'Vanaf het moment dat ik mijn dochter (inmiddels 5 maanden oud) in mijn armen had, wist ik: ik kan voor jou zorgen. In plaats van de onzekerheid en controledrang die ik na de geboorte van mijn inmiddels 5-jarige zoon voelde, ervaar ik rust en vertrouwen.
Er was niet eens ruimte voor angst dat het weer zo'n stressvolle periode zou worden als toen, ik had aan mezelf gewerkt en wist dat ik een ander mens was geworden. De focus van 'doen zoals het hoort' was verschoven naar 'doen wat goed is voor mijn gezin en voor mij'.
Lees ook: Goed genoeg ouderschap: 'Feilbare ouders bewijzen hun kind een enorme dienst'
Grenzen aangeven
Het was een verschil van dag en nacht. Op de eerste plaats omdat mijn dochter in tegenstelling tot mijn zoon wel goed sliep, maar ook zeker door de manier waarop ik met het ouderschap omging. Ik had afscheid genomen van de overtuiging dat een goede moeder er altijd is voor haar kind, dat zíj alles moet doen, ook al kan ze niet meer. Deze keer deed ik het veel meer samen met mijn man.
Nu checken we bij elkaar hoe we ons voelen en wat we nodig hebben. Als ik een nachtje wil bijslapen, dan kaart ik dat aan. Na vier weken stopte ik met het geven van borstvoeding, dat wederom erg moeizaam ging. In plaats van verdriet en een gevoel van falen, ervaarde ik trots over het feit dat ik het tóch vier weken had gedaan en mijn grens aangaf. Ook liet ik het idee dat ik na drie maanden weer moest werken los, ik nam een extra maand verlof omdat ik dat nodig had.
Lees ook: Alle soorten verlof rondom zwangerschap voor jou en je eventuele partner
Meer energie
Dat ik mijn grenzen aangeef, maakt me relaxter. Ik slaap beter en heb meer energie, maak mezelf bovendien niet meer gek met onzekerheid en gepieker. Natuurlijk heb ik er nog weleens de balen in, maar als dat zo is, dan kan ik accepteren dat ook die momenten erbij horen.
Ook in dit vierde trimester valt er van alles te ontdekken, maar in tegenstelling tot de vorige keer doe ik dat nu vanuit nieuwsgierigheid in plaats van angst. Ik ben een andere moeder dan toen. Het is juist makkelijker, omdat ik niet meer zo bezig ben met de beste willen zijn.
Veerkrachtig
Toch kreeg ook deze periode een zwart randje door het plotselinge overlijden van mijn vader, acht weken na de geboorte van mijn dochter. Nog altijd heb ik daar veel verdriet om. En toch ga ik niet zoals na de geboorte van mijn oudste kopje onder.
Ik koester de mooie, open gesprekken die we in de laatste weken van mijn vaders leven hadden en ben dankbaar voor wat er wél is. Ik voel, net als in de weken voor zijn dood, dat ik veerkrachtig ben.'
