwachten.
Weer geen geluk
Twee weken later krijg ik verdrietig nieuws: Merle is ongesteld geworden. Ze zijn volledig uit het veld geslagen. Als eiceldonatie ook al niet lukt, wat kan er dan nog wel? Gelukkig zijn er nog twee embryo's ingevroren. Nog twee kansen om hun grote wens uit te laten komen.
Eerste echo
En dan is er na al die jaren eindelijk eens goed nieuws. Het eerste cryo-embryo heeft zich ingenesteld. Nu maar afwachten of het dit keer wel goed gaat. Ik mag de eerste echo maken. De spanning is van de gezichten van Merle en Peter af te lezen als ze de spreekkamer binnenstappen. Na alle eerdere miskramen durven ze eigenlijk niet meer te hopen op een goede afloop. Ze zijn enorm bang om weer de deur hard in hun gezicht te krijgen.
Het hartje klopt!
Maar dan gebeurt er iets geweldigs: de echo is goed! Er is een kloppend hartje te zien. De reactie van Merle en Peter is onbeschrijfelijk mooi. Zo blij zie je mensen maar zelden naar elkaar kijken. Tranen rollen over hun wangen. Daarnaast hebben ze beiden een glimlach van oor tot oor. Prachtig! Als ze hand in hand naar buiten lopen, pink ook ik even een traantje weg.
